Πραξ. 1, 1-8
«Τον μεν πρώτον λόγον εποιησάμην περί
πάντων, ω Θεόφιλε, ων ήρξατο ο Ιησούς
ποιείν τε και διδάσκειν…»
Ο Χριστός, αγαπητοί μου, ο Χριστόςε, ο ιδρυτής της αγίας μας Εκκλησίας, εδίδαξε. Εδίδαξε λόγια που κανείς άλλος πριν από αυτόν δεν είπε. Αλλά να είστε βέβαιοι, ότι ούτε και στο μέλλον θα βρεθή άνθρωπος, οσοδήποτε σοφός και να είνε, να πη λόγια ανώτερα από αυτά που κήρυξε ο Χριστός. Η διδασκαλία του είνε η κορυφή. Υψηλότερη δεν υπάρχει. Όσοι χωρίς προκατάληψι διαβάζουν το Ευαγγέλιο, ομολογούν, ότι όλες οι άλλες διδασκαλίες, που ακούστηκαν στα παλιά τα χρόνια και ακούγονται και σήμερα, όσο κι αν θαμπώνουν τους ανθρώπους, αν συγκριθούν με τη διδασκαλία του Χριστού, βρίσκονται πολύ χαμηλά από την πανύψηλη κορυφή της θείας του διδασκαλίας. Άνοιξε, αγαπητέ, κι εσύ το Ευαγγέλιο· και διάβασε, παρακαλώ, μια σελίδα και μόνο, οποιαδήποτε σελίδα. Όπου ανοίξης το Ευαγγέλιο, λες και τρέχει μπροστά σου ένα ποτάμι από καθαρό χρυσάφι. Διάβασε π.χ. την παραβολή του Ασώτου (Λουκ. 15, 11-32). Διάβασέ την προσεκτικά· και θα πεισθής, πόσο δίκιο είχε ένας φιλόσοφος που είπε ότι, και μόνο την παραβολή αυτή αν έλεγε ο Χριστός, έφτανε αυτή και μόνο να αποδείξη, ότι αυτός που την είπε ήταν όχι άνθρωπος αλλά Θεός. Γιατί μόνο ο Θεός, που έπλασε τον άνθρωπο, ξέρει την καρδιά του ανθρώπου, ξέρει πως σκέφτεται και πως ενεργεί ο άνθρωπος. Γι’ αυτό η διδασκαλία του Χριστού, παρά την αυστηρότητα που φαίνεται ότι έχει, ανταποκρίνεται στις πιο ευγενείς επιθυμίες και πόθους του ανθρώπου και προσφέρει στον πονεμένο άνθρωπο ό, τι δεν μπορούν να προσφέρουν όλες οι φιλοσοφίες του κόσμου. Προσφέρει χαρά και ειρήνη, ανάπαυσι καρδιάς και νου.
************
Το μεγάλο δίδαγμα του Χριστού είνε η αγάπη, μια λέξη που ήταν τελείως άγνωστη στους αρχαίους. Ω αγάπη, θείο δώρο, άγγελε με τα χρυσά φτερά! Ω αγάπη, θεϊκή φλόγα, φλόγα που άναψε ο Χριστός στις καρδιές των ανθρώπων, και που άλλοτε μεν υψώνεσαι προς τα πάνω και φτάνεις μέχρι τα άστρα και περνάς τα άστρα και αγγίζεις τον Θεό και ψάλλεις Αλληλούϊα, άλλοτε δε ξαπλώνεσαι προς τα κάτω και αγκαλιάζεις όλα τα δημιουργήματα του Θεού, ιδιαιτέρως δε τον άνθρωπο, και δημιουργείς ιερούς δεσμούς φιλίας, οικογενείας και αδερφότητος! Αγάπη προς το Θεό και αγάπη προς τον συνάνθρωπο δίδαξε ο Θεάνθρωπος. Και μέσα στην αγάπη αυτή έκλεισε όλες τις εντολές.
Ο Χριστός δίδαξε την αγάπη. Δίδαξε ν’ αγαπάμε τον Θεό, τον ουράνιο Πατέρα. Δίδαξε ν’ αγαπάμε τους γονείς μας. Δίδαξε ν’ αγαπάμε τους άλλους ανθρώπους σαν αδερφούς. Δίδαξε ν’ αγαπάμε και αυτούς τους εχθρούς μας και να προσευχώμαστε γι’ αυτούς.
Αλλ’ ο Χριστός δεν δίδαξε μόνο την πιο υψηλή διδασκαλία. Θαύμα δεν είναι μόνο η διδασκαλία του. Θαύμα, πολύ μεγαλύτερο, είνε η ζωή του. Το να διδάσκη κανείς είνε ευκολώτερο. Ενώ το να εφαρμόζη ό, τι διδάσκει είνε το δυσκολώτερο. Και ο Χριστός εφάρμοσε ό, τι δίδαξε. Ο Χριστός δίδαξε, ν’ αγαπάμε το Θεό. Αλλά ποιος αγάπησε το Θεό, τον ουράνιο Πατέρα, όπως ο Χριστός; Ποιος προσευχήθηκε με τόση θερμότητα στο Θεό όπως ο Χριστός; Νύχτες πέρασε χωρίς να κοιμηθή, σε μια διαρκή φλογερή συνομιλία με τον ουράνιο Πατέρα. Ο Χριστός δίδαξε, ν’ αγαπάμε τους γονείς μας. Και ο ίδιος πάνω στον σταυρό δεν λησμόνησε την αγία του Μητέρα. Φρόντισε γι’ αυτήν. Ο Χριστός δίδαξε, ν’ αγαπάμε τους εχθρούς. Και ο ίδιος αγαπούσε τους εχθρούς, που τον είχαν μισήσει με μίσος άγριο. Ο Χριστός δίδαξε, να συχωράμε τους εχθρούς και να προσευχώμαστε γι’ αυτούς. Και ο ίδιος προσευχήθηκε και συχώρεσε τους εχθρούς του. «Πάτερ, άφες αυτοίς· ου γαρ οίδασι τι ποιούσι» (Λουκ. 23, 24), ακούστηκε να λέη λίγα λεπτά προτού να παραδώση το πνεύμα του στον ουράνιο Πατέρα.
***************
Το παράδειγμα του Χριστού πρέπει κ’ εμείς ν’ ακολουθήσουμε. Ό, τι εκείνος δίδαξε και εφάρμοσε, πρέπει κ’ εμείς να το εκτελέσουμε.
Αλλά πως, θα πουν πολλοί, πώς να εφαρμόσουμε ό, τι δίδαξε ο Χριστός; Ο Χριστός τα εφάρμοσε, αλλ’ ήταν άνθρωπος και Θεός, και ως Θεάνθρωπος είχε τη δύναμι να εφαρμόση και τις πιο δύσκολες εντολές και να κατορθώση τα πιο μεγάλα έργα. Αλλ’ εμείς δεν είμαστε θεοί. Είμαστε άνθρωποι, άνθρωποι με αδυναμίες, με ελαττώματα και κακίες· άνθρωποι, που θέλουμε το καλό, θαυμάζουμε αυτά που είπε ο Χριστός, αλλά πώς να τα κάνουμε; Η ηθική που δίδαξε είνε αδύνατο να εφαρμοστή. Τα διδάγματά του είνε ακατόρθωτα, και μάλιστα στη σημερινή εποχή…
Αυτά λένε οι πολλοί.
Τι λέτε, άνθρωποι! Ότι είνε ακατόρθωτη, απραγματοποίητη η διδασκαλία του Χριστού; Αλλ’ εάν η ιστορία σας παρουσιάση ανθρώπους, που είχαν κι αυτοί ατέλειες και ελλείψεις, αλλά εφάρμοσαν τη διδασκαλία του Χριστού, τι θα πήτε; Και μόνο ένας άνθρωπος στον κόσμο να βρισκόταν να εφαρμόση τη διδασκαλία του Χριστού, έφτανε αυτός ο ένας να αποδείξη, ότι η διδασκαλία του Χριστού μπορεί να εφαρμοστή. Αλλά δεν είναι μόνο ένας άνθρωπος που εφάρμοσε τη διδασκαλία του Χριστού. Είνε πολλοί αυτοί που πήραν τα λόγια του Χριστού και τα έκαναν έργα, έργα μεγάλα και θαυμαστά. Ο κόσμος που τα είδε θαύμασε και είπε, ότι μια θρησκεία που δίνει τέτοια δύναμι στους ανθρώπους, να νικούν τις αδυναμίες και τα πάθη και να ξεπερνούν τα ανθρώπινα μέτρα, είνε θρησκεία που έχει θεϊκή την προέλευσι, και αυτός που την ίδρυσε είνε Θεός.
Θέλετε, αγαπητοί, θέλετε να δήτε ανθρώπους που πίστεψαν στο Χριστό και έκαναν ό, τι εκείνος δίδαξε; Ανοίξτε το βιβλίο εκείνο της Καινής Διαθήκης που ονομάζεται Πράξεις των αποστόλων. Σήμερα, την αγία αυτή μέρα, τη μεγάλη αυτή γιορτή του χριστιανισμού, την Κυριακή του Πάσχα, στη θεία λειτουργία διαβάζεται Ευαγγέλιο μεν η αρχή του κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, Απόστολος δε η αρχή των Πράξεων των αποστόλων. Το Ευαγγέλιο είνε η ιστορία της ζωής του Χριστού. Οι Πράξεις είνε συνέχεια του Ευαγγελίου, είνε η ιστορία των αποστόλων του Χριστού και των πρώτων χριστιανών. Περιέχει όχι μόνο τι δίδαξαν οι απόστολοι, αλλά και τι έκαναν. Οι απόστολοι εφάρμοσαν τη διδασκαλία του Χριστού. Αγάπησαν το Θεό, αγάπησαν τον πλησίον, και για την αγάπη αυτή εγκατέλειψαν τα πάντα. Γυμνοί, πεινασμένοι, περιώδευσαν τον κόσμο, κήρυξαν παντού και έκαναν θαύματα, και σε μερικές περιπτώσεις- μη παραξενευθήτς- οι απόστολοι έκαναν θαύματα μεγαλύτερα απ’ αυτά που έκανε ο Χριστός. Τα έκαναν με τη δύναμι του Χριστού, και έτσι αποδείχτηκε αληθινός ο λόγος του, που είπε ότι όχι μόνο αυτά που κάνω θα κάνετε, αλλά και μεγαλύτερα ακόμη (Ιωαν. 14, 12).
**************
Αγαπητοί μου! Τα λόγια του Χριστού, που ακούμε μέσα στην εκκλησία, πρέπει στην κοινωνία που ζούμε να τα κάνουμε πράξι, έργα. Έργα, που θα δείχνουν στα παιδιά μας και στις νέες γενεές, ότι η πίστι μας στους καιρούς μας δεν στάθηκε νεκρή, αλλ’ ότι είνε μια πίστη ζωντανή, μια πίστι που λάμπει σαν τον ήλιο. Λάμπει την φωτεινή διδασκαλία. Και λάμπει ακόμη περισσότερο με τις καλές πράξεις, με τα θαυμαστά έργα αντρών και γυναικών, κληρικών και λαϊκών.
Εμπρός λοιπόν, αγαπητοί! Όλοι στα έργα! Τα έργα τα καλά, τα χριστιανικά, σαν τα έργα των πρώτων χριστιανών, σαν τα έργα του Χριστού. «Ποιείν τε και διδάσκειν» (Πραξ. 1, 1).
Από το βιβλίο: Επισκόπου Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, Μητροπολίτου Πρώην Φλωρίνης: ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: (Σύντομα κηρύγματα επί των Αποστολικών Περικοπών). Γ’ έκδοσις. 2000.
Παράβαλε και:
Κυριακή του Πάσχα: Το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., Αληθώς Ανέστη, λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.
Κυριακή του Πάσχα: Ο Λόγος – Μακαριστού Μητροπ. Πρ. Φλωρίνης, Αυγουστίνου Καντιώτου.
