Κούφιες κούκλες – Μακαριστής Πορφυρίας Μοναχής.

Έχω επιβιβάσει τρεις νεαρές φίλες. Στη συζήτηση μας έκανα και την ερώτηση:
-Έχετε δεσμό;
-Όχι.
-Γιατί;
-Γιατί δεν υπάρχουν άντρες!
-Άνδρες υπάρχουν, εσείς όμως τι ζητάτε από αυτούς, ξέρετε;
-Και βέβαια ξέρουμε, θέλουμε να έχει κάποιες προ¬διαγραφές.
-Οι οποίες είναι…;
-Ε, να έχει μια σίγουρη και καλή δουλειά, να έχει δι¬κό του αυτοκίνητο και να έχει και σπίτι.
-Εξοχικό;
-Δεν θα μας χάλαγε.
-Τίποτ’ άλλο;
-Ε, να είναι και καλό παιδί, όχι μαμμόθρεφτο!
-Δηλαδή, να ακούει εσάς;
-Ακριβώς.
-Λίγα ζητάτε! Εσείς τι θα τους προσφέρετε;
-Τα κάλλη μας. Δε φτάνει αυτό;
-Μήπως θα ήταν καλύτερα, να ζητάτε αγάπη και να αγωνισθείτε για να κερδίσετε όλα τα υπόλοιπα;
-Τι λέτε, καλέ; Σιγά να μην αγωνιστώ για να κερδί¬σω όλα αυτά- έτοιμα τα θέλω!
-Εργάζεστε;
-Και βέβαια! Όμως τα λεφτά μας τα θέλουμε για εμάς, για τα προσωπικά μας έξοδα.
-Α, μάλιστα! τους απαντώ σε τόνο ειρωνικό.
-Και η αγάπη έρχεται σε δεύτερη μοίρα;
-Όχι, βέβαια, να μας αγαπάει κι όλας.
-Α! εκείνος ν’ αγαπάει, όχι να αγαπιέστε!
-Αν έχει όλα αυτά, θα τον αγαπήσω κι εγώ.
-Πολύ ωραία ξεκινάτε τη ζωή σας. Να είστε σίγου¬ρες και για την αποτυχία σας!
-Γιατί, παρακαλώ;
-Γιατί, είστε άδειες μέσα σας…Είστε κούφιες κού¬κλες.
-Καλά κάνουμε, σ’ όποιον αρέσουμε!
-Πολύ καλά, κορίτσια μου! Όμως δεν θα αρέσετε σε κανέναν με αυτά τα μυαλά που κουβαλάτε.
-Σκασίλα μας! μου λένε και γελάνε, καθώς κατεβαί¬νουν τα κοριτσάκια.
Κι εγώ σκέπτομαι: Τι μπορεί κανείς να περιμένει από παιδιά, που μεγαλώνουν χωρίς αρχές, χωρίς υψηλούς στόχους, χωρίς Θεό;

Από το βιβλίο: «Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης», της Μακαριστής μοναχής Πορφυρίας.
ΑΘΗΝΑ 2010
Κεντρική διάθεση Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος.

Κατηγορίες: Γενικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.