Πρόσφατα ο πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου πραγματοποίησε επίσημη επίσκεψη στην Ιταλία, συνοδευόμενος και απο τον… σύζυγό του. Έγινε δεκτός από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και από άλλους αξιωματούχους του κράτους, παρεκάθισε σε επίσημα γεύματα, παρευρέθη σε επίσημες εκδηλώσεις, περιφέροντας παντού και προβάλλοντας δημοσίως το αίσχος αυτό. Ακόμα και από το Βατικανό έγινε δεκτό το “ζευγάρι”! Και ούτε μια αντίδραση από επίσημα χείλη, ούτε μια έκφραση δυσφορίας άπό την πολιτική και εκκλησιαστική ηγεσία της χώρας. Τόση λοιπόν ηθική έκπτωση, τόση αναλγησία στις συνειδήσεις!
Πολύ σωστά ο Ιταλός δημοσιογράφος Di Massimo Viglione σε άρθρο του με τιτλο «Η ροζ διπλωματία» εξανίσταται για την επιχειρούμενη παγκόσμια εξαχρείωση, καθώς και την προσπάθεια υποταγής της κοινής γνώμης στην αποδοχή αυτών των εκφυλιστικών φαινομένων. Σύμφωνα με τον εν λόγω δημοσιογράφο, η επίσκεψη του πρωθυπουργού του Λουξεμβούργου απετέλεσε «προκλητική επίθεση», η οποία όμως έγινε «κατά παραγγελίαν άλλων δυνάμεων, που καθόρισαν ότι έφθασε η στιγμη να σπάσουν αυτό το “ταμπού” σε διεθνές διπλωματικό επίπεδο».
Αναρωτιέται ο Viglione: Αυτοί που έκαναν δεκτούς τους δύο άνδρες, «τους δέχθηκαν ως φίλους που βρίσκονται σε εκδρομή ή ως “συζύγους”; Και η ερώτηση», συνεχίζει ο ίδιος, «δεν είναι ήσσονος σημασίας. Πριν κάποια χρόνια ένα τέτοιο περιστατικό θα ήταν αδιανόητο και όχι μόνο στο Βατικανό. Ασφαλώς, πάντα υπήρχαν πολιτικοί και αρχηγοί κρατών ομοφυλόφιλοι, αλλά στην ιδιωτική τους ζωή. Τώρα δημοσιοποιούν τη θέση τους και «παντρεύονται». Τώρα ο «γάμος» τους επισημοποιείται στη διεθνή διπλωματία, ακόμη και στο Βατικανό! (…) Αυτή η επίσκεψη ήταν πιο ανατρεπτική κι από έναν παγκόσμιο πόλεμο, και όλοι κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν». Για τον λόγο αυτό θεωρεί ο Ιταλός αρθρογράφος ότι «σήμερα περισσότερο από ποτέ εναπόκειται σ’ εμάς τους λαϊκούς Χριστιανούς (…) να δώσουμε την πιο σημαντική μάχη όλης της ανθρώπινης ιστορίας. Διότι “όταν πέφτουν οι μεγάλοι, είναι η σειρά των μικρών να καθοδηγήσουν”».
Ενώνουμε κι εμείς τη φωνή μας με τον θαρραλέο Ιταλό και υπογραμμίζουμε την επιτακτική των ημερών μας ανάγκη να βρεθούμε στην πρώτη γραμμή του ακήρυκτου αυτού παγκοσμίου πολέμου, της «πιο σημαντικής μάχης όλης της ανθρώπινης ιστορίας». Θα προσπαθήσουν να μας καθυποτάξουν με τους αντιρατσιστικούς νόμους και όλα τα συναφή. Ας τους αψηφήσουμε. Είναι θέμα ζωής – θανάτου…
Περιοδικό «Ο Σωτήρ»
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Ο Σωτήρ
