ΚΕΦΑΛΑΙΟ Ε’
Πρόσεχε τα δικά σου αμαρτήματα και όχι των αδελφών σου.
Κρατήσου όχι από τον εαυτόν σου, αλλά από τη χάρι του Θεού.
ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να εμπιστευόμεθα πολύ τον εαυτό μας. Πάντοτε μας χρειάζεται η χάρις του Θεού, χωρίς την οποία δεν μπορούμε συνετά να ρυθμίσουμε τις πράξεις μας.
Μικρό είναι μέσα μας το φως κι αυτό πολλές φορές το σβύνουμε με την αμέλειά μας.
Δεν θέλουμε να δούμε πόσο μεγάλη είναι η τύφλωσι του νου μας.
Κάνουμε το κακό και επιδεινώνουμε ακόμη περισσότερο τη θέσι μας προσπαθώντας να το δικαιολογήσουμε.
Μας κυριεύει το πάθος κι εμείς μέσα στην τύφλωσί μας νομίζουμε πως έχουμε ζήλο ευγενικό.
Τους συνανθρώπους μας πρόθυμα τους κατηγορούμε και για τα μικρά ακόμη ελαττώματά τους ενώ στον εαυτό μας παραβλέπουμε και τα μεγαλύτερα.
Με πολύ ευαισθησία σκεπτόμαστε τι μας έκαναν οι άλλοι˙ ό,τι όμως κάνουμε εμείς σ’ αυτούς, το παραβλέπουμε. Εκείνος που γνωρίζει και κρίνει τον εαυτό του ορθά, ποτέ δεν θα είναι αυστηρός προς τους άλλους.
Ο συνετός άνθρωπος που φροντίζει για τη σωτηρία της ψυχής του περισσότερο από κάθε άλλο, εύκολα σιωπά για τους άλλους.
Απερίσπαστος από κοσμικούς πειρασμούς φρόντιζε
με αμείωτο ζήλο τη ζωή του πνεύματος.
Ποτέ δεν θα απολαύσης την γλυκύτητα της εσωτερικής ζωής, αν δεν αποφασίσης ν’ απαλλαγής από τη φροντίδα των εξωτερικών πραγμάτων και να στρέψης όλη σου την προσοχή στον εαυτό σου και στον Θεό.
Τί θα κερδίσης αν διατρέξης ολόκληρο τον κόσμο και παραμελήσης τον εαυτό σου;
Αν θέλης να είσαι ειρηνικός και ενωμένος με τον Θεό, δεν πρέπει ούτε στιγμή να παραμελής την πνευματική σου ζωή.
Εν τούτοις λίγο θα ωφεληθής, ίσως δε και να ζημιωθής πολύ, εάν κρατάς τον εαυτό σου ελεύθερο από τις πρόσκαιρες μόνο φροντίδες.
Τίποτε να μην είναι για σένα μέγα, τίποτε υψηλό, τίποτε ευχάριστο, παρά μόνο ο Θεός και ό,τι προέρχεται από τον Θεό.
Κάθε ευχαρίστησι και παρηγοριά που σου προσφέρουν τα πρόσκαιρα και φθαρτά πράγματα του κόσμου τούτου, να την θεωρής μάταιη.
Η ψυχή εκείνη που αγαπά τον Θεό, ό,τι είναι κατώτερο του Θεού το θεωρεί μηδαμινό.
Μόνο ο Θεός, ο αιώνιος και άπειρος, ο τα πάντα πληρών, είναι η χαρά και η παρηγοριά της.
