Ακούστε το επόμενο κείμενο – ομιλία, όπως αυτό «δημοσιεύθηκε στο 143-ο τεύχος (Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου του 2013) του ηχητικού περιοδικού μας, Ορθόδοξη Πορεία.
«Δώστε μου έναν Άγιο» – ομιλία του Μακαριστού Επισκόπου Αυγουστίνου καντιώτου.mp3
«Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιός ειμί» (Λευϊτ. 20,7,26 = Α Πέτρ. 1,16)
(† Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)
Εορτή σήμερα, αγαπητοί μου, άντρες γυναί κες και παιδιά. Η αγία μας Εκκλησία έχει κάθε μέρα εορτή, κάποιον άγιο εορτάζει. Τριακόσες εξήντα πέντε μέρες έχει το έτος, τριακόσες εξήντα πέντε εορτές υπάρχουν. Και άλλοτε μεν εορτάζει ένας άγιος, άλλοτε εορτάζουν δύο, άλλοτε τρεις, άλλοτε σαράντα, αλλοτε εκατό, άλλοτε χίλιοι, άλλοτε δυό χιλιάδες- τρεις χιλιάδες άγιοι της πίστεώς μας. Ει νεδηλαδή αμέτρητοι σαν τα άστρα του ουρανού. Μεταξύ των αγίων, σαν αστέρι πρώτου μεγέθους, λάμπει στο στερέωμα της Εκκλησίας μας ο σημερινός άγιος, ο άγιος Δημήτριος. Αλλά προτού να πούμε για τον άγιο Δημήτριο, ας απαντήσουμε στο ερώτημα, τί είνε άγιος;
Άγιος θα πη καθαρός, καθαρός από κάθε μολυσμό, μολυσμό αμαρτίας, γιατί αυτή είνε η πιο μεγάλη ακαθαρσία. Οι άγιοι είνε καθαροί από αμαρτία σε σχετικό βαθμό: στον απόλυτο βαθμό ένας μόνο ει νε και λέγεται άγιος επί της γης, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός.
«Εις άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός• αμήν» (Φιλ. 2,11 και θ. Λειτ.). Αυτός είνε ο απολύτως Άγιος. Άγιοι σε σχετικό βαθμό έγιναν
άνθρωποι από κάθε τάξι και επάγγελμα, και άντρες και γυναίκες και παιδιά. Άγιοι δεν είνε μόνο καλόγεροι και κληρικοί: κάθε άνθρωπος μπορεί να γίνη άγιος. Αυτό είνε το θέλημα του Θεού,και αυτό βλέπουμε στους βίους των αγίων. Άγιοι π.χ. ήταν βοσκοί, όπως εκείνοι που άκουσαν τη νύχτα της Γεννήσεως το «Δόξα εν
υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη…» (
Λουκ. 2,14) κι όπως ο άγιος Σπυρίδων. Άγιοι ήταν γεωργοί όπως ο άγιος Τρύφων, ράφτες, οικοδόμοι, αρτοποιοί και τόσοι άλλοι από κάθε επάγγελμα. Αυτό είνε το μεγαλείο του Χριστιανισμού: δέχεται τους ταπεινούς της γης. Έχω γράψει ένα βιβλίο «Άγιοι απ᾽ όλα τα επαγγέλματα»• σας συνιστώ να το διαβάσετε. Δεν υπάρχει, αγαπητοί μου,τάξις απ’ την οποία να μην αναδείχθηκε κάποιος άγιος. Και απόδειξις ο σημερινός άγιος, ο άγιος Δημήτριος.
Τι ήταν; Δεν ήταν παπάς ούτε καλόγερος, δεν
έζησε σε ασκητήρια και σπηλιές, δεν κρατούσε κομποσχοίνια. Ήταν λαϊκός, ζούσε μέσα στη διεφθαρμένη ειδωλολατρική κοινωνία της Θεσσαλονίκης, ως αξιωματικός του ρωμαϊκού στρατού, και με την ανδρεία του είχε ανεβή όλους τους βαθμούς και είχε φθάσει στο αξίωμα του χιλιάρχου, είχε γίνει δηλαδή στρατηγός. Αλλά στην καρδιά του, χωρίς να το ξέρουν οι άλλοι, είχε το Χριστό. Όταν όμως κηρύχθηκε διωγμός εναντίον των Χριστιανών,τον κατήγγειλαν ότι είνε Χριστιανός και συνελήφθη. Ωμολόγησε την πίστι του στο Χριστό,τον καθαίρεσαν από το αξίωμα και τον έρριξαν δεμένο στη φυλακή. Εκεί έμεινε έως ότου ήρθε η ευλογημένη ώρα που με λόγχες μαρτύρησε για τον Κύριο. Αυτός με συντομίαείνε ο βίος του αγίου Δημητρίου, που καλεί κ’ εμάς να τον μιμηθούμε.
Σήμερα αν μας πουν, Πιστεύεις στο Χριστό;δεν στοιχίζει τίποτανά πούμε Πιστεύω. Τότε στοίχιζε, αν έλεγες Πιστεύω, μαρτυρούσες.
* * *
Κ’ εμείς, αγαπητοί μου,καλούμεθα να γίνουμε άγιοι. Κι αλλοίμονό μας αν δεν γίνουμε,διότι είνε εντολή του Θεού•«Άγιοι γίνεσθε,ότι εγω άγιός ειμι» ( Λευϊτ. 20,7,26. = Α’ Πέτρ. 1,16). Καλούμεθανά καθαριστούμε από τα πάθη και να δεχτούμε τη θεία χάρι, για να ενωθούμε με τον Κύριο. Οι πολλοί νιώθουν μόνο τη σωματική ακαθαρσία: για την πνευματική δεν φροντίζουν. Όλοι πρέπει να αποκτήσουμε την αγιότητα.
Μα πως; θα πήτε: αφού η ίδια η Γραφή λέει,ότι ο άνθρωπος, και μια μέρα ακόμα να ‘νε η ζωή του, θα ρυπωθή (βλ. Ιώβ 14,4-5). Υπάρχει τρόπος;Υπάρχει• με την εξομολόγησι. Συνάντησα μια φορά κάποιον ανώτερο υπάλληλο του κράτους. Ήταν εξήντα χρονών, είχε πάθει έμφραγμα και κινδύνευε από ώρα σε ώρα να πεθάνη. Τον ρώτησα• –Έχεις βαπτισθή; –Πως, λέει, βεβαίως. –Έχεις εξομολογηθή; –Όχι. –Ούτε όταν ήσουν παιδί; –Ποτέ. –Ξέρεις λοιπόν πως μοιάζεις τώρα; σα να μην έχης πλύνει ποτέ τα ρούχα σου, σα να φοράς μια ζωή άπλυτο το ίδιο πουκάμισο… Είδατε; κάθε βδομάδα αλλάζουμε και πλένουμε τα ρούχα μας: κανείς δεν φοράει συνεχώς το ίδιο ρούχο. Για φανταστήτε έναν άνθρωπο να ᾽χη το πουκάμισό του τριάντα χρόνια άπλυτο: θα βρωμάη, δεν θα μπορή να τον πλησιάση κανείς. Όπως λοιπόν τα ρούχα μας τα ρίχνουμε στο πλυντήριο και τα πλένουμε και χαιρόμαστε που φορούμε καθαρά, έτσι θέλει και η ψυχή μας . Είνε ακάθαρτη, πρέπει να την πλύνουμε. Και με ποιό τρόπο πλένεται; με το μυστήριο της ιεράς εξομολογήσεως. Εκεί ο Χριστός συγχωρεί τα αμαρτήματα,ο άνθρωπος καθαρίζεται και γίνεται άγιος.
Ακούω όμως αντιρρήσεις. Άγιοι γίνονταν «τω καιρώ εκείνω» Λάθος. Η αγιότης είνε βέβαια θαύμα. Άνθρωπος θνητός, που ζη μέσα στον κόσμο σύμφωνα με το Ευαγγέλιο, που εκτελεί τις εντολές του Κυρίου, που έχει μέσα του αγάπη στο Θεό και τον πλησίον κ᾽ είνε έτοιμος και τη ζωή του να δώση για το Χριστό,ένας τέτοιος άνθρωπος είνε ένα θαύμα, μεγάλο θαύμα. Αλλά ο Θεός δεν έπαυσε να θαυματουργή: συνεχίζει. Όχι μόνο στην εποχή των αποστόλων, στην εποχή των διωγμών και των μαρτύρων, στην εποχή των ασκητών και τώνοσίων• και μέχρι σήμερα, αναδεικνύει αγίους.
Οι άγιοι αποτελούν τη μεγαλύτερη απόδειξι ότι ο Χριστός ζη και βασιλεύει εις τους αιώνας. Και σήμερα , στον αιώνα μας, όχι «τω καιρώ εκείνω »,και παντού πάνω στη γη υπάρχουν άγιοι. Στις ημέρες μας εδώ στην πατρίδα μας αγίασε ο άγιος Νεκτάριος: στον πιο διεφθαρμένο αιώνα κάνει θαύματα. Και μόνο στην Ελλάδα; Και στη Ρωσία, στο διάστημα των εβδομήντα ετών που άθεοι κυβερνήται δίωκαν εκεί την Εκκλησία, πλήθος άντρες και γυναί κες αγίασαν μέσα σε στρατόπεδα, ορυχεία ή ψυχιατρεία: φυλακίστηκαν, ξυλοκοπήθηκαν,μαρτύρησαν για το Χριστό, και τώρα που δόθηκε ελευθερία θ᾽ ανακηρυχθούν νέοι άγιοι.
Αγιότης! αυτή είνε η μεγάλη ανάγκη του κόσμου. Πριν διακόσα – τριακόσα χρόνια είχαμε σκλαβιά. Οι πρόγονοί μας δεν είχαν σπίτια σαν τα σημερινά: ήρθε τότε και περιώδευσε στη Μακεδονία μας ένας ξένος και τους είδε να κατοικούν μέσα σε καλύβες. Δεν είχαν ραδιόφωνα, πλυντήρια, τηλεοράσεις, τα μέσα αυτά του τεχνικού πολιτισμού. Τι είχαν όμως;είχαν αγιότητα, ήταν άγιοι άνθρωποι. Το διαζύγιο, επί εκατό χρόνια, στη Μακεδονία ήταν άγνωστο, η πορνεία και η μοιχεία προκαλούσαν φρίκη, ούτε ένας δε βλαστημούσε. Τώρα πέσαμε σε άβυσσο κακίας, σε εγκλήματα τρομερά και απαίσια. Γιατί; Διότι έφυγε η αγιότης.
* * *
Ξέρετε, αγαπητοί μου, γιατί αναστενάζουμε όλοι; Γιατί δέν είμαστε άγιοι, είμαστε αμαρτωλοί : αυτός είνε ο μεγάλος αναστεναγμός μας. Το καταλαβαίνουμε. Ανοίγουμε το βιβλίο της ζωής μας, ρίχνουμε ένα βλέμμα και διαπιστώνουμε, ότι απ᾽ τα μικρά μας χρόνια μέχρι τώρα δεν κάνουμε τίποτε άλλο απ᾽ το να αμαρτάνουμε, άλλος με τον ένα και άλλος μέτόν άλλο τρόπο• τα πάθη μας δυναστεύουν.
Παιδί μου, να γίνης άγιος. Μεγάλο πράγμα! Κόσμε αμαρτωλέ, κόσμε της «επιστήμης» και των «γραμμάτων», δώστε μου έναν άγιο! Όσο αξίζει ένας άγιος, δεν αξίζει όλος ο ντουνιάς. Άγιοι να γίνουμε. Άγια τα παιδιά, άγιες οι γυναίκες, άγιοι οι άντρες, άγιοι μικροί και μεγάλοι. Και τότε δώστε μου μια ψυχή, μια οικογένεια, ένα χωριό ή μια πόλι, που να υπάρχη αγιότης: εκεί θα βασιλεύη η ευτυχία. Ας μην έχουν τα δολλάρια των Αμερικάνων και τίςλίρες των Άγγλων και τα ρούβλια των ᾽Ρώσων, ας μην έχουν χρυσό και άργυρο. Όσο αξίζει ένα δράμι, ένα γραμμάριο αγιότητος,δεν αξίζει ο κόσμος όλος. Ας επιδιώξουμε την αγιότητα. Από μας εξαρτάται. Ας πάμε στο πλυντήριο, στην ιερά εξομολόγησι . Όπως αυτός που δεν πέρασε από το βάπτισμα, δεν είνε Χριστιανός, έτσι κιαυτός που δεν περνάει από το δεύτερο βάπτισμα, τη μετάνοια και εξομολόγησι, δεν είνε Χριστιανός. Δεν θα μας δικάση ο Θεός διότι αμαρτάνουμε, το αμαρτάνειν είνε ανθρώπινο: θα μας δικάση διότι δεν μετανοούμε. Και όλοι μπορούμε και πρέπει να μετανοήσουμε. Μόνο ένας δεν μετανοεί, ο σατανάς.
Παρακαλώ λοιπόν όλους να πάτε στον πνευματικό πατέρα. Ένα δάκρυ, που πέφτει από τα μάτια την ώρα της εξομολογήσεως, γίνεται Ιορδάνης ποταμός, μέσα στον οποίο πλένεταιο άνθρωπος και γίνεται άγιος. Να πάτε όλοι, απ’ τα μικρά παιδιά μέχρι τον ασπρομάλλη γέροντα. Κι όταν βγήτε από την εξομολόγησι, θα αισθανθήτε χαρά και ανακούφισι, ένα βουνόθά φύγη από πάνω σας. Έτσι θα εκπληρώσετε την εντολή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού « Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιός ειμι»
(†) επίσκοπος Αυγουστίνος-
Απομαγνητοφωνημένη ομιλία, η οποία έγινε στον ι. ναό Αγ. Δημητρίου Κ. Καλλινίκης – Φλωρίνης την Πέμπτη 26-10-1989με άλλο τίτλο.
Η/Υ ΠΗΓΗ
Ακτίνες.blogspot.gr
Παράβαλε και:
26 Οκτωβρίου, μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου και του γενομένου μεγάλου σεισμού: ο Μέγας Δουξ, υμνολογική εκλογή.
Πατερικόν Εγκώμιον στον πολιούχο της Θεσσαλονίκης – Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά.
Αγίου Ρωμανού του μελωδού – κοντάκιον εις έκαστον σεισμόν και εμπρησμόν.
26 Οκτωβρίου, μνήμη του γενομένου μεγάλου σεισσμού και του Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου: παρακλητικός κανών, τα Λειτουργικά Αναγνώσματα της εορτής.
Η απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης και η βουλγαρική επιβουλή (26 Οκτωβρίου 1912) .
Εγκώμιον εις τον Άγιον και ένδοξον Μεγαλομάρτυρα του Χριστού, Δημήτριον – του Οσίου Πατρός ημών Νεοφύτου του εγκλείστου.
Εγκωμιαστικός λόγος εις τον άγιον και πανένδοξον μεγαλομάρτυρα του Χριστού, Δημήτριον – Συμεών μοναχου και φιλοσόφου.
Αγιος Δημήτριος, Μύρον της αγνότητος (Δημήτρια Αθηνών, 2013)Q ηχογραφημένη ομιλία του Γέροντος Εφραίμ, Δικαίου Ι. Σκήτης Αγ. Ανδρέου Καρυών Αγίου Όρους (αρχείο ήχου, mp3).
