ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΓ’
Είσαι βέβαιος ότι αύριο θα ζης;
ΠΟΛΥ ΣΥΝΤΟΜΑ θα τελειώση η επίγεια ζωή σου. Στρέψε λοιπόν τη σκέψι σου στον εαυτό σου.
Σήμερα υπάρχεις˙ αύριο θα φύγης και θα λησμονηθής.
Πόσο ανόητος πρέπει να είσαι για να σκέπτεσαι μόνο το πρόσκαιρο παρόν και να μη φροντίζης για το αιώνιο μέλλον!
Αδελφέ μου πρέπει να σκέπτεσαι και να ενεργής έτσι, σαν να επρόκειτο να πεθάνης σήμερα.
Η καθαρή συνείδησι δεν φοβάται τον θάνατο.
Προετοιμάσου σήμερα. Πού ξέρεις ότι η αύριο σου ανήκει; Ποιός σε βεβαιώνει ότι αύριο θα ζής;
Θα σε ωφελήση η μακροχρόνια ζωή όταν μάθης να την
εκμεταλλεύεσαι, ώστε να είσαι πάντοτε έτοιμος
για την αιφνίδια ώρα του θανάτου.
Αν δεν μάθουμε να εκμεταλλευόμεθα αμέσως τον χρόνο ποίο το όφελός μας από την μακροχρόνια ζωή;
Αλλοίμονο! Η μακροχρόνια ζωή δεν οδηγεί στη διόρθωσι, αυξάνει μόνο την ενοχή.
Μακάρι να μπορούσαμε να ζήσουμε έστω και μια ημέρα χωρίς αμαρτία.
Συνηθίζουν πολλοί να μετρούν τα χρόνια που πέρασαν απ’ την επιστροφή τους στο Χριστό, και δεν εξετάζουν αν τα χρόνια αυτά ήσαν γόνιμα και καρποφόρα ή άγονα.
Σου φαίνεται ο θάνατος φοβερός; Και όμως είναι πιο φοβερό να ζη κανείς πολλά χρόνια μέσα στην αμαρτία.
Ευτυχισμένος όποιος έχει πάντοτε μπροστά στα μάτια του στη στιγμή του θανάτου και προετοιμάζεται συνεχώς γι’ αυτήν.
Όταν γλυκοχαράζη η αυγή σκέψου ότι ίσως να μην ιδής την εσπέρα. Κι όταν βραδυάζη, είσαι βέβαιος ότι θα αντικρύσης πάλι το πρωί;
Να είσαι λοιπόν διαρκώς άγρυπνος και να ζης έτσι, ώστε ο θάνατος να σε εύρη έτοιμο.
Μη ξεχνάς ότι ο θάνατος μπορεί να έλθη και αιφνιδίως: «ότι η ώρα ου δοκείται ο υιός του ανθρώπου έρχεται» (Λουκ. ιβ’, 40).
Τώρα πρέπει να προετοιμασθής για το θάνατο.
Την τελευταία σου στιγμή δεν θα σου δοθή ο καιρός.
Όταν θα έλθη η τελευταία σου στιγμή πολύ διαφορετικά θα σκέπτεσαι για την ζωή σου. Τότε θα λυπάσαι γιατί υπήρξες αμελής και αδιάφορος.
Αυτός που τώρα αμέσως προσπαθεί να είναι, όπως θα επιθυμούσε να βρεθή κατά την ώρα του θανάτου, είναι ευτυχισμένος και συνετός.
Όταν περιφρονούμε τον κόσμο, έχουμε θερμό τον πόθο της πνευματικής προόδου και της αρετής, αγαπούμε την πειθαρχία και την τάξι, μοχθούμε για τη μετάνοια, υπακούωμε, έχουμε αυτοθυσία και υπομονή σε κάθε εμπόδιο, είμεθα πρόθυμοι όλα να τα υποστούμε για την αγάπη του Χριστού, τότε θα γεννηθή μέσα μας η πεποίθησις για έναν ευτυχισμένο θάνατο.
Εκμεταλλεύσου τον καιρό της υγείας σου. Δεν ξέρεις τι θα μπορέσης να κάμης όταν ασθενήσης.
Λίγοι είναι αυτοί που ωφελούνται απ’ τις ασθένειες. Όπως και λίγοι γίνονται άγιοι με τις δοκιμασίες και τις κοπιαστικές ασκήσεις.
Μη βασίζεσαι στους ανθρώπους και μη αναβάλλης την προσπάθεια για την σωτηρία σου στο μέλλον. Οι άνθρωποι ξεχνούν πολύ πιο σύντομα απ’ ό,τι νομίζεις.
Το καλλίτερο που έχεις να κάμης είναι να θεμελιώσης αμέσως γερά και σταθερά το μέλλον σου, με τις άγιες πράξεις σου, και να μη βασίζεσαι στην ενίσχυσι των άλλων.
Αν εσύ ο ίδιος δεν ενδιαφέρεσαι για τον εαυτό σου γιατί οι άλλοι να ενδιαφερθούν για σένα;
Ο πιο πολύτιμος καιρός είναι το παρών. «νυν καιρός ευπρόσδεκτος, νυν ημέρα σωτηρίας». (Β’ Κορ. 6, 2).
Είναι κρίμα να ξοδεύης τον καιρό σου τον πολύτιμο, σε έργα άκαρπα, ενώ θα μπορούσες με την καλή χρησιμοποίησί του να κερδίσης την αιώνια ζωή.
Θα έλθη στιγμή που θα ποθής να είχες μια μέρα ή μια ώρα στη διάθεσί σου για να διορθωθής˙ δεν ξέρω όμως αν θα σου δοθή.
Η σκέψις του θανάτου θα σε προφυλάξη από
πολλές πτώσεις και θα σε γεμίση ζήλο
για την χριστιανική ζωή.
Ώ! Αγαπητέ μου, όταν έχης μέσα σου τη σκέψι του θανάτου, θα προφυλάξης την ψυχή σου από χίλιους – δυο θανάσιμους κινδύνους.
Όταν τώρα ζης σύμφωνα με τις εντολές του Θεού, την ώρα του θανάτου δεν θα λυπάσαι αλλά θα χαίρης.
Πρέπει να πεθάνης για τον κόσμο, ώστε να ζήσης κοντά στον Χριστό.
Πρέπει για χάρι του Χριστού, να περιφρονής όλα τα πράγματα του κόσμου.
Τρέφε τώρα την ψυχή σου με την ζωοπάροχη μετάνοια, ώστε να εδραιώσης μέσα σου βαθειά την πεποίθησι για την σωστή πνευματική σου πορεία.
Άνθρωπε απερίσκεπτε, γιατί ξεγελάς τον εαυτό σου με τη σκέψι μιας μακράς ζωής, ενώ δεν είσαι βέβαιος ότι θα ζήσης έστω κα μια μέρα;
Είναι πολλοί που ξεγελάστηκαν με την απατηλή αυτή σκέψι και ο θάνατος τους άρπαξε ξαφνικά, χωρίς να το περιμένουν.
Πόσο δυστυχήματα και αιφνιδίους θανάτους δεν πληροφορούμεθα καθημερινώς;
Ο θάνατος έρχεται καθημερινώς με άπειρους τρόπους. Η ζωή των ανθρώπων σβήνει σαν αστραπή.
Ποιός θα σε θυμηθή μετά τον θάνατό σου; Ποιος θα προσευχηθή για σένα;
Ό,τι καλλίτερο μπορείς, κάμε το τώρα αγαπητέ μου για την σωτηρία σου. Δεν μπορείς να ξέρης πότε θα δεχθής την επίσκεψι του θανάτου.
Τώρα που έχεις καιρό συγκέντρωσε για την ψυχή σου, όσα αγαθά περισσότερα μπορείς.
Μόνη σου σκέψις, ας είναι η σωτηρία σου.
Μόνη σου προσπάθεια η μίμησις των Αγίων, «ίνα όταν εκλίπητε, δέξωνται υμάς εις τας αιωνίους σκηνάς» (Λουκ. ιστ’ 9).
Η επίγεια ζωή σου πρέπει να μοιάζει με τη ζωή του ταξειδιώτη, που περνά από διάφορες χώρες, χωρίς να ενδιαφέρεται για τις υποθέσεις τους.
Η καρδιά σου ας είναι πάντοτε ελεύθερη και υψωμένη προς τον Θεό. «ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν» (Εβρ. ιγ’, 14). Προς Αυτόν ας αναπέμπεται αδιαλείπτως θερμή η προσευχή σου και οι στεναγμοί σου, ώστε να μπορέσης να εμφανισθής αξίως ενώπιόν Του.
Από το βιβλίο: Η Μίμησις του Χριστού, του Κεμπησίου Θωμά. Νεοελληνική απόδοσις της εκδοθείσης το 1902 μεταφράσεως του Αβερκίου Λαμπίρη υπό την έγκρισιν και ευλογίαν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Εκδόσεις ΦΩΣ
η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
