Μια φορά, στο Καλύβι του Τιμίου Σταυρού, αντι για λίγο κρασί που περίμενα σαν φάρμακο για το πρόβλημα που είχα στα έντερα, μου έφεραν από το μοναστήρι κατά λάθος ένα μπουκάλι ξίδι. Δεν είπα τίποτε, γιατί σκέφθηκα ότι έτσι ήθελε ο Θεός. Περασαν περίπου σαράντα ημέρες, και με το βρόχινο νερό που έπινα επιδεινώθηκε η κατάσταση.
Μια μέρα υπέφερα πολύ. Καιγόμουν για νερό, αλλά φοβόμουν να πιω, επειδή την προηγούμενη μέρα που ξεθάρρεψα λίγο, είχα όλη την νύχτα πρόβλημα.
Καποια στιγμη που μπήκα στον ναο, για να ανάψω τα καντήλια, είδα ένα μπουκάλι κρασί μπροστά στο τέμπλο, κάτω από την εικόνα της Παναγίας. Το μεν μπουκάλι ήταν δικό μου, το γνώρισα• αλλά από που γέμισε; Ουτε είχε έρθει κανείς εκείνες τις ημέρες, και εγώ πολλές φορές είχα μπη στον ναο και δεν υπήρχε τίποτε μπροστά στο τέμπλο. Ήταν στυφό κρασί, φάρμακο, όπως με ωφελεί. Την ίδια ημέρα μου έφεραν κι ένα μεγάλο μπουκάλι κρασί από το μοναστήρι.
Από τον Βίο του Αγίου Παϊσίου του Αγιορείτου.
