ΟΜΙΛΙΑ Ι’
ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ
Υπόθεσιν έχουσα τον εν Καπερναούμ ιαθέντα παρά του Κυρίου Παράλυτον˙
και προς τους ακαίρως ομιλούντας αλλήλοις εν ταις κατά την Εκκλησίαν
ιεραίς συνάξεσιν.
Αυτάς τας δεσποτικάς φωνάς, μάλλον δε το κεφάλαιον αυτό του ευαγγελικού κηρύγματος, σήμερον ερώ προοιμιαζόμενος προς την υμετέραν αγάπην˙ «μετανοείτε, ήγγικεν γαρ η βασιλεία των ουρανών». Και ουκ ήγγισε μόνον, αλλά και εν ημίν εστίν˙ «η γαρ βασιλεία των ουρανών εντός ημών εστί», πάλιν ο Κύριος είπε. Και ουκ εν ημίν εστί μόνον, αλλά και μετ’ ου πολύ περιφανέστερον παραγίνεται, καταργήσουσα πάσαν αρχήν και εξουσίαν και δύναμιν και παρέξουσα το άμαχον κράτος, τον αδαπάνητον πλούτον, την αναλλοίωτον και ακήρατον και ατελεύτητον τρυφήν και δόξαν και εξουσίαν και δύναμιν, μόνοις τοις κατά Θεόν ζώσι και θεαρέστως ενταύθα βεβιωκόσιν.
Επεί τοίνυν η βασιλεία του Θεού και ήγγικε και εν ημίν εστί, και μετ’ ου πολύ παραγίνεται, ποιήσωμεν δια των της μετανοίας έργων εαυτούς αυτής αξίους˙ βιάσωμεν ημάς αυτούς, τας πονηράς ανακόπτοντες προλήψεις και συνηθείας˙ βιαστή γαρ εστίν η βασιλεία των ουρανών και βιασταί αρπάζουσιν αυτήν. Ζηλώσωμεν των θεοφόρων ημών πατέρων την υπομονήν, την ταπείνωσιν, την πίστιν αυτήν˙ «τούτων γαρ», φησίν, «αναθεωρούντες την έκβασιν της αναστροφής, μιμείσθε την πίστιν». Νεκρώσωμεν τα μέλη ημών τα επί της γης, πορνείαν, ακαθαρσίαν, παν πάθος κακόν και την πλεονεξίαν, και μάλιστα κατά τας ιεράς ταύτας της νηστείας ημέρας. Δια τούτο γαρ προλαβούσα η του Πνεύματος χάρις, περί της μελλούσης του Θεού φρικωδεστάτης κρίσεως εδίδαξεν ημάς, είτα και της εξορίας του Αδάμ υπέμνησε και μετά τούτο την ασφαλεστάτην πίστιν υπέδειξεν ημίν, ίνα τω εξ εκείνης φόβω και τω επί ταύτης θρήνω, της τε πίστεως ασφαλώς αντεχώμεθα και συστέλλωμεν ημάς αυτούς και μη εκδιδώμεν τη ακρασία, μηδέ δια της απίστου και απλήστου γαστρός πάσι τοις πάθεσι θύραν ανοίγωμεν και χώραν παρέχωμεν και της ευρυχώρου και πλατείας όλοι γινώμεθα, μεθ’ ηδονής ως ειπείν απολλύμενοι˙ αλλά την εις ζωήν αιώνιον απάγουσαν στενήν και τεθλιμμένην οδόν αγαπήσαντες, ης αρχή και πρώτον στάδιον η νηστεία εστί, την τεσσαρακοστήν των νηστίμων ημερών ταύτην μετ’ ευτονίας ανύσωμεν…
ΟΜΙΛΙΑ ΔΕΚΑΤΗ
ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΑ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗΣ
Έχει υπόθεση τον παράλυτο που εθεραπεύτηκε στην Καπερναούμ από τον
Κύριο˙ και προς τους ομιλούντας ακαίρως μεταξύ τους κατά
τις ιερές συνάξεις Στην Εκκλησία.
Σήμερα θα ειπώ προς την αγάπη σας ως προοίμιο τα ίδια τα δεσποτικά λόγια, μάλλον δε την πεμπτουσία του ευαγγελικού κηρύγματος˙ «μετανοείτε, διότι ήγγισε η βασιλεία των ουρανών». Και δεν ήγγισε μόνο, αλλά και είναι μέσα μας˙ διότι, είπε πάλι ο Κύριος, «η βασιλεία των ουρανών είναι μέσα μας». Και δεν είναι μόνο μέσα μας, αλλά σε λίγον καιρό φθάνει περιφανέστερα, για να καταργήση κάθε αρχή και εξουσία και δύναμι και να προσφέρη την ακαταμάχητη ισχύ, τον αδαπάνητο πλούτο, την αναλλοίωτη και άφθαρτη και ατελεύτητη τρυφή και δόξα, εξουσία και δύναμι, μόνο σ’ αυτούς που έχουν ζήσει εδώ κατά το θέλημα και την αρέσκεια του Θεού.
Επειδή λοιπόν η βασιλεία του Θεού και ήγγισε και μέσα μας είναι και σε λίγον καιρό φθάνει, ας καταστήσωμε τους εαυτούς μας με τα έργα της μετανοίας αξίους τιμής. Ας βιάσωμε τους εαυτούς μας, ανακόπτοντας τις πονηρές προλήψεις και συνήθειες˙ διότι η βασιλεία των ουρανών είναι βιαστή και οι βιασταί την αρπάζουν. Ας ζηλεύσωμε την υπομονή, την ταπείνωσι και την πίστι των θεοφόρων πατέρων μας˙ διότι λέγει, «εξετάζοντας τα αποτελέσματα της διαγωγής τούτων, να μιμήσθε την πίστι τους». Ας νεκρώσωμε τα μέλη μας τα επίγεια, πορνεία, ακαθαρσία, κάθε κακό πάθος, και την πλεονεξία, και μάλιστα κατά την διάρκεια των ιερών τούτων ημερών της νηστείας. Γι’ αυτό ακριβώς η χάρις του Πνεύματος κατά σειρά, πρώτα μας εδίδαξε περί της μελλούσης φρικωδεστάτης κρίσεως του Θεού, έπειτα μας υπενθύμισε περί της εξορίας του Αδάμ και μετά από αυτό μας υπέδειξε την ασφαλεστάτη πίστι, έτσι ώστε με το φόβο της πρώτης και με τον θρήνο της δευτέρας να τηρούμε με βεβαιότητα την πίστι, να συμμαζεύωμε τους εαυτούς μας, να μη παραδιδώμαστε στην ακράτεια, να μη ανοίγωμε θύρα και προσφέρωμε χώρο δια της άπιστης και άπληστης κοιλίας σε όλα τα πάθη και φθάνωμε στην ευρύχωρη και πλατειά οδό, καταστρεφόμενοι μ’ ευχαρίστησι κατά κάποιον τρόπο˙ αλλά, αφού αγαπήσωμε την στενή και θλιμμένη οδό που οδηγεί στην αιώνια ζωή, της οποίας αρχή και πρώτο στάδιο είναι η νηστεία, να διανύσωμε αυτήν την τεσσαρακοστή των νηστησίμων ημερών με ευρωστία…
Παράβαλε και:
Κυριακή Β. των νηστειών – το Αποστολικόν Ανάγνωσμα της Θ. Λ., προσοχή, ύφαλος, λόγος του αειμνήστου Μητροπ. Νικαίας Γεωργίου Παυλίδου.
Κυριακή Β. των νηστειών – η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. λ., Αγ. Νικοδήμου του Αγιορείτου, περί του Αγ. Γρηγορίου του Παλαμά και της προσφοράς του στην εκκλησία.
Κυριακή Β των νηστειών, – υμνολογική εκλογή.
Ο Αγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς και η θεολογία του – επισκόπου Ιερεμίου, μητροπ. Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως.
Κυριακή Β. των Νηστειών – ομιλία του Αρχιμ. Κοσμά Λαμπρινού.
Κυριακή Β. των νηστειών, ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς – ηχογραφημένη ομιλία του Αρχιμ. Ανανία Κουστένη (αρχείο ήχου, mp3).
