Κλήση από το κέντρο μας. Πειραιά για Αθήνα. Επιβιβάζω μια όμορφη κι ευγενική κυρία. Συζητήσαμε για τη μεγάλη θυσία που έκανε στη ζωή της. Και της ζήτησα να μου τη γράψει. Διαβάστε τη:
Ονομάζομαι Ευφημία (Μίτσα) Παναγάκη-Χατζημιχάλη. Είμαι 43 ετών και μητέρα μιας δωδεκάχρονης κόρης, της Ελενίτσας.
Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, ήμουν πάντα σκυμμένη πάνω στα βιβλία. Σπούδασα Κοινωνική Λειτουργός και Φιλόλογος και εργάστηκα για 13 χρόνια στους τομείς της ψυχικής υγείας και της εκπαίδευσης. Πριν από επτά περίπου χρόνια, έκανα μια τομή στην ζωή μου: Πήρα τον δρόμο της επιστροφής στον οίκο μου. Γύρισα την πλάτη στον ανταγωνιστικό χώρο της αγοράς εργασίας και αποχαιρέτησα τους εμβρόντητους συναδέλφους μου με την φράση: Πάω στο σπίτι μου!
Η απόφαση μοναχική και δύσκολη. Προσευχήθηκα στο Θεό και ζήτησα από Εκείνον να αναλάβει την ζωή μου. Τα πόδια μου έτρεμαν, όταν διέσχιζα τον διάδρομο προς το γραφείο της Διευθύντριας του Γυμνασίου όπου εργαζόμουν. Στα χέρια μου το χαρτί της παραίτησης μου… Λόγια δεν έβγαιναν από το στόμα μου… Ανατροπή!..
Βαθιά μέσα στην καρδιά μου λαχταρούσα από χρόνια αυτήν την αλλαγή. Τα πρώτα πέντε χρόνια της ανατροφής του παιδιού μου τα ένιωθα «κλεμμένα» από τους άλ¬λους: τον εργοδότη, τις γιαγιάδες…
Ευχαριστώ τον Θεό που μου έδωσε το θάρρος να πάω αντίθετα στο ρεύμα. Η δουλειά της νοικοκυράς δεν ήταν ποτέ εύκολη. Ιδιαίτερα στις μέρες μας, που υποτιμάται πολύ.
Προσέφερα τις υπηρεσίες μου εθελοντικά στην ενορία μου (Αγ. Νικόλαος Πειραιά) και στην ΧΕΝ. Συνεχίζω ακόμα. Μα εκείνο που αποτέλεσε σταθμό ζωής για μένα, ήταν η γέννηση ενός έργου πολιτισμού.
Ευλόγησε ο Θεός και μέσα σε πολλές ώρες σιωπής τα χέρια μου κατασκεύασαν εκατοντάδες καλαμένιες φλογέρες!
Τρία χρόνια σκληρής δουλειάς!… Ανέθεσα σε ζωγράφους να επιζωγραφίσουν τα εργόχειρα μου, με θέματα από την ελληνική φύση και παράδοση. Καθώς δεν ήθελα να τα εμπορευτώ, αποφάσισα να δωρίσω το έργο μου στην ΧΕΝ Πειραιά. Κι ύστερα, απευθύνθηκα προς το Υπουργείο Παιδείας, να μου επιτρέψει να ξεναγώ εθελοντικά τα Ελληνόπουλα στον κόσμο της φλογέρας.
Το Υπουργείο Παιδείας με τίμησε δίνοντας την έγκριση του και στέλνοντας εγκυκλίους σε όλη τη χώρα, που συνέστηνε το εκπαιδευτικό αυτό πρόγραμμα ως κατάλληλο για τους μαθητές της Α/θμιας και Β/θμιας εκπαίδευσης.
Από τον Δεκέμβρη του 2005 μέχρι τα τέλη Μαΐου του 2006, επισκέφθηκαν το έργο 800 μαθητές.
Για τα παιδιά μάλιστα του Δημοτικού σχολείου παρουσιάζαμε με ομάδα εθελοντών, και κουκλοθέατρο! Η πα¬ράσταση βασίστηκε στο παραμύθι που γράψαμε εγώ και η κόρη μου.
Είμαι χαρούμενη και γεμάτη ευγνωμοσύνη για την τροπή που πήρε η ζωή μου. Διακινδύνευσα την ασφάλεια μιας πεπατημένης οδού, μα το αποτέλεσμα δικαιώνει την απόφαση που πήρα, έντρομη και μόνη τότε, για μια στρο¬φή ζωής.
Ευχαριστώ τον πνευματικό μου Πατέρα, π. Ανανία Κουστένη, που ήταν ο πρώτος μου σύμμαχος σ’ αυτό μου το εγχείρημα.
Μόνον τα έργα της αγάπης μένουν!…
Ευφημία (Μίτσα) Παναγάκη-Χατζημιχάλη
Από το βιβλίο: «Ταξιδεύοντας στα τείχη της πόλης», της μοναχής Πορφυρίας.
ΑΘΗΝΑ 2010
Κεντρική διάθεση Νεκτάριος Δ. Παναγόπουλος.
