Απολυτίκιον. Ήχος πλ. δ’
Ορθοδοξίας ο φωστήρ, Εκκλησίας το στήριγμα και διδάσκαλε” των μοναστών η καλλονή, των θεολόγων υπέρμαχος απροσμάχητος” Γρηγόριε θαυματουργέ, Θεσσαλονίκης το καύχημα, κήρυξ της χάριτος’ ικέτευε διά παντός, σωθήναι τας ψυχάς ημών.
Συ Γρηγόριε θαυματουργέ, της ορθοδοξίας το φωτεινό αστέρι, το στήριγμα της εκκλησίας και ο διδάσκαλος, των μοναχών η καλλονή, ο ακατανίκητος υπερασπιστής των θεολόγων, της Θεσσαλονίκης το καύχημα, κήρυκας της Χάριτος, ικέτευε συνεχώς να σωθούν οι ψυχές μας.
ΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΩΙ
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ
Μεσώδειον κάθισμα Ήχος δ’ Ταχύ προκατάλαβε
Την πλάνην κατέφλεξας, των κακοδόξων Σοφέ’ την πίστιν ετράνωσας, των ορθοδόξων καλώς, και κόσμον εφώτισας’ όθεν τροπαιοφόρος, νικητής ανεδείχθης, στύλος της Εκκλησίας, αληθής Ιεράρχης, πρεσβεύων μή ελλίπης Χριστώ, σωθήναι πάντας ημάς.
Κατάκαυσες την πλάνη των αιρετικών, σοφέ πάτερ, και ανέδειξες μεγάλη την πίστη των ορθοδόξων με τον καλύτερο τρόπο, φωτίζοντας με την διδασκαλία σου τον κόσμο. Γι’ αυτό και αναδείχθηκες τροπαιούχος νικητής, στύλος της εκκλησίας και αληθινός ιεράρχης. Μην σταματήσεις λοιπόν να πρεσβεύεις στον Χριστό, ώστε να σώσει τις ψυχές μας.
Κοντάκιον. Τη υπερμάχω στρατηγώ
Το της σοφίας ιερόν και θείον όργανον, θεολογίας την λαμπράν συμφώνως σάλπιγγα, ανυμνούμέν σε Γρηγόριε θεορρήμον. Αλλ’ ως νούς Νοί τώ πρώτω παριστάμενος, προς αυτόν τόν νούν ημών Πάτερ οδήγησον, ίνα κράζωμεν’ Χαίρε Κήρυξ της χάριτος.
Σε ανυμνούμε με μια φωνή, Γρηγόριε, κήρυκα του Θεού, γιατί είσαι της σοφίας το ιερό και θείο όργανο, η λαμπρή σάλπιγγα της θεολογίας. Αλλά ως νους που στέκεται τώρα πλάι στον πρώτον Νουν, οδήγησε τον νου μας προς Αυτόν, για να σου κράζουμε: Χαίρε σύ, ο κήρυκας της χάριτος του Θεού.
Ο Οίκος. Πρός το « Αγγελος πρωτοστάτης»
Άγγελος ανεφάνης επί γής των αρρήτων, τά θεία τοις βροτοίς εξαγγέλλων’ ταις γάρ των Ασωμάτων φωναίς, ανθρωπίνω νοί τε και σαρκί χρώμενος, εξέστησας ημάς, και βοάν σοι θεορρήμον, έπεισας ταύτα:
• Χαίρε δι’ ού το σκότος ηλάθη, χαίρε, δι’ ού το φώς αντεισήλθε.
• Χαίρε της ακτίστου θεότητος Άγγελε, χαίρε της κτιστής και μωράς όντως έλεγχε.
• Χαίρε, ύψος ανεπίβατον, την Θεού φύσιν ειπών, χαίρε, βάθος δυσθεώρητον, την ενέργειαν ειπών.
• Χαίρε ότι την δόξαν του Θεού καλώς είπας, χαίρε, ότι τας δόξας των κακούργων εξείπας.
• Χαίρε, φωστήρ ο δείξας τον Ήλιον, χαίρε κρατήρ τού νέκταρος πάροχε.
• Χαίρε, δι’ ού η αλήθεια λάμπει, χαίρε, δι ού εσκοτίσθη το ψεύδος.
• Χαίρε Κήρυξ της χάριτος.
•
Αναφάνηκες στη γη σαν αγγελιαφόρος των απεριγράπτων, αναγγέλλοντας στους ανθρώπους τα θεία, γιατί με τις φωνές των ασωμάτων, ενώ ήσουν άνθρωπος με σάρκα, μας ξεσήκωσες, θεορήμων, και μας έπεισες να σου ψάλλουμε αυτά:
Χαίρε συ που κατεδίωξες το σκοτάδι, χαίρε συ που στη θέση τουέφερες το φως.
Χαίρε ο άγγελος του ακτίστου Θεού, χαίρε συ που έλεγξες την ανόητη και κτιστή φύση.
Χαίρε συ που είσαι σε άφθαστο ύψος και κήρυξες την φύση του Θεού, χαίρε βάθος, που δεν μπορεί κανείς να σε αντικρύσει, αφού παρουσίασες την ενέργεια του Θεού.
Χαίρε, γιατί εγκωμίασες την δόξα του Θεού, χαίρε διότι καταφρόνησες τη δόξα των κακούργων.
Χαίρε φωτεινό αστέρι, που έδειξες τον Ήλιο, χαίρε αγγείο, που έδωσες το νέκταρ στους ανθρώπους.
Χαίρε, γιατί με σένα λάμπει η αλήθεια, χαίρε γιατί με σένα σκοτίζεται το ψέμμα.
Χαίρε συ, ο κήρυκας της χάριτος του Θεού.
Συναξάριον
Τη αυτή ημέρα, Κυριακή δευτέρα των Νηστειών, μνήμην επιτελούμεν του εν Αγίοις Πατρός ημών Γρηγορίου Αρχιεπισκόπου Θεσσαλονίκης του Παλαμά.
Στίχοι
• Φωτός λαμπρόν κήρυκα νύν όντως μέγαν,
• Πηγή φάους άδυτον άγει πρός φέγγος.
Η Πηγή του Φωτός οδηγεί προς το άδυτο φως τώρα τον λαμπρό κήρυκα του Φωτός.
Ταις αυτού πρεσβείαις, ο Θεός, ελέησον και σώσον ημάς.
Αμήν.
Εξαποστειλάριον. Τοις Μαθηταίς συνέλθωμεν
Χαίρε Πατέρων καύχημα, θεολόγων το στόμα, της ησυχίας σκήνωμα, της σοφίας ο οίκος, των Διδασκάλων ακρότης, πέλαγος το τού λόγου, πράξεως χαίρε όργανον, θεωρίας ακρότης θεραπευτά, και των νόσων των ανθρωπίνων, Πνεύματος χαίρε τέμενος, και θανών και ζών Πάτερ.
Χαίρε πάτερ Γρηγόριε, το καύχημα των πατέρων της εκκλησίας, το στόμα των θεολόγων, ο τόπος όπου εσκήνωσε και κατοίκησε η ησυχία και η άσκηση, η κατοικία της σοφίας, το ανώτερο άκρο των διδασκάλων της εκκλησίας, το πέλαγος του κηρύγματος του λόγου του Θεού, το όργανο, που πράττει τις εντολές του Θεού, το υψηλότερο σημείο της θεωρίας, ο θεραπευτής των ανθρωπίνων ασθενειών, ο ναός του Αγίου Πνεύματος, και στη ζωή σου, και στο θάνατό σου.
Δοξαστικόν των αίνων. Ήχος πλ. β’
Τοις εν σκότει αμαρτημάτων πορευομένοις, φώς ανέτειλας Χριστέ, τω καιρώ της εγκρατείας” και την εύσημον ημέραν του Πάθους σου δείξον ημίν, ίνα βοώμέν σοι. Ανάστα ο Θεός, ελέησον ημάς.
Συ Χριστέ, ανέτειλες σαν ήλιος για όσους πορεύονταν στο σκοτάδι της αμαρτίας, κατά τον καιρό της εγκρατείας και της ασκήσεως. Αλλά δείξε και σε μας την ένδοξη και επιφανή ημέρα του πάθους Σου, για να Σου φωνάζουμε: Ανάστα ο Θεός, ελέησαί μας.
Απόδοση, Ιωάννης Τρίτος.
Παράβαλε και:
Κυριακή Β. των νηστειών – η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., Αγ. Νικοδήμου του Αγιορείτου, περί του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά και της προσφοράς του στην εκκλησία.
Κυριακή Β. των νηστειών – το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., προσοχή, ύφαλος, λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.
