Λαμπρινή Βέτσιου: Μια άγνωστη Οσιακή μορφή του καιρού μας. Μέρος Β., Ο Θεός την καλεί σε άσκηση στα πλαίσια του γάμου (κείμενο και video).

Η Λαμπρινή Βέτσιου, μια άγνωστη θαυμάσια Οσιακή μορφή του καιρού μας, γεννήθηκε το 1918 στο χωριό Αγία Παρασκευή Άρτης. Οι γονείς της Σπυρίδων Δρίβας και Θεοδώρα, ήταν από τους πιο εύπορους του χωριού και είχαν άλλα τρία αγόρια. Η Λαμπρινή ήταν η μικρότερη και τ’ αδέλφια της την υπεραγαπούσαν για τον χαρακτήρα της, το ήθος και την πολύ καλή συμπεριφορά της προς όλους.
Μεγάλωσε με χριστιανικές αρχές. Από μικρή έμαθε να αγαπά τους ανθρώπους και να ζη σύμφωνα με το Θείο Νόμο!

Λαμπρινή Βέτσιου, Ο Θεός την καλεί σε άσκηση στα πλαίσια του γάμου – YouTube

Πνευματικός της ήταν ο π. Μητροφάνης, ο Γέροντας της ιεράς Μονής Ροβελίστας Άρτης. Διηγήθηκε η ίδια: «Από μικρή ήθελα να γίνω μοναχή• όταν έγινα δεκαεπτά χρόνων πήγα στο Μοναστήρι και είπα στον Γέροντα ότι θέλω να γίνω μοναχή. Μου είπε «νάρθης, παιδάκι μου». Την άλλη μέρα ήρθαν οι γονείς μου με φωνές να με πάρουν. Ο Ηγούμενος, όπως τους είδε έτσι αγριεμένους, με έδωσε λέγοντας με να μεγαλώσω λίγο και μετά ξαναπηγαίνω.

Σημειώσεις
1. Ευχαριστίες οφείλαμε στον κ. Ευάγγελο Μάνεση ο οποίος γνώρισε την Λαμπρινή Βέτσιου, είχε την πρόνοια να καταγραφή σε κασσέτες τις συνομιλίες μαζί της, τις οποίες έθεσε στην διάθεση μας. Επίσης στην κόρη της Ευστάθιο και στον κ. Νικόλαο Ρίζα
1. Ματθ. ιθ’, 29.
»Αυτοί με πήραν και σε λίγες μέρες άρχισαν τα προξενεία. Εγώ ήμουν αρνητική και εύρισκα προφάσεις. Μετά με ρώτησαν τι θέλω και τους είπα: «Θα προσευχηθώ όλη τη νύχτα και ότι μου πει ο Θεός».
«Προσευχήθηκα και είπα: «Θεέ μου, ένα πράγμα σου ζητώ. Να μου δώσης άδεια να πάρω τον ουράνιο (νυμφίο) και ‘γώ, όπως παίρνουν οι καλές ψυχές. Να μη συζευχτώ με επίγειον άνδρα». Άκουσα φωνή: «Σε έχομε ύπ’ όψη. Μια ώρα δική μας θα γίνεις. Πρέπει όμως να συζευχθής αυτού για να δυναμώσης. Να βάλης χαλινάρια στο στόμα, στα πόδια, στα χέρια, στη σάρκα».
-Στη σάρκα; Στην παντρειά με στέλνεις.
-Σε στέλνω εγώ και η σάρκα είναι ευλογημένη. Δοκιμασίες θα έχεις.
»Εγώ συνέχισα να προσεύχωμαι για το καλύτερο, να γίνω μοναχή, όμως μου έλεγε ότι «το καλύτερο για σένα είναι να παντρευτής, να δοκιμαστής, να ψηθής. Αν πας στο Μοναστήρι, δεν θα βασανισθής τόσο. Στο Μοναστήρι ότι κάνουν οι άλλοι θα κάνεις και συ, είτε τρώνε, είτε προσεύχονται. Στον κόσμο όμως θα συναντήσεις κακότητα, μοχθηρία. Εμείς τελειώσαμε τώρα, πάρε την δύναμη και την φώτιση και εργάσου όσο μπορείς».
»Εργάσθηκα σε όλη μου την ζωή. Αγωνίστηκα. Τα πεθερικά μου μετά δεν με ήθελαν, με έδιωχναν, με έβριζαν με άπρεπα λόγια. Όσα μου είπε η φωνή, το Πνεύμα, τα βρήκα όλα».
Έτσι λοιπόν μετά τα είκοσί της την πάντρεψαν με τον Αριστείδη Βέτσιο από τα Κολομόδια Άρτης και απέκτησαν δύο παιδιά, τον Σπύρο και την Σταθούλα.
Η ζωή της δεν ήταν καθόλου εύκολη στην οικογένεια του συζύγου της, γιατί ζούσαν δεκατρία άτομα μαζί στο ίδιο σπίτι και ο καθένας είχε τις δικές του ιδιοτροπίες και τον δικό του τρόπο σκέψεως. Ιδιαίτερα ο πεθερός της φερόταν προς αυτήν με άσχημο τρόπο, με περιφρόνηση και σκληρότητα την πλήγωνε με τα λόγια του. Η Λαμπρινή όμως κατάφερε με την υπομονή να τα ξεπεράση όλα. Στις βρισιές του έλεγε: «Πες με ότι θέλεις. Εγώ είμαι μουγκή». Και από τον σύζυγο της είχε δυσκολίες. Κάποτε που βρισκόταν σε αγρυπνία στον άγιο Φανούριο στο γειτονικό χωριό Γλυκόριζο, άκουσε φωνή που της είπε: «Αυτή τη στιγμή καίγεται το σπίτι σου». Όταν τέλειωσε η αγρυπνία και γύρισε μαζί με τις άλλες γυναίκες με τα πόδια, είδε τα βιβλία της καμμένα και πεταμένα έξω από το σπίτι και τον σύζυγο της σε έξαλλη κατάσταση να της φωνάζη να φύγη από το σπίτι. Η Λαμπρινή απάντησε: «Δεν φεύγω. Εσύ είσαι ο άντρας μου, εδώ είναι το σπίτι μου, σκότωσε με, κάνε με ότι θέλεις, εγώ δεν φεύγω». Τη νύχτα την κλείδωσε έξω από το σπίτι. Υπέμεινε ήρεμα και έλεγε: «Ο πειρασμός τον βάζει, θα του περάσει. Αυτός είναι καλός, αλλά στο καφενείο τον «άναψε» ο τάδε και έκανε ότι έκανε, μέχρι να του περάση ο θυμός».
Παρά τις τόσες δυσκολίες και τις κοπιαστικές αγροτικές εργασίες, δεν άφηνε δευτερόλεπτο της ημέρας χωρίς να προσεύχεται και να ευχάριστη τον Θεό. Μαζί της στο χωράφι που πήγαινε να εργασθή έπαιρνε και βιβλία πνευματικά για να διαβάζη και να προσεύχεται. Σ’ όλη την ζωή της χάλασε από την πολλή χρήση τέσσερα βιβλία Μεγάλα Ορολόγια. Τα βιβλία της ήταν η περιουσία της, όπως έλεγε, και από την μελέτη τους έπαιρνε πολλή δύναμη.

Από το βιβλίο «Ασκητές μέσα στον κόσμο», τόμος Α’.
Κεντρική διάθεση βιβλίου: Ιερόν Ησυχαστήριον «Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος», Μεταμόρφωσις Χαλκιδικής, 2008.

Κατηγορίες: Αρχεία ήχου και εικόνος (video), Ιστορικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.