Σε ελάχιστες λέξεις η επιτομή του ευαγγελίου του. Η περίληψη του κηρύγματός του.
Στη μοναδική αυτή διακήρυξή του, αποκαλύπτεται το θαύμα του ανθρώπου που τυφλώνεται και «βλέπει».
Στη λάμψη της αστραπής που τον κτύπησε βλέπει τον Χριστό. Η ζωη του σφραγίζεται ανεξίτηλα, ανατρέπεται και ρίχνεται ν’ ανατρέψει την ιστορία του κόσμου.
Προσωπικότητα μεγαλειώδης, όπου οι περισπούδαστοι μελετητές του αναγνωρίζουν καρδιά πύρινη, δυνατή φαντασία και φλογερό συναίσθημα, μυστικές ενοράσεις και υψηλές λογικές συλλήψεις, λεπτή ευαισθησία και αποφασιστική θέληση, ανδρική ειλικρίνεια και μητρική τρυφερότητα, θάρρος και ευστροφία, πολύπλευρο ανθρωπισμό και βαθειά ηθική αίσθηση, δεξιότητα και ετοιμότητα, οργανωτικό πνεύμα και έμφυτη δύναμη να άρχει, δημιουργική εκφραστική ικανότητα και ένδυμα πρωτότυπο, αρμόδιο για τις υψηλές ιδέες του λόγου του.
Και όλα αυτά στα μάτια του Παύλου, δούλου Ιησού Χριστού, φαίνονται σκύβαλα, μπροστά στο μοναδικό που συγκλονίζει τώρα την ύπαρξή του:
« Εμοί το ζην Χριστός».
Αυτόν τον άνδρα περίμενε ο Χριστός στο δρόμο της Δαμασκού, να του εμπιστευθεί τον κόσμο.
«Παύλος, απόστολος Ιησού Χριστού». Εβραίος, Ρωμαίος και Ελληνας. Τα είχε όλα, ο,τι είχε ο τότε κόσμος. Δεν ανήκει όμως τώρα πουθενά αλλού παρά μόνο στον Χριστό. «Τα πάντα και εν πάσι Χριστός».
Στις τρεις γλώσσες, « Εβραϊστί, Ελληνιστί, Ρωμαϊστί» έγραψε ο Πιλάτος την επιγραφή στο Σταυρό του Χριστού. Μ’ αυτές έντυσε και ο απόστολος των εθνών το ένθεο σάλπισμα του λόγου του και ξανοίχτηκε στη θάλασσα της οικουμένης. Το ευαγγελικό του μήνυμα χρειάζεται όλο τον κόσμο και ο κόσμος ολόκληρος χρειάζεται το ευαγγελικό του μήνυμα. Οι λόφοι της γης των πατέρων του «δεν επαρκούν για την αναπνοή του». Μια αστείρευτη αγαλλίαση ενθουσιασμού κατακλύζει το είναι του. Μια θεία τρέλλα. Ενα συναρπαστικό βίωμα, μια ενότητα μοναδική και αδιάσπαστη• « Εμοί το ζην Χριστός». Εγώ με τον Χριστό είμαστε ένα.
Για έναν τέτοιο άνθρωπο όλα τα αντίθετα καταρρίπτονται. Ποια δεσμά και ποιοί μόχθοι. Ποια απειλή και ποιός θάνατος, μπροστά σε μια αποστολή υπεράνθρωπη• « Ινα παραστήσω πάντα άνθρωπον τέλειον εν Χριστώ Ιησού».
Ενα όραμα πανανθρώπινο και παγκόσμιο, μια ευθύνη για όλους, σαν να γέννησε ο ίδιος την οικουμένη ολόκληρη. Αυτό φανερώνει σε όλο του το κήρυγμα, αυτό σημαίνει το «εμοί το ζην Χριστός».
Στον κήρυκα των Εθνών και φωστήρα τρισμέγιστον, στον νουθετούντα και παρακαλούντα «ένα έκαστον», τολμούμε να απευθυνθούμε κι εμείς σήμερα.
Παύλε, απόστολε Ιησού Χριστού!
Η προσέγγιση της μορφής σου για μας κορυφή απρόσιτη. Η ταύτιση της ζωής σου με τον Χριστό, πολυπόθητο και της δικής μας ψυχής σκίρτημα. Να γίνουμε ένα με τον Χριστό, το πιο βαθύ, μυστικό, ταπεινό μας αίτημα.
Παύλε, απόστολε Ιησού Χριστού, «πρέσβευε δοθήναι ταις ψυχαίς ημών».
Από το περιοδικό: «η δράση μας», τεύχος Ιουνίου – Ιουλίου 2008.
Παράβαλε και:
29 Ιουνίου, μνήμη των πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου: η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ, συναξάριον και Υμνολογική εκλογή.
29 Ιουνίου, Του Οσίου πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου – Εις τον Αγιον Απόστολον Παύλον εγκωμιαστικαί Ομιλίαι, Α. – Ζ, Παρακλητικός Κανών.
29 Ιουνίου, Πέτρος και Παύλος – Ιωάννου Φουντούλη.
Του Οσίου Πατρός ημών Γρηγορίου του Παλαμά – λόγος εις την εορτήν των κορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου (κείμενο και αρχείο ήχου, mp3).
Περί αποστόλου Πέτρου, Πρωτείου και ενθρονίσεως του Πάπα – Μητροπολίτου Πειραιώς, Σεραφείμ.
Το παπικό «πρωτείο» και η μαρτυρία της Καινής Διαθήκης.
