Με αυτό το σύνθημα στη μικρή πόλη Ζαράισκ (140 χιλιόμετρα νότια της Μόσχας) οργανώθηκε ένα ορθόδοξο φεστιβάλ. Ως Ελληνική Κοινότητα Μόσχας προσκληθήκαμε να παρουσιάσουμε εκεί την Ελλάδα.
Στο χωριό Ροζνόβο, κοντά στη Ζαράισκ, γύρω από τον ναό, μέσα σε πράσινα λιβάδια, σε κάθε χώρα παραχώρησαν από ένα περίπτερο. Η ελληνική σημαία, ο χάρτης της Ελλάδας, ελιές και λάδι, ντοματίνια κονσέρβα και λουκούμια που μασ δώσανε ελληνικές εταιρείες από τη Μόσχα που εισάγουν αυτά τα προϊόντα στη Ρωσία, ήταν τα στολίδια που φέραμε μαζί μας στο χωριό Ροζνόβο. Μετά τη Θεία Λειτουργία στην εκκλησία του χωριού, ο κόσμος κατευθύνθηκε στα περίπτερα: Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία, Μολδαβία, Ρουμανία, Ουκρανία, Γεωργία! Κάθε χώρα παρουσίαζε με μια σύντομη ομιλία την ιστορία της Ορθοδοξίας στον τόπο της και τα εθνικά έθιμα, τους χορούς και τα φαγητά. Οι ντόπιοι κάτοικοι, θέλοντας να βοηθήσουν ειδικά τους Έλληνες, κάπου βρήκαν και έφεραν κοντά στο περίπτερό μας ένα σπάνιο για τη Ρωσία ζώο, ένα γαϊδουράκι, για να δώσει κι αυτό κάποιο χρώμα ελληνικό στο περιβάλλον.
Μετά τη σύντομη παρουσίαση του ιστορικού θέματος, σε ένα μεγάλο κιόσκι, στο οποίο είχαμε διαμορφώσει από πριν μία τάξη με πίνακα, φωτογραφίες και άλλο υλικό, άρχισε μάθημα ελληνικού χορού και τραγουδιών. Τα παιδιά του Κατηχητικού Σχολείου του χωριού έμαθαν να ψάλλουν στα ελληνικά το πασχαλινό τροπάριο «Χριστός Ανέστη». Ύστερα σε κάποιον ξεχωριστό πάγκο παρακολουθούσαν πως φτιάχνουν τη χωριάτικη ή, όπως τη λένε οι Ρώσοι, «ελληνική» σαλάτα. Το ελληνικό περίπτερο έγινε κέντρο ενδιαφέροντος για όλους τους επισκέπτες του φεστιβάλ. Τα κεράσματα δεν σταματούσαν ούτε ένα λεπτό.
Όμως η μεγαλύτερη έκπληξη που μας ετοίμασε το φεστιβάλ ήταν η αναπαράσταση μιας νικηφόρας μάχης του ρωσικού στρατού από την περίοδο του ρωσοτουρκικού πολέμου το 1772. Στη μία όχθη του ποταμού καθίσαμε όλοι οι θεατές, εμείς με ελληνικές σημαίες, και απέναντι παρακολουθήσαμε τη «μάχη», με κανόνια, στολές της εποχής εκείνης του ρωσικού και του τουρκικού στρατού, με τα ντουφέκια που πυροβολούσαν με άδειες σφαίρες. Στο τέλος εμφανίστηκε το ρωσικό ιππικό, το οποίο και σφράγισε η νίκη της μάχης αυτής. Ο ενθουσιασμός του κόσμου δεν περιγράφεται! Οι ζητωκραυγές γέμισαν τον αέρα! Και μετά, όπως ήταν φυσικό, γιορτάσαμε όλοι τη λήξη του φεστιβάλ με γλέντι, με πλούσια φαγητά φτιαγμένα από τις ενορίτισσες του χωριού!
Το σύντομο κήρυγμα του Ρώσου και του Έλληνα ιερέα –είχε έρθει μαζί μας από τη Μόσχα καλεσμένος στο φεστιβάλ ένας Έλληνας αρχιμανδρίτης- ήταν το πραγματικό αποκορύφωμα όλης της εκδήλωσης. Η Ορθοδοξία για τις χώρες μας σε όλες τις περιόδους της ιστορίας ήταν μια σωστή πυξίδα πορείας και ανάπτυξης των σχέσεων μεταξύ τους. Το καθήκον μας σήμερα είναι, όσο μπορούμε, να διατηρούμε ανόθευτες τις ορθόδοξες παραδόσεις μας, την παραδοσιακή φιλία μας, και να συμμετέχουμε ενεργά και έμπρακτα στη ζωή της Εκκλησίας κάθε ορθόδοξης χώρας. Να είμαστε εμείς Εκκλησία!
Φεύγοντας από το φιλόξενο Ροζνόβο και τη Ζαράισκ, υποσχεθήκαμε στους φίλους μας εκεί ότι δεν θα χαθούμε και θα ανταποκριθούμε στην παράκληση του πρωτοσύγκελλου της Μητρόπολης, να αναλάβουμε τη διδασκαλία στα Κατηχητικά Σχολεία της περιοχής!
Πηγή: Περιοδικό «Η Δράση μας». Τεύχος 545, Ιανουάριος 2017, σελ. 36-37
