Ιστορική εμφάνιση και εξέλιξη του συλλόγου.
Η Oρθόδοξη Πορεία, ο Σύλλογος των Ορθοδόξων Τυφλών της Ελλάδος, δημιουργήθηκε επισήμως το 1996, όταν το μονομελές πρωτοδικείο Αθηνών δια της υπ’ αριθμόν 1263/26 τρίτου αποφάσεώς του, αναγνώρισε εκ μέρους της Ελληνικής πολιτείας το δικαίωμα υπάρξεως και δράσεως του συλλόγου μας.
Λίγους μήνες πριν, 10 Δεκεμβρίου 1995, εικοσιτρείς απλοί και άγνωστοι στους πολλούς άνθρωποι, διεκύρηξαν στην ιδρυτική γενική συνέλευση του σωματείου μας, την απόφασή τους να συνενώσουν τις δυνάμεις τους για ένα σημαντικό και κατ’ αυτούς ιερό σκοπό. Το καταστατικό που υπέγραψαν τότε, και ακολούθως υπέβαλαν στο πρωτοδικείο Αθηνών, περιγράφει στο δεύτερο άρθρο του τούτο τον σκοπό ως εξής. «Σκοπός του σωματείου Ορθόδοξη πορεία είναι η διάδοσις των αρχών της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, μεταξύ των ατόμων με προβλήματα οράσεως, καθώς και σε όλη εν γένει την κοινωνία.»
Η υπόθεση είναι, φίλε αναγνώστη, πολύ απλή. Ως τότε, τα άτομα με προβλήματα οράσεως, οι τυφλοί όπως τους λέμε συνήθως, στερούταν πόλων θρησκευτικών τους αναγκών. Βεβαίως, για να είμαστε δίκαιοι, αρκετοί φιλότιμοι και ευσυνείδητοι συνάνθρωποί μας, είχαν προσπαθήσει ως τότε να κάνουν κάτι προς αυτήν την κατεύθυνση. Οι προσπάθειές τους ήταν όμως αποσπασματικές, μικρές και περιορισμένης εκτάσεως. Αυτό ασφαλώς, δεν είναι μομφή, αλλά έπαινος.
Έτσι λοιπόν, οι ίδιοι οι τυφλοί, αποφάσισαν να συνενώσουν τις δυνάμεις τους, και με την βοήθεια του Θεού, της Εκκλησίας μας και των φίλων τους, προσπάθησαν να δραστηριοποιηθούν προς αυτήν την κατεύθυνση.
Άρχισαν λοιπόν να «στήνουν» αυτόν εδώ τον σύλλογο, ηχογραφώντας σε κασσέτες βιβλία θρησκευτικού εν πρώτοις περιεχομένου, αλλά και παιδαγωγικού, ιστορικού και κοινωνικού. Παραλλήλως και με την υποστήριξη του συλλόγου – ιδρύματος (Φάρος τυφλών της Ελλάδος), άρχισαν να ασχολούνται με την κυκλοφορία ενός κασσετοπεριοδικού με παρόμοιο αντικείμενο. Το περιοδικό μάλιστα αυτό, ονομάστηκε τότε, το 1993 δηλαδή, ορθόδοξη πορεία, όνομα που έμελλε να χαρακτηρίζει αργότερα και όλον το σύλλογο. Με τον καιρό αυτή η ερασιτεχνική, ας πούμε, προσπάθεια, κέρδισε την αναγνώριση και την πολύτιμη συνδρομή αρκετών
συνανθρώπων μας, οι οποίοι άρχισαν να επιδοκιμάζουν και να υποστηρίζουν
τέτοιου είδους πρωτοβουλίες.
Το 1995 λοιπόν, οι δραστηριοποιούμενοι σε αυτήν την πρωτοβουλία, έπαψαν να μετρώνται στα δάκτυλα του ενός χεριού, και διέδιδαν μάλιστα τους στόχους τους σε μεγαλύτερα τμήματα της κοινωνίας μας. Τούτο είχε ως συνέπεια, να συνειδητοποιηθεί από αρκετούς συναδέλφους και φίλους, ότι οι προοπτικές του εγχειρήματος αυτού δεν ήταν μικρές, αλλά μεγάλες, και πάντως, απαραίτητες για την καθημερινή μας ζωή. Εξάλλου η μακρόχρονη ηχογράφηση βιβλίων, η κυκλοφορία του περιοδικού, και οι κατά καιρούς φιλανθρωπικές απόπειρες των φίλων, δημιουργούσαν μία καλή συνήθεια ή αν θέλετε παράδοση, και οπωσδήποτε, μια μικρή περιουσία από ηχογραφημένες κασσέτες, κασσετοπεριοδικά, και ασφαλώς πλούσια εμπειρία.
Εδώ βέβαια, δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε και την παράλληλη με το περιοδικό, διεξαγωγή προσκυνηματικών εκδρομών ανά την Ελληνική επικράτεια, μέσω των οποίων, επιτυγχάνονται δύο κεφαλαιώδους σημασίας σκοποί – ευεργετήματα κατά την γνώμη μας. Αφενός μεν, μπορούσαμε και τα άτομα με προβλήματα οράσεως να γνωρίσουμε σημαντικούς θρησκευτικούς, εθνικούς και φυσικούς χορούς οι οποίοι έως τότε μας ήταν μάλλον δυσπρόσιτοι, αφετέρου δε, μέσω της ανεπιτήδευτης καθημερινής συναναστροφής με βλέποντες συνανθρώπους μας, γνωστούς ή αγνώστους, να επιτύχουμε την ταχύτερη, αρμονικότερη, και απολύτως ομαλή, προσαρμογή των ατόμων με κάποια αναπηρία, στην κοινωνική δυναμική της εποχής μας. Αυτό σήμαινε για όλους εμάς, ότι μπορούσαμε να αφουγκραστούμε πια, τις ανάγκες των γύρο μας, με αποτέλεσμα να είμαστε σε θέση πλέον να σμιλέψουμε τους χαρακτήρες μας προς το καλύτερο, αφού, ως γνωστόν, η καθημερινή τριβή με τους άλλους, και μας δίνει άλλες εμπειρίες, και μας δημιουργεί υποχρεώσεις.
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, οι προσωπικές μας ανάγκες από την μιά, μα και οι κοινωνικές συνθήκες από την άλλη, επέβαλαν την αναγκαιότητα να διασφαλιστούν όλα αυτά τα κέρδη – ωφελήματα και με κάποια νομική υπόσταση, η οποία δεν θα διατηρούσε μόνον τα έως τότε γενόμενα, αλλά και θα εγγυόταν την περαιτέρω εξέλιξη τους και επαύξηση. Γι’ αυτό στις 10 Δεκεμβρίου του 1995, εικοσιτρείς απλοί και άγνωστοι συνάνθρωποι μας με προβλήματα οράσεως, όπως προείπαμε, μα και αρκετοί αξιέπαινοι φίλοι τους, στην ιδρυτική γενική συνέλευση του σωματείου της Ορθόδοξης Πορείας, που διεξήχθη στο Περιστέρι της Αθήνας, αποφάσισαν την ίδρυση του εν λόγω σωματείου, και γι’ αυτό απέστειλαν προς το μονομελές πρωτοδικείο Αθηνών, το καταστατικό που είχαν με επιμέλεια και προσοχή ετοιμάσει.
Η συνέχεια δεν ήταν ούτε εύκολη, μα κι ούτε οδυνηρή. Το Φεβρουάριο του 1998 ενοικιάστηκαν τα γραφεία της οδού Ακαδημίας 91 – 93, στα οποία εγκαταστάθηκε ο σύλλογος μας. Με την πάροδο των ετών, νέοι φίλοι, αρωγά και τακτικά μέλη, ήλθαν να πλαισιώσουν της τάξεις μας. Η αγάπη της κοινωνίας μας ήταν πάντα, το βάλσαμο στην κοπιαστική μας πορεία προς τα μπρος. Και η οικονομική μα και η ηθική τους συμπαράσταση, έκαναν συχνά τούτο το δρόμο λιγότερο ανηφορικό και ασφαλώς αποτελεσματικότερο. Η καθημερινή μας εμπειρία απέδειξε, πως «η Ζωή και Οδός Χριστός», δηλ. και Ζωή και δρόμος είναι, μπορεί να είναι για όλους μας Ο Χριστός.
Στις 9 Νοεμβρίου του 2005 είχαμε την χαρά και την τιμή να συναντηθούμε με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, Χριστόδουλο, με τον οποίον είχαμε μια απλή και κατά πάντα ειλικρινή ανταλλαγή απόψεων, που είχε ως αποτέλεσμα την αποφασιστική συμβολή του μακαριστού πατρός στους αγώνες μας.
Τελευταίο χρονικά, μα σπουδαιότατο ζήτημα που μας απασχολεί, είναι η ψηφιοποίηση της βιβλιοθήκης και του περιοδικού μας. Η προσπάθεια μεταβάσεως από την χρήση της κασέτας στην υιοθέτηση των δίσκων ακτίνος – cd, σηματοδοτεί την πρώτη απάντηση της Ορθόδοξης πορείας στις προκλήσεις του εικοστού πρώτου αιώνος.
Και η πορεία μας, η συν Θεώ, Ορθόδοξη Πορεία, συνεχίζεται ακόμη και σήμερα, με αυτό εδώ το βήμα, την δημιουργία δηλ. ενός παραθύρου στον κόσμο, μέσω της ιστοσελίδος orp.gr. Θέλουμε αγαπητέ αναγνώστη, μέσω του διαδικτύου, να συνδιαλεγόμαστε με εσένα, την κοινωνία, και με τον κόσμο ολόκληρο, αφού οι πάντες είναι δημιουργήματα του Ενός και μόνου αληθινού Θεού, και ασφαλώς συγκάτοικοί μας στο σημερινό παγκόσμιο χωριό.
ΤΟ Δ. Σ.
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ ΤΟΥ 2008
