Ο στόχος στήθηκε για την τελική αναμέτρηση. Δύο τοξότες, από τους τριάντα που ξεκίνησαν τον αγώνα, απέμειναν να διαγωνισθούν για τη νίκη. Ο πρώτος προχώρησε, τέντωσε το τόξο του, σημάδεψε προσεκτικά, υπολόγισε και τον ελαφρό άνεμο που φυσούσε και, χαλαρώνοντας τελικά τη χορδή, άφησε το βέλος να φύγει. Ένα κύμα ενθουσιασμού ξεσηκώθηκε, όταν το βέλος του βρήκε ακριβώς την άσπρη βούλα στο κέντρο του χρυσού κύκλου.
– Ζήτω ο Χούμπερτ! Κέρδισε τον αγώνα! Αποκλείεται να πετύχει κανείς κάτι καλύτερο! φώναξε ικανοποιημένος ο πρίγκιπας Ιωάννης.
Μα ο Ρομπέν, ο δεύτερος τοξότης, προχώρησε μπροστά, σκόπευσε και έριξε το βέλος του. Και, θαύμα παράξενο! – εκείνο καρφώθηκε πάνω στο βέλος του Χούμπερτ, σχίζοντάς το στα δύο. Το πλήθος κραύγαζε κατάπληκτο απ’ την επιτυχία. Ο Ρομπέν στράφηκε προς τον πρίγκιπα Ιωάννη.
– Αν κι αυτό δεν ικανοποιεί την εξοχότητά σας, επιτρέψτε μου να δοκιμάσουμε και σε άλλο στόχο, όπως συνηθίζουμε στο δάσος του Σέργουντ.
Και χωρίς να περιμένει, έκοψε απ’ την κοντινότερη ιτιά μια λεπτή βέργα, την καθάρισε από τα φύλλα και κοιτάζοντας τον έκπληκτο Χούμπερτ, είπε:
– Θα στήσω τη βέργα στις εκατό γιάρδες κι αυτός που θα την πετύχει, θα αναδειχθεί άξιος τοξότης.
Μα ο Χούμπερτ δεν θέλησε να δοκιμάσει, θεωρώντας κάτι τέτοιο αδύνατο.
Τότε ο Ρομπέν πήρε θέση, λύγισε το τόξο του, σημάδεψε αργά και πολύ προσεκτικά και τέλος χαλάρωσε τη χορδή. Ο κόσμος περίμενε με κομμένη την αναπνοή του απ’ την αγωνία. Κάποια στιγμή το βέλος σφύριξε, έσκισε γοργά τον αέρα κι έκοψε τη λεπτή βέργα στη μέση. Το πλήθος ξέσπασε σε ξέφρενα χειροκροτήματα. Ακόμα και ο πρίγκιπας Ιωάννης δεν κρατήθηκε.
– Έξοχα! φώναξε. Δίνω αυτό το ασημένιο βέλος στον καλύτερο τοξότη της Αγγλίας.
Ο Ρομπέν υποκλίθηκε και πήρε το βραβείο.
(Ελεύθερη διασκευή από το έργο του R. L. Green, Ο Ρομπέν των Δασών).
Ποιός δεν θα ’θελε να ’ναι στη θέση του! Είναι ωραίο να πετυχαίνεις τον στόχο σου. Και μάλιστα τόσο εντυπωσιακά! Κι απ’ τον ένα στόχο να πηγαίνεις στον άλλο. Τώρα να πετύχεις στις εξετάσεις σου (που το εύχομαι ολόψυχα). Αύριο κάτι άλλο, πιο δύσκολο. Και να ρίχνεις στη φαρέτρα σου το ασημένιο βέλος. Πολλά ασημένια βέλη. Πολλά έπαθλα από πολλούς στόχους. Μα θυμήσου:
Δεν είναι αυτό το σπουδαιότερο, οι στόχοι σου και οι επιθυμίες σου, αλλά εσύ. Είσαι πάνω από τους στόχους σου. Είτε τους πετύχεις είτε όχι, αυτό που αξίζει είσαι συ. Λάθος σου να πιστεύεις, ότι απλώς η επιτυχία κάποιου στόχου σου σε κάνει κάποιον, σου δίνει γόητρο. Αγωνίσου άοκνα για τους στόχους σου, αλλά μην εξαντλείσαι σ’ αυτούς.
Μην ταυτίζεις τις επιτυχίες σου με την πεμπτουσία της ζωής. Και οι αποτυχίες δεν σημαίνουν ότι ξόφλησες απ’ αυτήν. Παραμένεις πολύτιμος, όπως κι αν έχει το πράγμα. Είσαι συ που έχεις σημασία, που είσαι η αξία. Η ζωή είναι κάτι πολύ βαθύτερο απ’ τα γεγονότα, λυπηρά ή ευχάριστα, που τη γεμίζουν. Εσύ είσαι τελικά το νόημα της ζωής. Γι’ αυτό, εσύ να ’σαι καλά και τα υπόλοιπα βρίσκονται. Και για να ’σαι εσύ καλά, ο ίδιος ο Θεός έρχεται να σε βρει στον κόσμο, σε ψάχνει παντού, σταυρώνεται, ανασταίνεται, όλα για σένα.
Πέρα λοιπόν από τους στόχους σου, ο στόχος είναι πάντα ένας: Να ανακαλύπτεις την ουσία της ζωής. Όλα γίνονται για σένα, εσύ είσαι η ζωή, αλλά μόνο όταν ατενίζεις το αρχέτυπό σου, το «κατ’ εικόνα». Όταν ζεις αληθινά, αυθεντικά, γνήσια. Σ’ αυτό δίνεις εξετάσεις κάθε μέρα. Και θα πάρεις το ασημένιο βέλος – το έπαθλο – στο τέλος. Από τα χέρια του Θεού.
Σημάδεψε λοιπόν καλά αυτόν τον στόχο. Ρίξε το βέλος σου, σαν τον Ρομπέν, στο κέντρο του.
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!
Από την εφημερίδα: Αντιύλη. Ι. Ναός Αγ. Βασιλείου, 481 00 Πρέβεζα
Τηλ. 26820 25861/23075/6980 898 504.
E-mail: antiyli.gr@gmail.com
