-Γέροντα, γιατί πέφτω απότομα από την χαρά στην λύπη;
-Το απότομο πέρασμα από την χαρά στην λύπη τις πιο πολλές φορές είναι του πειρασμού. Το ταγκαλάκι (σ. διάβολος) με την κακία του πολεμάει πολύ τον άνθρωπο, ιδίως τον ευαίσθητο και χαρούμενο στην φύση του, που θέλει να ζήσει πνευματική ζωή. Αυτή είναι η δουλειά του: θέλει να μας βλέπει λυπημένους και να χαίρεται.
Γιατί όμως να αφήσουμε το ταγκαλάκι να κάνει την δουλειά του; Η χαρά δεν είναι καλύτερη από την λύπη; Η αγάπη δεν είναι καλύτερη από την κακία;
– Γέροντα, ορισμένες φορές πέφτω σε λύπη , χωρίς να ξέρω την αιτία.
-Το ταγκαλάκι δεν θέλει κανένας να χαίρεται. Και αυτούς που έχουν λόγο να στεναχωρηθούν και αυτούς που δεν έχουν , βρίσκει τρόπους να τους στενοχωρεί. Αυτό που βλέπω σε εσένα είναι ότι αφορμή ζητάει να σε απογοητεύσει. Σε μπερδεύει όλο και περισσότερο με λεπτές κλωστές. Εάν σε μπέρδευε με σπάγκο, τέλος πάντων, θα έλεγα ότι έχεις λίγο δίκαιο, αλλά εσύ τις λεπτές κλωστές τις βλέπεις για χοντρά σκοινιά και στενοχωριέσαι.
Μη βασανίζεσαι χωρίς λόγο ,γιατί δίνεις χαρά στο ταγκαλάκι και στενοχωρείς τον Χριστό. Θέλεις να στεναχωριέται ο Χριστός;…
Από το βιβλίο : Λόγοι γέροντος Παϊσίου, τόμος Ε΄, Πάθη και Αρετές, σ. 142- 143
