Ο Πατήρ Μηνάς, ο μετέπειτα Όσιος Μηνάς, ζούσε σ’ ένα Μοναστήρι της Ρουμανίας. Μετά την Θεία Λειτουργία συνήθιζε, για να ξεκουρασθή, να βγαίνη στο δάσος, που περιέβαλλε το Μοναστήρι. Εκεί έψελνε και δοξολογούσε τον Θεό με αναστάσιμα τροπάρια και με πολλά άλλα. Και συνέβαινε το εξής παράξενο: τα πουλιά του δάσους μαζεύονταν γύρω του και κάθονταν άλλα στο κεφάλι του, άλλα στους ώμους του και άλλα στα χέρια του. Ο Πατήρ Μηνάς τα χάϊδευε τρυφερά, όταν όμως άρχιζε να ψέλνη, τα πουλιά σταματούσαν τα τιτιβίσματα και τον άκουγαν με προσοχή.
Επειδή οι Λειτουργίες στο Μοναστήρι άρχιζαν νύχτα και τελείωναν με το χάραμα, ώσπου να κάνη Κατάλυσι ο Παπα – Μηνάς και να ξεντυθή, ξημέρωνε, και έτσι έβγαινε πρωί – πρωί μέσα στο δάσος να χαρή την φύσι και την παρουσία των πουλιών. Εκεί, όλοι μαζί, αινούσαν και δοξολογούσαν τον Θεό.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του Οσίου, όταν είχαν πανηγυρική Θεία Λειτουργία και τελείωναν μετά την ανατολή του ηλίου, τα πουλιά μαζεύονταν πάνω στην Εκκλησία. Την ώρα της Μεταβολής των Τιμίων Δώρων, όταν ο Παπα – Μηνάς έλεγε «τα Σα εκ των Σων», όλα τα πουλιά σταματούσαν το κελάηδισμα. Και στο «Εξαιρέτως της Παναγίας, Αχράντου…», και ενώ η χορωδία έψαλλε το «Άξιόν εστί», τότε τα πουλιά άρχιζαν πάλι να κελαηδούν!
Παρόμοιο γεγονός συνέβη και στον Ναό της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής στην Πάρο, κατά την Θεία Λειτουργία της παραμονής των Θεοφανείων, το 1998. Δεκάδες σπουργίτια και άλλα πουλιά φτερούγιζαν γύρω από τον Ναό. Μερικά έμπαιναν και μέσα από τα ανοικτά παράθυρα του τρούλλου. Όλα κελαηδούσαν και τιτίβιζαν ζωηρά. Την ώρα όμως του Καθαγιασμού των Τιμίων Δώρων σταμάτησαν όλα να φτερουγίζουν και να κελαηδούν, για να ξαναρχίσουν μετά το «Εξαιρέτως της Παναγίας, Αχράντου…».
ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ
Τι έστιν άνθρωπος, ότι μιμνήσκη αυτού;
ή υιός ανθρώπου, ότι επισκέπτη αυτόν;
ηλάττωσας αυτόν βραχύ τι παρ’ αγγέλους,
δόξη και τιμή εστεφάνωσας αυτόν.
ΨΑΛΜΟΣ 8:5-6
Εξάρξατε τω Κυρίω εν εξομολογήσει,
ψάλατε τω Θεώ ημών εν κιθάρα
τω περιβάλλοντι τον ουρανόν εν νεφέλαις,
τω ετοιμάζοντι τη γη υετόν,
τω εξανατέλλοντι εν όρεσι χόρτον
και χλόην τη δουλεία των ανθρώπων,
διδόντι τοις κτήνεσι τροφήν αυτών
και τοις νεοσσοίς των κοράκων
τοις επικαλουμένοις αυτόν.
Ουκ εν τη δυναστεία του ίππου θελήσει,
ουδέ εν ταις κνήμαις του ανδρός ευδοκεί?
ευδοκεί Κύριος εν τοις φοβουμένοις αυτόν
και εν πάσι τοις ελπίζουσιν επί το έλεος αυτού.
ΨΑΛΜΟΣ 146: 7-11
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων. Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού.
Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος»
ΑΘΗΝΑΙ 2006
Τη Σεπτή ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
