15 Ιουλίου, μνήμη των ενδόξων Μαρτύρων Κηρύκου και Ιουλίττης: Συναξάριον, Παρακλητικός Κανών, Χαιρετισμοί, Εγκώμια, Ευλογητάρια και Μεγαλυνάρια.

Του Οσίου πατρός ημών Νικοδήμου του Αγιορείτου.

Τω αυτώ μηνί (Ιουλίω) ΙΕ΄, μνήμη των Αγίων Μαρτύρων Κηρύκου και Ιουλίττης της μητρός αυτού.

Ιουλίττα σύναθλος υιώ Κηρύκω,
Η λαιμότμητος τω κάραν τεθλασμένω.
Πέμπτη Ιουλίτταν δεκάτη τάμον,
υία δ’ έαξαν.

Η Αγία Μάρτυς Ιουλίττα ήτον κατά τους χρόνους του βασιλέως Διοκλητιανού εν έτει σ²ς΄ [296], καταγομένη από το Ικόνιον. Αύτη λοιπόν φοβουμένη τον τότε επικρατούντα διωγμόν κατά των Χριστιανών, επήρε τον υιόν της Κήρυκον, και επήγεν εις την Σελεύκειαν. Ευρούσα δε και εκεί τον ίδιον διωγμόν, επήγεν εις την Ταρσόν της Κιλικίας, εις την οποίαν ήτον ηγεμών ένας θηριώδης και απάνθρωπος, Αλέξανδρος ονομαζόμενος, ο οποίος ετιμώρει τους Χριστιανούς. Ούτος λοιπόν πιάσας την Αγίαν, έδειρεν αυτήν, τον δε Άγιον Κήρυκον νήπιον όντα, χωρίσας από την μητέρα του, εσπούδαζε με κολακείας να τον τραβίξη εις τον εαυτόν του, αλλά δεν εδύνετο. Επειδή το νήπιον έβλεπεν ακλινώς εις την μητέρα του, και με φωνήν υποψελλίζουσαν επικαλείτο το όνομα του Χριστού. Επειδή δε ο Άγιος εκτύπησε με το ποδάρι του, όσον εδύνετο, εις την κοιλίαν του ηγεμόνος, διά τούτο ο ηγεμών έρριψε το νήπιον επάνω εις τα σκαλοπάτια του κριτηρίου. Όθεν κτυπηθέν εις την κεφαλήν, παρέδωκε το μακάριον την αγίαν ψυχήν του εις τον Δεσπότην Χριστόν, παρ’ ου και
εστεφανώθη με αθλητικόν στέφανον. Η δε μακαρία Ιουλίττα δοκιμάσασα πολλάς βασάνους, δεν επείσθη να αρνηθή τον Χριστόν, όθεν απεκεφαλίσθη, και έλαβεν η αοίδιμος του μαρτυρίου τον στέφανον. Τελείται δε η αυτών Σύναξις και εορτή εις τον ευκτήριον Ναόν του Αρχαγγέλου Μιχαήλ, εις τόπον λεγόμενον Αδδώ2.

Σημείωσαι, ότι εγκώμιον έπλεξεν εις την Αγίαν ταύτην Ιουλίτταν και Κήρυκον, Nικήτας ο Ρήτωρ, ου η αρχή? «Ώσπερ ουκ έστι συνεχόμενον τω Κυρίω». (Σώζεται εν τη Μεγίστη Λαύρα, εν τω Κοινοβίω του Διονυσίου, και εν τη Ιερά Μονή του Βατοπαιδίου.) Το δε ελληνικόν τούτων Μαρτύριον σώζεται εν τη Λαύρα, εν τη Ιερά Μονή των Ιβήρων και εν άλλαις, ου η αρχή? «Τω αγαπητώ αδελφώ και συλλειτουργώ». Το δε ρηθέν εγκώμιον, εν τοις Πανηγυρικοίς της Λαύρας επιγράφεται, Nικήτα Φιλοσόφου δούλου Χριστού.

(Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου” Συναξαριστής των δώδεκα μηνών του ενιαυτού. Εκδόσεις Δόμος, 2005)

*

Ακολούθως παραθέτουμε τα εξής:

Εγκώμια εις τους Μάρτυρας Κήρυκον και Ιουλίτταν.

Ευλογητάρια και Μεγαλυνάρια εις τους Μάρτυρας Κήρυκον και Ιουλίτταν.

Παρακλητικός Κανών εις τους Μάρτυρας Κήρυκον και Ιουλίτταν.

Χαιρετισμοί εις τους Μάρτυρας Κήρυκον και Ιουλίτταν.

Η/Υ ΠΗΓΗ:
voutsinasilias.blogspot.gr

Παράβαλε και:
15 Ιουλίου, Μνήμη των αγίων Μαρτύρων Κηρύκου, και ιουλίττης της μητρός αυτού – Υμνολογική εκλογή.

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Ιερές Ακολουθίες, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.