Οι πεινασμένες ύαινες και ο Γερο – Πάχων
Στην έρημο, έξω από την Αλεξάνδρεια, ζούσε ένας Γέροντας, ονόματι Πάχων, που είχε φθάσει τα εβδομήντα του χρόνια και ήταν γνωστός ως ο πιο ακέραιος και ο πιο ασκητικός απ’ όλους τους Πατέρες, που είχαν γεράσει στην έρημο. Μία ημέρα τον επισκέφθηκε ένας νέος ασκητής, που είχε ενοχληθεί από τον πειρασμό της σαρκός, για να τον συμβουλευτή.
Ο Πάχων του διηγήθηκε τότε τη δική του ιστορία. Δώδεκα χρόνια μετά τα πενήντα του, επειδή καταδυναστεύθηκε από τον πειρασμό, υπέθεσε ότι τον εγκατέλειψε ο Θεός. Βγήκε λοιπόν από το κελλί του και, βαδίζοντας μέσα στην έρημο, βρήκε μία σπηλιά όπου ζούσαν ύαινες και εξέθεσε γυμνό τον εαυτό του, για να τον φάνε τα θηρία βγαίνοντας. Μόλις έπεσε η νύχτα, τα θηρία άρχισαν να βρυχώνται πεινασμένα και βγήκαν από την σπηλιά για να βρουν τροφή να φάνε και να ταΐσουν τα μικρά τους, που είχαν παραμείνει στη σπηλιά. Ωστόσο, μόλις αντίκρυσαν τον Γέροντα, τόσο το αρσενικό, όσο και το θηλυκό, τον πλησίασαν ήρεμα και άρχισαν να τον μυρίζουν από τα πόδια ως το κεφάλι. Μετά άρχισαν να τον γλύφουν. Και, ενώ ο Γέροντας περίμενε να τον φάνε, εκείνα τον άφησαν και έφυγαν. Βλέποντας τον σεβασμό που του έδειξαν τα θηρία, ο Γερο – Πάχων κατάλαβε ότι ο Θεός τον είχε λυπηθεί και γύρισε στο κελλί του.
ΤΟ ΜΕΓΑ ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ
Συνοδοί στην ταφή
Στην Μεγίστη Λαύρα του Αγίου Όρους έζησε ο Πατήρ Χρυσόστομος, που έκανε είκοσι χρόνια χαρτουλάρης. Ήταν τόσο απλός, ευσπλαχνικός, ελεήμων και συμπαθέστατος ο μακάριος, που κι αυτόν τον ιδρώτα των ζώων σκούπιζε.
Η αρετή του έγινε γνωστή στην ταφή του. Είκοσι ζώα ακολούθησαν την πομπή από μόνα τους και με σκυμμένο το κεφάλι, σαν να ήθελαν να εκφράσουν την λύπη, τον σεβασμό και την ευλάβειά τους προς τον μακάριο Γέροντα.
ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ «ΠΡΩΤΑΤΟΝ»
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού.
Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος»
ΑΘΗΝΑΙ 2006
Τη Σεπτή ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
