«Μὴ μου ἅπτου»: Ἑρμηνεία ποὺ δίνουν οἱ Πατέρες – Στέργιου Σάκκου (Ὁμότιμος καθηγητὴς τοῦ ΑΠΘ).

… Δὲν μένει παρὰ ἡ ἑρμηνεία ποῦ δίνουν πρῶτος ὁ αὐθεντικώτερος ἑρμηνευτὴς τῆς Ἐκκλησίας, ὁ ἅγιος Χρυσόστομος, καὶ ἐν συνέχειᾳ ὁ Θεόδωρος Μοψουεστίας, ὁ Φώτιος, ὁ Θεοφύλακτος καὶ ὁ Ζιγαβηνός, υἱοθετεῖ δὲ καὶ ἡ ἐκκλησιαστικὴ συνείδηση τῶν Ὀρθοδόξων. Προφανῶς αὐτὴν δέχονται καὶ ὅσοι ἄλλοι πατέρες ἀσπάζονται τὴν ἱστορικὴ ἑρμηνεία. Ἀπὸ τοὺς ξένους τὴν ἀσπάζονται πολλοὶ διακεκριμένοι. Αὐτοὶ οἱ ἑρμηνευτὲς ἑρμήνευσαν μὲ τὰ δεδομένα ποὺ ἀναφέραμε στὴν ἀρχὴ χωρὶς παρεκκλίσεις.

Τόνισαν δηλαδή ὅτι ὁ Κύριος ἀποτρέπει τὴν Μαρία, ὄχι διότι δὲν ἔπρεπε νὰ τὸν ἀγγίξει, ἀλλὰ διότι ἀποσκοποῦσε νὰ τῆς διδάξει ὁρισμένα πράγματα.

Ἡ Μαρία βλέποντας τὸν ἀγαπητὸ διδάσκαλο, νομίζει ὅτι ἀναστήθηκε, ὅπως ἀκριβῶς ἀναστήθηκαν ἀπὸ αὐτὸν τόσοι ἄλλοι νεκροί, καὶ ὅτι θὰ ἀρχίσει πάλι τὴν παλαιὰ συναναστροφή του μὲ τοὺς μαθητὲς καὶ τὶς μαθήτριές του, ὅτι θὰ κηρύττει, θὰ ἔχει ἀνάγκη τῆς διακονίας της, πράγμα ποὺ τῆς ἔδινε ἰδιαίτερη χαρά. Νομίζει ὅτι ἡ νίκη του καὶ ἡ δόξα του δὲν ἦταν τίποτε ἄλλο, παρὰ νὰ ἀποδείξει στοὺς κακοὺς φαρισαίους ὅτι ματαίως τὸν δολοφόνησαν. Δὲν μπόρεσε νὰ συλλάβει τὸν παγκόσμιο, τὸν αἰώνιο, τὸν πνευματικὸ χαρακτήρα τῆς νίκης του κατὰ τοῦ θανάτου. Δὲν γνώριζε ὅτι ἡ κατάσταση τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως τοῦ Κυρίου δὲν εἶναι πλέον ἡ κατάσταση τῆς φθορᾶς, τῶν φυσικῶν ἀναγκῶν, τῆς ταπεινώσεως. Δὲν τὸν εἶδε ἀκόμη νὰ παρουσιάζεται «κεκλεισμένων τῶν θυρῶν», ἀλλὰ μόνον νὰ πλησιάζει ὡς κηπουρός. Χάρηκε, ὅπως ἀκριβῶς χάρηκαν οἱ ἀδελφές τοῦ Λαζάρου ὅταν εἶδαν τὸν ἀδελφό τους ἀναστημένο. Τίποτε περισσότερο δὲν ἀντιλήφθηκε. Ἔπρεπε ὅμως νὰ τὰ μάθει ὅλα.

Ὥστε ὁ Κύριος ἤθελε νὰ διδάξει τὴν Μαρία τὴν Μαγδαληνὴ ὅτι εἶναι πλέον στὴν δόξα του, ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Θεός ποὺ ἀνήκει τόσο σ’ αὐτὴν ὅσο καὶ σὲ ὅλο τὸν κόσμο, ὅτι πρέπει νὰ πλησιάζει μὲ τὸν προσήκοντα σεβασμό. Ἐπειδὴ ὅμως ἦταν ὑπεροπτικὸ νὰ τῆς πεῖ κατευθείαν ὅλα αὐτά, ἀνάγει τὸν νοῦ της ἐμμέσως καὶ βαθμηδὸν ἐπὶ τὰ ὑψηλότερα λέγοντας ὅτι «οὔπω ἀναβέβηκε πρὸς τὸν Πατέρα αὐτοῦ».

«Ἐμφαίνεται», λέγει ὁ ἅγιος Χρυσόστομος, «ὅτι ἐκεῖ σπεύδει καὶ ἐπείγεται· τὸν δὲ ἐκεῖ μέλλοντα ἀπιέναι καὶ μηκέτι μετὰ ἀνθρώπων στρέφεσθαι οὐκ ἔδει μετὰ τῆς αὐτῆς ὁρᾶν διανοίας, ἧς καὶ πρὸ τούτου». Γι’ αὐτό, καὶ τοὺς μαθητὲς του κατὰ καιροὺς μόνον πλησιάζει. Οἱ σχέσεις του μὲ τοὺς μαθητὲς καὶ τοὺς πιστοὺς δὲν θὰ εἶναι στὸ ἑξῆς ὅπως ἦσαν προηγουμένως. Θὰ εἶναι τελείως πνευματικές. Γιὰ νὰ μὴ λυπηθεῖ ὅμως ἀπὸ τὴν ἀπαγόρευση ἡ Μαρία καὶ ἀρχίσει νὰ συλλογίζεται ὅτι περιφρονήθηκε, τὴν καθιστᾶ ὁ Κύριος πρώτη εὐαγγελίστρια τῆς ἀναστάσεώς του παραγγέλλοντας νὰ πεῖ στοὺς μαθητὲς ὅ,τι εἶπε αὐτὸς πρὸς αὐτήν.

Βλέπουμε, λοιπόν, ὅτι τὸ πρώτιστο ἔργο τοῦ Κυρίου μετὰ τὴν ἀνάστασή του εἶναι νὰ κηρύξει τὴν νέα κατάσταση, νὰ ἐνημερώσει τὸ στενὸ περιβάλλον του γιὰ τὶς νέες μεταβολὲς καὶ τὰ ἀποτελέσματα τῆς νίκης του. Καὶ ἀρχίζει ἀπὸ τὴν Μαρία διὰ τοῦ «Μὴ μου ἅπτου».

apantaortodoxias

Κατηγορίες: Άρθρα, Ιστορικά, Κυριακοδρόμιο (προσέγγιση στο Ευαγγέλιο και τον Απόστολο της Κυριακής και των Μεγάλων Εορτών), Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.