Το «Χριστός Ανέστη», τρείς φορές αντί για το «Άγιος ο Θεός». «Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι» αντί για το «Πάτερ Ημών». «Αναστάς ο Ιησούς από του Τάφου» αντί για το «Δι’ Ευχών»…
Κλείνω τα μάτια. Προφέρω τις λέξεις αργά, σχεδόν συλλαβιστά, να προφταίνω να τις αισθάνομαι, να τις χορταίνω. Ζητώ συγγνώμη από τον Χριστό, γιατί ώρες-ώρες δεν ξέρω αν χαίρομαι Εκείνον πιο πολύ ή τις αναμνήσεις μου. Είναι που είμαστε άνθρωποι, κιόλα τα συνδέουμε με κάτι. Μπορεί να μην πειράζει. Δεν ξέρω.
Θυμάμαι όμως. Θυμάμαι τη γιαγιά μου μπροστά στο εικονοστάσι της να μας μαθαίνει τις λέξεις μία-μία, και να επαναλαμβάνουμε μαζί της. Ακούω τη φωνή της. Νοιώθω γύρω μου το απλό, ασβεστωμένο δωμάτιο με το φως του καντηλιού. Φάνταζε σαν εκκλησία. Έξω από το παράθυρο, τα φρέσκα φύλλα της κληματαριάς, τα αρώματα από τα τριαντάφυλλα και τις λεμονιές, τ’ αηδόνια… Κλείνω τα μάτια και ξαναζώ την παιδική χαρά για όλ’ αυτά, για τη φρεσκάδα της νέας εποχής, για όλα όσα είχαμε ζήσει το Πάσχα, και για όλα όσα υποσχόταν το Καλοκαίρι που θα έφθανε γρήγορα. Ήταν ένα γνήσιο βίωμα του Χριστού μαζί με τη χαρά της ζωής, πλασμένα μαζί, αξεδιάλυτα.
Θυμάμαι να επαναλαμβάνουμε τις προσευχές αυτές κάθε χρόνο με τη μητέρα μου πριν ανοίξουν τα σχολεία, και να διαπιστώνω με καμάρι ότιδεν τις είχα ξεχάσει! Κάθε λέξη κι ένας θρίαμβος της μνήμης, μηχανικής στην αρχή, συνειδητής αργότερα, προοδευτικά, καθώς αυξάνονταν οι γνώσεις μας. Η αίσθηση του θριάμβου όμως, παραμένει η ίδια μέχρι και σήμερα.
Κλείνω τα μάτια και προφέρω τις λέξεις για να τις ακούω. Ο ήχος τους επαναφέρει εκείνη την πίστη. Γιατί η πίστη είναι βίωμα, δεν είναι θεωρία. Κι όσο το βίωμα συνδέεται με την εκκλησία, δεν μπορεί παρά να είναι ένα βίωμα «τέλειο». Δηλαδή που να επιτελεί το «τέλος» του, τον σκοπό του, να σε φέρει πιο κοντά στον Θεό, να σε κάνει να Τον ζητάς και να Τον χαίρεσαι. Μακάρι να του αρέσει του Θεού αυτή η προσευχή έτσι που την κάνω, γιατί έχει μεγάλη γλύκα. Και είναι καιπου δεν κρατάει και πολύ. Μέχρι της Αναλήψεως μόνο. Ε, ναμην προφτάσεις να τη χαρείς, να τη χορτάσεις;
Στέλλα Ν. Αναγνώστου-Δάλλα.
