Τη ιζ’ του Ιανουαρίου μηνός, μνήμη του Οσίου Αντωνίου του Νέου, του εν τη Σκήτει της Βερροίας ασκήσαντος.
Αντώνιον δε τον Νέον που τακτέον,
ει μη παρ’ αυτώ τω πάλαι Αντωνίω;
Θνητόν Αντώνιος ίσχει τον πόλον,
χρυσούν μεν ουχί, δακρύων δε το πλέον.
Εβδομάτη δεκάτη Αντώνιε πότμον ανέτλης.
Ο Όσιος Αντώνιος καταγόταν από τη Βέροια της Μακεδονίας και έζησε στο τέλος του 10ου ή στις αρχές του 11ου αιώνα μ.Χ. Νέος ακόμη πήγε στην Μονή της Πιερίας, κοντά στην κοιλάδα του ποταμού Αλιάκμονα, όπου έγινε μοναχός, τύπος και κανόνας σ’ όλη την αδελφότητα. Οι πνευματικοί του αγώνες κράτησαν εκεί 20 χρόνια.
Στη συνέχεια αποχώρησε από την μονή της μετανοίας του και με την άδεια του ηγουμένου εγκαταστάθηκε σε μια κοντινή σπηλιά. Εκεί ασκήτεψε για 50 χρόνια με αυστηρή προσευχή και άσκηση και κοιμήθηκε ειρηνικά, σε ηλικία 94 ετών. Το ιερό λείψανό του παρέμεινε άταφο και άφθαρτο για πολλές ημέρες, μέχρι που το βρήκαν κάποιοι κυνηγοί. Το περισυνέλεξαν και το έθαψαν με ευλάβεια και τιμές στη Βέροια, ενώ στον τόπο της ταφής του έκτισαν ναό στ’ όνομά του, ο οποίος σώζεται μέχρι σήμερα.
Ο Όσιος Αντώνιος ο νέος ο Θαυματουργός είναι πολιούχος της Βέροιας. Τα Ιερά Λείψανα του Αγίου βρίσκονται σήμερα στον ομώνυμο Ναό της Βεροίας. Απότμημα του Ιερού Λειψάνου του Αγίου βρίσκεται επίσης στην Ιερά Μονή Κύκκου της Κύπρου.
