Κυριακή της Τυροφάγου: Νύχτα-μέρα – Μακαριστού Επισκ, Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, Μητροπ. Πρ. Φλωρίνης.

Ρωμ. 13,11-14,4

« Η νυξ προέκοψεν, η δε ημέρα
ήγγικεν. Αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός»
(Ρωμ. 13,12)

Μας φωνάζει, αγαπητοί μου, μας φωνάζει σήμερα ο Απόστολος· Αδέρφια μου, τι κοιμάστε; Η νύχτα προχώρησε. Η μέρα πλησίασε. Ξυπνήστε. Ντυθήτε και ετοιμαστήτε για την καινούργια μέρα. Αυτό φωνάζει σήμερα ο Απόστολος. Όποιος τον ακούει θα νομίζη, ότι απόστολος Παύλος μιλάει για πράγματα φυσικά που όλοι ξέρουμε. Γιατί ποιος δεν ξέρει τι θα πη νύχτα και τι θα πη μέρα; Νυχτώνει, ξημερώνει είνε λέξεις που τις λέμε κάθε μέρα όλοι. Η μέρα φεύγει, η νύχτα έρχεται. Έτσι κυλάει ο χρόνος μεταξύ νύχτας και μέρας. Και μόνο αυτοί που γεννήθηκαν τυφλοί ζουν πάντοτε μέσα σ’ ένα σκοτάδι, σε απέραντη νύχτα, και δεν ξέρουν τι θα πη μέρα. Πόσο οι τυφλοί θα ήθελαν να άνοιγαν τα μάτια τους μόνο για μια μέρα και να έβλεπαν όλα τα ωραία πράγματα που βλέπουμε εμείς! Δυστυχώς όμως δεν τα εκτιμούμε όπως πρέπει…
Αλλά ο απόστολος Παύλος δεν λέει τη μέρα και τη νύχτα με τη συνηθισμένη σημασία. Όπως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός έπαιρνε εικόνες και παραδείγματα από το φυσικό κόσμο και την καθημερινή ζωή των ανθρώπων και μ’ αυτά δίδασκε το άλλο, έτσι και ο απόστολος Παύλος μιλάει και διδάσκει. Διδάσκει με εικόνες και παραδείγματα. Τι άραγε, λοιπόν, να εννοούσε ο Παύλος λέγοντας νύχτα και μέρα; Αυτό θα δούμε στη σημερινή μας ομιλία.

***************

Νύχτα ο απόστολος ονομάζει τη ζωή που ζούμε εδώ στη γη, από τη στιγμή που θα γεννηθούμε μέχρι τη στιγμή που θα πεθάνουμε. Νύχτα; Ναι, νύχτα. Γιατί μεταξύ της νύχτας και της παρούσης ζωής υπάρχουν μερικές ομοιότητες. Ποιες; Όπως στη νύχτα βασιλεύει σκοτάδι και μόνο τα άστρα και το φεγγάρι φωτίζουν λίγο τη γη, έτσι και στην παρούσα ζωή βασιλεύει σκοτάδι. Σκοτάδι όχι φυσικό, όπως είνε το σκοτάδι της νύχτας, αλλά σκοτάδι ηθικό και θρησκευτικό. Σκοτάδι είνε η αμαρτία, η πλάνη, η ασέβεια και η απιστία. Εάν κανείς εξετάση τι σκέπτονται, τι λένε και τι κάνουν οι άνθρωποι, θα δη ότι ο κόσμος ζη μέσα στην αμαρτία. Αυτή σαν ομίχλη πυκνή κρύβει τον ήλιο, και οι άνθρωποι δεν βλέπουν την αλήθεια. Η ψευτιά βασιλεύει. Η ανηθικότητα, η πορνεία, η μοιχεία και κάθε άλλη ακαθαρσία θριαμβεύουν μέσα στις ανθρώπινες κοινωνίες. Η κλεψιά, η αρπαγή, η πλεονεξία, η φιλαργυρία και η άγρια εκμετάλλευσις του ανθρώπου από τον άνθρωπο, παρ’ όλους τους νόμους και τα δικαστήρια των κρατών, σκορπίζουν τη μαύρη σκιά σ’ όλο τον κόσμο και δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην αναστενάζη για την αδικία. Σκοτάδι η πλεονεξία και η φιλαργυρία. Σκοτάδι το μίσος που επικρατεί. Σκοτάδι η εκδίκησι που σπρώχνει τα έθνη σε πολέμους. Η αγάπη είνε λίγη. Είνε σαν ένα μικρό φως που τρεμοσβήνει μέσα στη θύελλα της σκοτεινής νύχτας, και η παγωνιά μεγαλώνει και η καρδιές συνεχώς ψυχραίνονται και οι άνθρωποι νιώθουν σαν στο Βόρειο Πόλο, όπου τον περισσότερο χρόνο ζουν μέσ’ στο σκοτάδι και την παγωνιά. Ήλιε! Γιατί αργείς να βγης; Έλα και πάλι να ζεστάνης τα κορμιά και τις ψυχές μας!
Νύχτα ονομάζεται η παρούσα ζωή για την αμαρτία που είνε ξαπλωμένη παντού. Αλλά νύχτα και για έναν ακόμη λόγο. Μέσ’ στη νύχτα δεν ξεχωρίζει κανείς τους ανθρώπους αν είνε γνωστοί τυ ή άγνωστοι, φίλοι ή εχθροί. Έχουμε δε παράδειγμα, που άνθρωπος μέσα στο σκοτάδι της νύχτας πυροβόλησε και σκότωσε τον αδερφό του, γιατί τον πέρασε για εχθρό, κι όταν το πρωί ξημέρωσε και είδε σκοτωμένο τον αδερφό του πήγε να τρελλαθή από τη λύπη του. Έτσι και στην παρούσα ζωή συμβαίνει. Λόγω του μίσους, που επικρατεί, οι άνθρωποι δεν βλέπουν ότι στο πρόσωπο κάθε ανθρώπου είνε ο αδερφός τους που προέρχεται από το Θεό, τον κοινό Πατέρα όλων των ανθρώπων· και πρέπει να γίνη μέρα, να φέξη ο Ήλιος, να διαλυθούν τα μίση και τα πάθη, για να αγαπηθούν και πάλι οι άνθρωποι και να επικρατήση η ειρήνη του Θεού.
Αλλά υπάρχει και μια άλλη, Τρίτη, ομοιότητα μεταξύ της νύχτας και της παρούσης ζωής. Τη νύχτα ο άνθρωπος βλέπει στον ύπνο όνειρα· και ενώ είνε όνειρα, νομίζει ότι είνε πραγματικότητα. Να ένα όνειρο. Είνε ένας ζητιάνος και άσημος άνθρωπος, που φορεί κουρέλια και ζη με ελεημοσύνες. Κοιμάται, λοιπόν, ο άνθρωπος αυτός και βλέπει όνειρο, πως είνε βασιλιάς ντυμένος στα χρυσά, ότι φοράει κορώνα στο κεφάλι, ότι ζη μέσ’ στα παλάτια, ότι τον προσκυνούν όλοι… Βασιλιάς ο ζητιάνος! Αλλά δεν προλαβαίνει να χαρή για πολλή ώρα. Ξυπνάει, και τότε καταλαβαίνει ότι ήταν όνειρο και τίποτα περισσότερο. Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και στη ζωή που ζούμε. Είνε π.χ. ένας βασιλιάς. Ζη στο παλάτι πολλά χρόνια, έστω και μισόν αιώνα. Απολαμβάνει όλες τις τιμές, τις δόξες, όλα τα αγαθά. Αλλά να κ’ έρχεται ο θάνατος. Τότε ανοίγουν τα μάτια της ψυχής και βλέπει ότι όλα όσα απήλαυσε στον κόσμο ήταν ένα όνειρο. Ναι, ένα όνειρο είνε η ζωή! Γι’ αυτό και η Εκκλησία μας στη νεκρώσιμη ακολουθία, όταν μέσ’ στο ναό είνε το φέρετρο, καλεί τους ανθρώπους να σκεφτούν και να φιλοσοφήσουν πάνω στη ματαιότητα της ανθρώπινης ζωής. Ψάλλει·
«Ποία του βίου τρυφή διαμένει λύπης αμέτοχος;
Ποια δόξα έστηκεν επί γης αμετάθετος;
Πάντα σιάς ασθενέστερα,
Πάντα ονείρων απατηλότερα·
Μια ροπή, και ταύτα πάντα θάνατος διαδέχεται.
Αλλ’ εν τω φωτί, Χριστέ, του προσώπου σου,
Και τω γλυκασμώ της σης ωραιότητος,
Ον εξελέξω ανάπαυσον ως φιλάνθρωπος».

********************

Νύχτα λοιπόν η παρούσα ζωή. Και μέρα ποια είνε; Είνε η άλλη, η μέλλουσα ζωή, η ζωή που αρχίζει απ’ τη στιγμή του θανάτου και συνεχίζεται πια χωρίς διακοπή εις αιώνας αιώνων. Τι είνε η παρούσα ζωή μπροστά στη ζωή εκείνη; Μία σκιά, ένα όνειρο. Και όμως για τη σκιά και το όνειρο τόσοι κόποι, τόση προσπάθεια. Κοπιάζουμε και μοχθούμε σαν αν πρόκειται να μείνουμε εδώ αιώνια. Και αδιαφορούμε για την άλλη εκείνη ζωή, που σήμερα- αύριο έρχεται για να μας ξυπνήση από τον ύπνο και να μας δείξη την πραγματικότητα.
Δυστυχώς οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα δεν πιστεύουν ότι υπάρχει άλλη ζωή. Για τους χριστιανούς όμως δεν πρέπει να υπάρχη καμμιά αμφιβολία. Έχουμε απόδειξι ακλόνητη, που αξίζει περισσότερο απ’ όλες τις αποδείξεις περί αθανασίας της ψυχής και μελλούσης ζωής που αναφέρουν οι παλαιότεροι και νεώτεροι φιλόσοφοι. Και η μεγάλη αυτή απόδειξις είνε ο ΧΡΙΣΤΟΣ. Ο Χριστός μας βεβαιώνει, ότι υπάρχει η μέλλουσα αιώνιος ζωή. Και ο Χριστός είνε αδύνατον να λέη ψέματα. Όλοι μπορούν να λένε ψέματα· ένας μόνο δεν λέει ψέματα, ο Χριστός. Και όσο, ω άνθρωπε, είσαι βέβαιος ότι αύριο το πρωί θα ξημερώση η μέρα, άλλο τόσο και περισσότερο να είσαι βέβαιος, ότι την παρούσα ζωή θα διαδεχθή η άλλη ζωή, η μέλλουσα ζωή. Αυτή είνε η λαμπρή μέρα.
Ω ζωή αιώνιος! Ζωή κοντά στο Χριστό, στους αγγέλους και τους αγίους. Ζωή γεμάτη χαρά και πνευματική αγαλλίασι. Ζωή πιο λαμπρή κι από τον ήλιο. Κύριε, κάνε μας να αγαπήσουμε και να ποθήσουμε αυτή τη ζωή. Και αξίωσέ μας, όταν κλείσουμε τα μάτια μας στην επίγεια αυτή ζωή, να μας δεχθής εκεί ψηλά στους ουρανούς, στην αιώνια ζωή και μακαριότητα, δια των πρεσβειών της υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των αγίων. Αμήν.

Από το βιβλίο: Επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, Μητροπολίτου Πρώην Φλωρίνης: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: (Σύντομα κηρύγματα επί των Αποστολικών Περικοπών). Γ’ έκδοσις. 2000.

Παράβαλε και:
Κυριακή της Τυροφάγου: Η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., Αγ. Συμεών του νέου θεολόγου – ομιλία περί μετανοίας και περί εξορίας του Αδάμ.
Κυριακή της τυροφάγου – τυρινής: Συναξάριον και υμνολογική εκλογή.
Κυριακή της τυροφάγου: Το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., ο ουρανός εκέρδισε πάλιν – λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.

Κατηγορίες: Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.