Εις την Τριθέκτην
Προφητείας Ησαϊου το ανάγνωσμα
Ησαϊας 5, 16-25
Υψωθήσεται Κύριος σαβαώθ εν κρίματι, και ο Θεός ο άγιος δοξασθήσεται εν δικαιοσύνη. Και βοσκηθήσονται οι διηρπασμένοι ως ταύροι, και τας ερήμους των απειλημμένων άρνες φάγονται. Ουαί οι επισπώμενοι τας αμαρτίας ως σχοινίω μακρώ, και ως ζυγού ιμάντι δαμάλεως τας ανομίας, οι λέγοντες, το τάχος εγγισάτω ά ποιήσει, ίνα ίδωμεν, και ελθάτω η βουλή του αγίου Ισραήλ, ίνα γνώμεν. Ουαί οι λέγοντες το πονηρόν καλόν και το καλόν πονηρόν, οι τιθέντες το σκότος φώς και το φώς σκότος, οι τιθέντες το πικρόν γλυκύ και το γλυκύ πικρόν. Ουαί οι συνετοί εαυτοίς και ενώπιον αυτών επιστήμονες. Ουαί οι ισχύοντες υμών, οι πίνοντες τον οίνον και οι δυνάσται οι κεραννύντες τα σίκερα, οι δικαιούντες τον ασεβή ένεκεν δώρων, και το δίκαιον του δικαίου αίροντες. Δια τούτο όν τρόπον καυθήσεται καλάμη υπό άνθρακος πυρός, και συγκαυθήσεται υπό φλογός ανειμένης, η ρίζα αυτών ως χνούς έσται, και το άνθος αυτών ως κονιορτός αναβήσεται’ ου γάρ ηθέλησαν τον νόμον Κυρίου σαβαώθ, αλλά το λόγιον του αγίου Ισραήλ παρώξυναν. Και εθυμώθη οργή Κύριος σαβαώθ επι τον λαόν αυτού, και επέβαλε την χείρα αυτού επ’ αυτούς και επάταξεν αυτούς, και παρωξύνθη τα όρη, και εγενήθη τα θνησιμαία αυτών ως κοπρία εν μέσω οδού. Και εν πάσι τούτοις ουκ απεστράφη ο θυμός αυτού, αλλά έτι χείρ υψηλή.
Απόδοση.
Ο Κύριος Σαβαώθ θα δείξει τη μεγαλοσύνη του, καθώς θα κρίνει• ο άγιος Θεός θα δοξαστεί, αποδίδοντας δικαιοσύνη. Και οι αιχμάλωτοι θα οδηγηθούν μακριά όπως οι ταύροι για βοσκή, και τις ερημιές που θ’ απομείνουν πίσω τους τ’ αρνιά θα τις βοσκήσουν.
Αλίμονο σ’ εκείνους που σέρνουν πίσω τους τις αμαρτίες ωσάν δεμένες σε μακρύ σκοινί, και τις ανομίες σαν στο λουρί του ζυγού της δαμάλας, σ’ εκείνους που λένε:
«Ας έρθουν σύντομα αυτά που πρόκειται να κάνει, για να τα δούμε, και το θέλημα του αγίου Θεού του Ισραήλ ας έρθει, για να το γνωρίσουμε».
Αλίμονο σ’ εκείνους που λένε το κακό καλό και το καλό κακό, σ’ εκείνους που παρουσιάζουν το σκοτάδι για φως και το φως για σκοτάδι, σ’ εκείνους που παρουσιάζουν το πικρό γλυκό και το γλυκό πικρό.
Αλίμονο σ’ εκείνους που θαρρούν πως είναι συνετοί και κατά τη γνώμη τους παντογνώστες.
Αλίμονο στους άρχοντές σας που μεθοκοπούν, και στους κυβερνήτες σας που αναμειγνύουν τα δυνατά ποτά• σ’ εκείνους που δωροδοκούνται για να δικαιώσουν τον ένοχο και να αφαιρούν το δίκιο του αθώου.
Γι’ αυτό, όπως η καλαμιά παίρνει φωτιά από αναμμένο κάρβουνο και αφανίζεται από την αναμμένη φλόγα, έτσι κι η ρίζα τους θα γίνει σαν το χνούδι, κι ο ανθός τους σαν κουρνιαχτός θα σκορπιστεί• γιατί δεν αποδέχτηκαν τον νόμο του Κυρίου Σαβαώθ, αλλά αγνόησαν προκλητικά τα λόγια του άγιου Θεού του Ισραήλ.
Οργίστηκε πολύ ο Κύριος Σαβαώθ ενάντια στον λαό του, σήκωσε το χέρι του εναντίον τους και τους συνέτριψε. Σείστηκαν τα βουνά, και τα πτώματα των ανθρώπων έγιναν σαν κοπριά στη μέση του δρόμου.
Και με όλα αυτά δεν έπαψε ο θυμός του, αλλά το χέρι του είναι ακόμα υψωμένο.
Εν τω Εσπερινώ
Γενέσεως το ανάγνωσμα
Γένεσις Κεφ. Δ. 16 – 26.
εξήλθε Κάϊν απο προσώπου του Θεού και ώκησεν εν γή Ναίδ κατέναντι Εδέμ.
Και έγνω Κάϊν την γυναίκα αυτού, και συλλαβούσα έτεκε τον Ενώχ. Και ήν οικοδομών πόλιν, και επωνόμασε την πόλιν επι τω ονόματι του υιού αυτού, Ενώχ. Εγεννήθη δέ τω Ενώχ Γαϊδάδ, και Γαϊδάδ εγέννησε τον Μαλελεήλ, και Μαλελεήλ εγέννησε τον Μαθουσάλα, και Μαθουσάλα εγέννησε τον Λάμεχ. Και έλαβεν εαυτώ Λάμεχ δύο γυναίκας, όνομα τη μιά Αδά, και όνομα τη δευτέρα Σελλά. Και έτεκεν Αδά τον Ιωβήλ, ούτος ήν πατήρ οικούντων εν σκηναίς κτηνοτρόφων. Και όνομα τω αδελφώ αυτού Ιουβάλ, ούτος ήν ο καταδείξας ψαλτήριον και κιθάραν. Σελλά δέ και αυτή έτεκε τον Θόβελ, και ήν σφυροκόπος χαλκεύς χαλκού και σιδήρου, αδελφή δέ Θόβελ Νοεμά. Είπε δέ Λάμεχ ταις εαυτού γυναιξίν, Αδά και Σελλά, ακούσατέ μου της φωνής, γυναίκες Λάμεχ, ενωτίσασθέ μου τους λόγους, ότι άνδρα απέκτεινα εις τραύμα εμοί, και νεανίσκον εις μώλωπα εμοί, ότι επτάκις εκδεδίκηται εκ Κάϊν, εκ δέ Λάμεχ εβδομηκοντάκις επτά.
Έγνω δέ Αδάμ Εύαν την γυναίκα αυτού, και συλλαβούσα έτεκεν υιόν, και επωνόμασε το όνομα αυτού Σήθ, λέγουσα, εξανέστησε γάρ μοι ο Θεός σπέρμα έτερον αντί Άβελ, όν απέκτεινε Κάϊν. Και τω Σήθ εγένετο υιός, επωνόμασε δέ το όνομα αυτού Ενώς, ούτος ήλπισεν επικαλείσθαι το όνομα Κυρίου του Θεού.
Απόδοση.
Ο Κάιν έφυγε μακριά από τον Θεό και έζησε στη χώρα Ναίδ, απέναντι από την Εδέμ.
Ο Κάιν συνευρέθηκε με τη γυναίκα του, εκείνη έμεινε έγκυος και γέννησε τον Ενώχ. Έπειτα έχτισε μια πόλη και της έδωσε το όνομα του Ενώχ, του γιου του. Ο Ενώχ απέκτησε τον Γαϊδάδ, ο Γαϊδάδ τον Μαλελεήλ, ο Μαλελεήλ τον Μαθουσάλα και ο Μαθουσάλας τον Λάμεχ. Ο Λάμεχ πήρε δύο γυναίκες• η πρώτη ονομαζόταν Αδά και η δεύτερη Σελλά. Η Αδά γέννησε τον Ιωβήλ, τον γενάρχη των σκηνιτών κτηνοτρόφων. Ο αδελφός του λεγόταν Ιουβάλ• αυτός δίδαξε στους ανθρώπους το ψαλτήρι και την κιθάρα. Η Σελλά γέννησε τον Θόβελ που ήταν χαλκουργός και σιδηρουργός. Αδελφή του Θόβελ ήταν η Νοεμά. Ο Λάμεχ είπε στις γυναίκες του:
«Αδά και Σελλά, ακούστε με,
γυναίκες του Λάμεχ, προσέξτε τα λόγια μου:
Προς μεγάλη μου δυστυχία σκότωσα έναν άνδρα, έναν νέο, βλάπτοντας τον εαυτό μου. Αν ο Κάιν τιμωρήθηκε στο επταπλάσιο,
ο Λάμεχ θα τιμωρηθεί εβδομήντα φορές το επταπλάσιο».
Ο Αδάμ συνευρέθηκε με τη γυναίκα του την Εύα, εκείνη έμεινε έγκυος και γέννησε γιο που τον ονόμασε Σήθ. Και η Εύα εξήγησε: «Ο Θεός μού έδωσε άλλο παιδί στη θέση του Άβελ, που τον σκότωσε ο Κάιν». Ο Σήθ απέκτησε γιο και του έδωσε το όνομα Ενώς• αυτός είχε πίστη να λατρεύει τον Κύριο τον Θεό.
Παροιμιών το ανάγνωσμα
Παροιμίαι Κεφ. Ε. 15 – Σ. 3.
Υιέ μου, πίνε ύδατα απο σών αγγείων και απο σών φρεάτων πηγής. Μή υπερεκχείσθω σοι ύδατα εκ της σής πηγής, εις δέ σάς πλατείας διαπορευέσθω τα σά ύδατα, έστω σοι μόνω υπάρχοντα, και μηδείς αλλότριος μετασχέτω σοι” η πηγή σου του ύδατος έστω σοι ιδία, και συνευφραίνου μετά γυναικός της εκ νεότητός σου. Έλαφος φιλίας και πώλος σών χαρίτων ομιλείτω σοι, η δέ ιδία ηγείσθω σου και συνέστω σοι εν παντί καιρώ’ εν γάρ τη ταύτης φιλία συμπεριφερόμενος, πολλοστός έση. Μή πολύς ίσθι προς αλλοτρίαν, μηδέ συνέχου αγκάλαις της μή ιδίας’ ενώπιον γάρ εισί των του Θεού οφθαλμών οδοί ανδρός, εις δέ πάσας τας τροχιάς αυτού σκοπεύει. Παρονομίαι άνδρα αγρεύουσι, σειραίς δέ των εαυτού αμαρτιών έκαστος σφίγγεται, ούτος τελευτά μετά απαιδεύτων, εκ δέ πλήθους της εαυτού βιότητος εξερρίφη και απώλετο δι’ αφροσύνην.
ΥΙΕ, εάν εγγυήση σόν φίλον, παραδώσεις σήν χείρα εχθρώ’ παγίς γάρ ισχυρά ανδρί τα ίδια χείλη, και αλίσκεται χείλεσιν ιδίου στόματος. Ποίει, υιέ, ά εγώ σοι εντέλλομαι, και σώζου’ ήκεις γάρ εις χείρας κακών δια σόν φίλον. ίσθι μή εκλυόμενος, παρόξυνε δέ και τον φίλον σου, όν ενεγγυήσω.
Απόδοση.
Γιε μου, πίνε νερό απ’ τα δικά σου τα δοχεία, αυτό που απ’ τα δικά σου πηγάδια αναβλύζει.
Ας μη χύνονται έξω τα νερά της δικής σου πηγής, αλλά ας τρέχουν μέσα στις εκτάσεις σου•
ας είναι αυτά μόνο για σένα, και ξένος κανείς μαζί σου να μην τα μοιράζεται•
η νεροπηγή σου να είναι αποκλειστικά δική σου•
με τη γυναίκα που ’χεις απ’ τα νιάτα σου μαζί να χαίρεστε.
Να ’ναι για σένα συντροφιά ωσάν αγαπημένο ελάφι και πουλαράκι που το χαίρεσαι•
να τη θεωρείς δική σου αποκλειστικά κι ας βρίσκεται μαζί σου σε κάθε περίσταση•
γιατί όταν ζεις μες την αγάπη της, πολύ σπουδαίος θα γίνεις.
Σε ξένη γυναίκα μην παραδίνεσαι, και μην πέφτεις στην αγκαλιά κάποιας που δεν είναι δική σου•
γιατί η ζωή του ανθρώπου είναι μπροστά στα μάτια του Θεού, κι αυτός παρατηρεί όλες του τις κινήσεις.
Οι παρανομίες παγιδεύουν τον άνθρωπο, τον καθένα περισφίγγουν οι αλυσίδες των αμαρτιών του•
ο αμαρτωλός πεθαίνει μαζί με τους απαίδευτους•
θα χάσει τη μεγάλη του περιουσία και εξαιτίας της ανοησίας του θα καταστραφεί.
Γιε μου, αν για τον φίλο σου εγγυηθείς, είναι σαν στον εχθρό να παραδίνεσαι• γιατί παγίδα τρομερή είναι για τον άνθρωπο τα ίδια του τα χείλη, τα λόγια από το ίδιο του το στόμα τον καταδικάζουν. Κάνε, γιε μου, όσα σου εγώ σου παραγγέλνω και θα σωθείς.
Επιμέλεια κειμένου, Νικολέτα – Γεωργία Παπαρδάκη.
Από το βιβλίο, Προφητολόγιο.
Παράβαλε και:
Αγίου Ρωμανού του μελωδού – κοντάκιον της Τετάρτης της Β. εβδομάδος των νηστειών.
