Ακούστε το ακόλουθο κείμενο, όπως αυτό»δημοσιεύθηκε» στο 128-ο (Μάρτιος – Απρίλιος του 2011) τεύχος του ηχητικού περιοδικού μας, «Ορθόδοξη Πορεία».
«Το παιδί κάνει την επιλογή του…» – Σαράντου Ι. Καργάκου.mp3
Φθάσαμε στο σημείο, όσα προ 30ετιας και κάτι εθεωρούντο ευνόητα, να θεωρούνται σήμερα ακατανόητα, διότι όσα διδάσκονται τα παιδιά στο σχολείο, λόγω αλλεπαλλήλων εκπαιδευτικών αβελτηριών, είναι κατά το πλείστον ανόητα.
Ο Αίνστάιν είχε πει ότι παιδεία είναι αυτό που μας μένει όταν ξεχάσουμε όλα όσα μάθαμε στο σχολείο. Δηλαδή, η ευαισθησία, η καλλιεργημένη φαντασία και κυρίως η γύμναση του νοός, που μαθαίνει το παιδί όχι με τί, αλλά πως να σκέπτεται. Σήμερα αυτό που μένει στα παιδιά όταν φεύγουν από το σχολείο, αλλά και όταν μένουν σ’ αυτό είναι μια απέχθεια, με τις ελάχιστες φυσικά τιμητικές εξαιρέσεις. Διότι το σχολείο σκοτώνει ο,τι ωραιότερο και ο,τι ιερώτερο τα παιδιά έχουν μέσα τους. Κι αυτό φυσικά δεν είναι ευθύνη του δήθεν πολυπολιτισμικού, αλλά στην πραγματικότητα «πολυαμαρτωλικού» υπουργείου μας, είναι και των εκπαιδευτικών «νέας φουρνιάς», που ενώ πήραν δωρεάν βιβλία παιδαγωγικά 12 κιλών, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα διάβασαν ή φωτίστηκαν, κι αν τα διάβασαν) κατά τα έτη των σπουδών τους, που μετριούνται με Ολυμπιάδες, οι τέτοιοι εκπαιδευτικοί, αντί να κτίσουν κάτι στην ψυχή των παιδιών, κατεδαφίζουν, κατά την κομματική προσταγή του: «Γκρεμίστε…»!
Βέβαια, δεν είναι μικρή και η ευθύνη πολλών γονιών, ξεθυμασμένων τέως επαναστατών, που αντί να βιώσουν την επαναστατική τρικυμία στη βιοτική πάλη, τη βίωσαν στο κρανίο τους, μέχρι που βολεύτηκαν σε κάποιο –ελέω κόμματος– δημόσιο οφφίτσιο η χάρη στη συνεργασία με τους «οφφικιάλιους» του δημοσίου γνώρισαν πολλούς τρόπους πλουτισμού, εκ των οποίων ο τιμιώτερος είναι η …κλοπή, όπως έγραφε χλευαστικά ο Ροΐδης. Όλοι αυτοί, οι κατ’ επίφασιν γονείς, θεωρούν την εργασία, την τιμιότητα, την πίστη σε αρχές θρησκευτικές, εθνικές σαν …βίτσιο!
Αλλοίμονο, λοιπόν, στον εκπαιδευτικό που θα θελήσει να μιλήσει για τέτοια «βέβηλα» πράγματα στο σχολείο. Αμέσως θα προσφύγουν στον νέο τύπο Γενικών Επιθεωρητών, που είναι οι τηλεοπτικοί αστέρες. Αυτοί έχουν την πανσοφία να ομιλούν De re commune scibile et opibusdam aliis, κατά τη σατιρική έκφραση του Βολταίρου, την οποία απέδωσε εύστοχα ο Ροΐδης με το περίφημο: «Περί παντός κοινώς γνωστού και τινων άλλων ακόμη». Και πέρα από την πανσοφία έχουν και την παντοδυναμία που είχε ο Ραδάμανθυς στον Άδη, που μπορούσε τους πάντες να δικάζει. Οι τωρινοί τηλεοπτικοί συνάδελφοί τους δικάζουν και τους εκπαιδευτικούς, όχι όταν με λόγια και έργα προωθούν τη μαθητική αλητεία, όχι όταν διακινούν ναρκωτικά, όχι όταν είναι αμαθείς κομματικοί ινστρούχτορες, αλλ’ όταν επιμένουν να βλέπουν το έργο τους όχι σαν αγγαρεία αλλά σαν ιερή λειτουργία. Η απειλή της μαμάς «Θα σε πάω στον …» έχει δέσει τη γλώσσα και τη σκέψη πολλών ευαίσθητων εκπαιδευτικών. Και πολλούς τους πήγαν• και κάποιοι ψοφοδεείς έκαναν …δήλωση μετανοίας προ των υπερτάτων κριτών.
Σήμερα τρέμει κανείς να είναι καλός εκπαιδευτικός. Ακόμη και πανεπιστημιακός. Παλαιός μου μαθητής, που αντί να συνεχίσει το αξιοπρεπές έργο του πατέρα του, που ήταν διακεκριμένος μπαλωματής, φιλοδόξησε να γίνει πανεπιστημιακός για να μπαλώσει τις τρύπες της παιδείας μας. Και το παιδί μου έλεγε, σχεδόν κλαίγοντας προ μηνών, ότι υποχρεώνεται να διδάσκει στους πρωτοετείς κλάσματα και δεκαδικούς, γιατί τα παιδιά αγνοούν παντελώς σχεδόν τη «γλώσσα των μαθηματικών». Και πάνε για μαθηματικοί! Επίδοξοι Καραθεοδωρήδες!
Δεν λέω, έγινε κάποια πρόοδος σε ορισμένους τομείς. Έγραφα προ 40ετιας σ’ ένα διδακτικό μου βιβλίο: «Στο παιδί δεν απλώνουμε το χέρι• του δίνουμε το χέρι». Η πρόοδος συνίσταται ότι σήμερα το παιδί απλώνει χέρι και γλώσσα στο δάσκαλο και στον καθηγητή. Με την ανοχή της κοινωνίας, της πολιτείας, των ΜΜΕ και των γονιών. «Το παιδί κάνει την επιλογή του». Αλλά και το περίστροφο είναι μια επιλογή. Κάποτε τα παιδιά έτρωγαν χαστούκια• τώρα δίνουν χαστούκια. Αλλά το χαστούκι που δεν έφαγαν από τον πατέρα και το δάσκαλο, τους το δίνει σήμερα η ζωή. Ήλθε η κρίση, και πάμπολλοι νεαροί πιστεύουν ότι θα την «σκαπουλάρουν» με την κλοπή. Η εργασία τους είναι άγνωστη λέξη. Το υπουργείο μοιράζει στα παιδιά «κομπιούτερς» δωρεάν. Μυαλά πότε θα μοιράσει;
(Πηγή: «Εστία», 05/02/2010)
