Φίδι, φίλος και εχθρός – Σίμωνος μοναχού του Αγιορείτου.

Στο κοιμητήριο της Ιεράς Μονής Αγίου Γρηγορίου του Αγίου Όρους, όπου συχνά έκανε επισκέψεις ο Ηγούμενος Αθανάσιος, τριγυρνούσε ένα μεγάλο φίδι. Ανάμεσά του δεν άργησε ν’ αναπτυχθή φιλία. Κανένας δεν αισθανόταν να ενοχλήται από την παρουσία του άλλου. Αυτό όμως δεν ίσχυε και για τους άλλους μοναχούς, όπως – παραδείγματος χάριν – για τον διάκονο Π., ο οποίος έπρεπε να πηγαίνη κάθε τόσο στο κοιμητήριο, για ν’ ανάβη τα καντήλια. Έτυχε μάλιστα να είναι και εκ φύσεως δειλός και περνούσε δύσκολες στιγμές μόλις αντίκρυζε το φίδι. Η παρουσία του σήμαινε γι’ αυτόν, όχι μόνο τρόμο, αλλά και άτακτη φυγή. Ήταν να τον λυπάται κανείς…

Όταν διηγήθηκε την τραγική του αυτή κατάστασι στον Γέροντα, εκείνος τον καθησύχασε, τον ηρέμησε και τον βεβαίωσε ότι το ανεπιθύμητο γι’ αυτόν ερπετό θ’ απομακρυνόταν οριστικά από το κοιμητήριο.

Όπως το είπε, ο Γέροντας, έτσι κι έγινε! Ο διάκονος δεν το ξαναείδε, το φίδι «υπάκουσε» και έφυγε.
ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΗΣ

Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων. Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού.
Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος»
ΑΘΗΝΑΙ 2006

Τη Σεπτή ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Λογοτεχνικά, Υγεία – επιστήμη - περιβάλλον. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.