Οι Ρώσοι ήσαν ειδωλολάτραι μέχρι του δεκάτου αιώνος μ. Χ. Μόλις κατά το έτος 955 μ. Χ. η βασίλισσά των Όλγρα απεφάσισε να ασπασθή, πρώτη αυτή, τον Χριστιανισμόν. Δια τούτο επεσκέφθη την Κωνσταντινούπολιν, δια να παρακαλέση τον Έλληνα αυτοκράτορα Κωνσταντίνον Ζ’ τον Πορφυρογέννητον να γίνη ανάδοχος κατά την βάπτισίν της.
Ο αυτοκράτωρ και η αυτοκράτειρα ωργάνωσαν εις τα ανάκτορα λαμπράν υποδοχήν εις την Όλγαν. Επίσημα γεύματα παρετήθησαν προς τιμήν της, εις τα οποία παρεκάθησαν, εκτός της αυτοκρατορικής οικογενείας, και της φιλοξενουμένης, η ακολουθία αυτής και οι ανώτεροι αξιωματούχοι του κράτους. Μετά δε τα γεύματα ο Κωνσταντίνος έδιδε πλουσιοπάροχα δώρα εις την Όλγαν και εις πάντα τα μέλη της ακολουθίας της.
Μετά τινάς ημέρας η Όλγα εις ηλικίαν εξήκοντα ετών εβαπτίσθη εις την Κωνσταντινούπολιν. Ο ανάδοχος την ονόμασεν Ελένην. Όταν δε ανεχώρησεν επιστρέφουσα εις την πατρίδα της, εκάλεσεν Έλληνας ιεραποστόλους, δια να κηρύξουν τον Χριστιανισμόν εις τους υπηκόους της. δεν επρόφθασεν όμως να συμπληρώση το θεάρεστον έργον της κατά το βραχύ υπόλοιπον διάστημα του βίου της.
Το έργον της Όλγας συνεπλήρωσε μετά τινά έτη ο έγγονός της Μέγας Βλαδίμηρος, ο οποίος ησπάσθη τον Χριστιανισμόν κατά πολύ περίεργον τρόπον. Επειδή δεν κατεδέχετο να παρακαλέση τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Βασίλειον Β’ τον Βουλγαροκτόνον να τον βαπτίση, απεφάσισε να κατακτήση την νέαν θρησκείαν δια πολεμικών κατορθωμάτων. Τόσον πολύ είχε παρεξηγήσει ο άξεστος και υπερόπτης εκείνος βασιλεύς την θρησκείαν της αγάπης.
Προς επιτυχίαν λοιπόν του σκοπού του κατά το έτος 988 επετέθη μετά μεγάλης στρατιωτικής δυνάμεως κατά της πόλεως Χερσώνος, η οποία κατωκείτο κατά το πλείστον υπό Ελλήνων και ανήκεν εις το Βυζάντιον. Και επειδή ο τότε αυτοκράτωρ, απησχολημένος με τον πόλεμον κατά των Βουλγάρων, δεν ηδυνήθη να αποστείλη ενισχύσεις, η πόλις κατελήφθη. Μετά το κατόρθωμα αυτό ο Βλαδίμηρος εζήτησεν εις γάμον την αδελφήν του αυτοκράτορος Άνναν.
Η αίτησις του Βλαδιμήρου έγινεν αποδεκτή υπό δύο όρους, πρώτον να βαπτισθή Χριστιανός και δεύτερον να επιστρέψη εις το κράτος του Βυζαντίου την Χερσώνα. Τοιουτοτρόπως δια πρώτην φοράν Ρώσος βασιλεύς ενυμφεύθη Ελληνίδα βασιλόπαιδα και συνεδέθη δια συμμαχίας με τον αυτοκράτορα.
Όταν επέστρεψεν εις την πρωτεύουσαν του κράτους του, το Κίεβον, ο Χριστιανός πλέον Βλαδίμηρος απεφάσισε να υποχρεώση τους υπηκόους του να ασπασθούν και αυτοί τον Χριστιανισμόν. Διέταξε λοιπόν να ριφθούν τα είδωλα εις τον ποταμόν Βορυσθένην, τον σημερινόν Δνείπερον, και προεκήρυξε το υποχρεωτικόν βάπτισμα πάντων των Ρώσων, ελευθέρων και δούλων.
Ήτο πράγματι θαυμάσιον το θέαμα κατά την ορισθείσαν ημέραν του βαπτίσματος. Ο βασιλεύς συνοδευόμενος υπό πολλών Ελλήνων ιερέων, οι οποίοι θα ετέλουν το ιερόν μυστήριον, ενεφανίσθη εις την όχθην του ποταμού. Τότε, μόλις εδόθη το σύνθημα, πλήθος αναρίθμητον ανθρώπων πάσης ηλικίας και των δύο φύλων εισήλθεν εις το ύδωρ. Και οι ιερείς ανεγίνωσκον τας ευχάς του βαπτίσματος και έψαλλον ύμνους εις δόξαν του Θεού.
Μετά την τελετήν οι Έλληνες ιερείς εκάλεσαν πάντας τους κατοίκους του Κιέβου Χριστιανούς.
Ο Βλαδίμηρος ηναγκάσθη βεβαίως να μεταχειρισθή και την βίαν εναντίον μέρους του πληθυσμού της απεράντου χώρας του, το οποίον εδυστρόπει να αποδεχθή τον Χριστιανισμόν. Και μετά τον θάνατόν του μέχρι του 1200 μ. Χ. αρκετοί Ρώσοι παρέμειναν ειδωλολάτραι. Οπωσδήποτε όμως δικαίως θεωρείται ότι αυτός εξεχριστιάνισε τον λαόν του.
Η Ορθόδοξος Ρωσική Εκκλησία, τιμώσα τας μεγάλας υπηρεσίας των βασιλέων Όλγας και Βλαδιμήρου, έταξεν αυτούς μεταξύ των Αγίων. Το δε Κίεβον θεωρείται έκτοτε η ιερά πόλις των Ρώσων.
Γεώργιος Καλαματιανός.
Από το βιβλίο: Αναγνωστικόν της πέμπτης τάξεως του δημοτικού σχολείου. Ν. Κοντοπούλου – Δ. Κοντογιάννη, Γ. Καλαματιανού Θ. Γιαννοπούλου. Αθήναι 1952
Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
