Συνήθης τακτική των φασιστικών καθεστώτων είναι η παραπληροφόρησι και η προσπάθεια επηρεασμού υπέρ αυτών της κοινής γνώμης. Αυτό έκαμνε συστηματικά και η κυβέρνησι του Μπενίτο Μουσολίνι, λίγο πριν αρχίση η επίθεσι κατά της Ελλάδος το 1940.
Τούτο παρουσιάζει θαυμάσια ο καθηγητής τότε του Πανεπιστημίου της Ρωμης και μετέπειτα καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Γεώργιος Θ. Ζωρας, σε άρθρο του με τίτλο• «Πως επληροφορήθημεν το “ΟΧΙ” εις την Ιταλικήν πρωτεύουσαν». Το άρθρο εδημοσιεύθη στο περιοδικό « Ελληνική Δημιουργία» το Νοέμβριο του 1951, από όπου σταχυολογούμε μερικά χαρακτηριστικά αποσπάσματα.
Επίσημος δημοσιογράφος της κυβερνήσεως του Μουσολίνι ήταν τότε κάποιος ονόματι Γκάϋντα και οι ειδήσεις που διωχετεύονταν στον τύπο προς δημοσίευσι ήσαν ομοιόμορφες και κατευθυνόμενες.
Την 11η Αυγούστου του 1940 λοιπόν οι μεσημβρινές εφημερίδες της Ρωμης έγραφαν• «Βαρβαροι Ελληνες εδολοφόνησαν, κατόπιν ενέδρας, τον εθνικό ήρωα της νεωτέρας Αλβανίας, τον Χοτζα. Η εν γένει συμπεριφορά των ελληνικών αρχών προς τας εν Ελλάδι αλβανικάς μειονότητας ήτο ανυπόφορος και αντίθετος προς παν αίσθημα ανθρωπισμού. Η Ιταλία, ήτις έχει ενώσει τας τύχας της μετά του αλβανικού λαού δεν πρόκειται να ανεχθή παρομοίας παρεκτροπάς. Οι βάρβαροι Ελληνες καταφέρονται και πιέζουν τον ευγενικόν λαόν της Αλβανίας προκαλούντες την ιταλικήν υπομονήν».
Ηταν παραμονές του ανάνδρου τορπιλλισμού της « Ελλης» στην Τήνο. Στις 16 Αυγούστου ο ιταλικός τύπος και το ραδιόφωνο επέρριπταν την ευθύνη του τορπιλλισμού στην Αγγλία και «εξύβριζαν την Ελλάδα, ήτις επέμενε να παραμένη φίλη της».
«Δυο και ήμισυ μήνας εξηκολούθησεν η κατά της Ελλάδος εκστρατεία του ιταλικού τύπου και των ραδιοφώνων… Διεδίδετο ότι η Ελλάς είχε “πωληθή” εις την Μεγάλην Βρεττανίαν, ότι ανεφοδίαζε κρυφίως τα αγγλικά πολεμικά, ότι προητοίμαζε μετ’ επιμελείας… επίθεσιν κατά της Ιταλίας και της Αλβανίας, και, επομένως, ότι η ειρηνοποιός φασιστική Ιταλία ευρίσκετο εις την ανάγκην να θέση τέρμα εις την ανυπόφορον αυτήν κατάστασιν. Ηρχισαν μάλιστα να κυκλοφορούν διάφοροι φήμαι περί της ακριβούς ημερομηνίας της πραγματοποιήσεως του σχεδίου…».
« Ινα δοθή δε περισσότερον εντυπωσιακός χαρακτήρ εις το όλον εγχείρημα, απεφασίσθη όπως η έναρξις γίνη την 28ην Οκτωβρίου, επέτειον της ανόδου του φασισμού εις την αρχήν, η δε αποπεράτωσις συντελεσθή οπωσδήποτε το ταχύτερον, ώστε την 4ην Νοεμβρίου, επέτειον δια την Ιταλίαν της νίκης του προηγουμένου παγκοσμίου πολέμου, γίνη παρέλασις των νικηφόρων στρατευμάτων εις τας οδούς των Αθηνών»!…
Την πρώτην πρωϊνήν ώραν της 28ης Οκτωβρίου το ιταλικόν ραδιόφωνον ανήγγειλεν ότι «η περίοδος της ανεκτικότητος ετελείωσε και ότι ήρχισεν η στιγμή της δράσεως». Την επομένη ημέρα οι ιταλικές εφημερίδες δημοσίευαν με λεπτομέρειες τα τελευταία γεγονότα, ρίχνοντας το βάρος της ευθύνης του πολέμου στην Ελλάδα.
Τις πρώτες ημέρες του πολέμου έβλεπαν το φως της δημοσιότητος «βιαιοτάτη κατά της Ελλάδος αρθρογραφία του ιταλικού τύπου και εκτενείς πληροφορίαι περί νικηφόρου προελάσεως του ιταλικού στρατού επί του ελληνικού εδάφους».
Μετά από λίγες όμως ημέρες «και ο ιταλικός τύπος ήρχισε να μεταβάλλη τόνον και να ομιλή περί μεγάλων δυσχερειών, εξ αιτίας του καιρού και της ορεινής διαμορφώσεως του εδάφους. Την θριαμβολογίαν των πρώτων ημερών διεδέχετο τώρα η απογοήτευσις και η ανησυχία… οι επίσημοι φασιστικοί κύκλοι άφιναν πλέον να διαφαίνεται όλη η πικρία και η απελπισία δια την διάλυσιν των ονείρων των και την πλήρη κατάρρευσιν του κύρους των εις τον κόσμον ολόκληρον. Εκείνο το οποίον είχον νομίσει ως εύκολον θρίαμβον, μετεβάλλετο τώρα εις επαίσχυντον ήτταν».
Τι να προσθέσουμε εμείς στο εμπεριστατωμένο άρθρο του καθηγητού; Οτι το ψεύδος και η αδικία δεν μπορούν να σταθούν για πολύ χρόνο. Τα θεμέλιά τους είναι σαθρά. Και καταπίπτουν παρασύροντας στην καταστροφή το φαινομενικά ωραίο οικοδόμημα.
Από το περιοδικό: «Η δράσις μας», τεύχος Οκτωβρίου 2005
