«Παύλος απόστολος Ιησού Χριστού δια θελήματος Θεού, και Τιμόθεος ο αδελφός, τοις εν Κολοσσαίς αγίοις και πιστοίς αδελφοίς εν Χριστώ, χάρις υμίν και ειρήνη από Θεού Πατρός ημών».
Πάσαι μεν άγιαι αι επιστολαί Παύλου, έχουσι σε τι πλέον αι δεδεμένου αυτού
πεμπόμεναι, οία εστίν η προς Εφεσίους, οία η προς Φιλήμονα, οία η προς Τιμόθεον, οία η προς Φιλιππησίους, οία αύτη η παρούσα˙ και γαρ και αύτη δεσμίου όντος επέμπετο, καθώς γράφων έλεγε˙ «Δι’ ο και δέδεμαι, ίνα φανερώσω αυτό, ως δει με λαλήσαι». Άλλ’ αύτη μεν δοκεί της προς Ρωμαίους υστέρα είναι. Εκείνην μεν γαρ ουδέπω ιδών Ρωμαίους έγραφε, ταύτην δε ήδη τεθεαμένος, και προς τω τέλει του κηρύγματος ων.
Και δήλον εκείθεν. Εν γαρ τη επιστολή φησί τη προς Φιλήμονα, «Τοιούτος ων, ως Παύλος πρεσβύτης», και υπέρ Ονησίμου αξιών˙ εν ταύτη δε αυτόν πέμπει τον Ονήσιμον, καθώς φησί, «Συν Ονησίμω τω πιστώ και αγαπητώ αδελφώ», πιστόν και αγαπητόν και αδελφόν αυτόν καλών. Διο και θαρρούντως λέγει εν ταύτη τη επιστολή˙ «Από της ελπίδος του ευαγγελίου, ου ηκούσατε, του κηρυχθέντος εν πάση τη κτίσει τη υπό τον ουρανόν»˙ ήδη γαρ χρόνον είχε το κήρυγμα. Ταύτης ουν υστέραν οίμαι την προς Τιμόθεον είναι, και προς αυτή τη τελευτή λοιπόν˙..
«Εγώ ο Παύλος, ο οποίος είμαι απόστολος του Ιησού Χριστού με το θέλημα του Θεού, και ο Τιμόθεος ο αδελφός, γράφουμε προς τους κατοικούντας στις Κολοσσές χριστιανούς και πιστούς αδελφούς εξ αιτίας της ενώσεώς μας με το Χριστό˙ είθε να σας δοθή χάρις και ειρήνη από τον Θεό Πατέρα μας».
Όλες οι επιστολές του Παύλου είναι άγιες, έχουν όμως κάτι περισσότερο εκείνες που έστειλε όταν ήταν φυλακισμένος, όπως είναι η προς Εφεσίους, η προς Φιλήμονα, η προς Τιμόθεο, η προς Φιλιππησίους, όπως είναι και η προς Κολοσσαείς. Γιατί όταν ήταν φυλακισμένος έστειλε και την επιστολή αυτή, καθώς όταν έγραφε έλεγε: «Για το οποίο και είμαι δεμένος, για να φανερώσω αυτό, όπως πρέπει να ομιλήσω». Η επιστολή αυτή φαίνεται ότι εγράφηκε ύστερα από την προς Ρωμαίους. Γιατί χωρίς να ιδή μέχρι τότε τους Ρωμαίους έγραφε την επιστολή, αυτήν όμως αφού τους είχε ιδεί πια και ευρίσκετο προς το τέλος του κηρύγματος.
Και είναι φανερό από τούτο. Γιατί στην προς Φιλήμονα επιστολή λέγει, «Σαν τέτοιος που είμαι, δηλαδή σαν Παύλος ηλικιωμένος», και παρακαλεί για τον Ονήσιμο.5 Σε αυτήν όμως στέλλει τον ίδιο τον Ονήσιμο, καθώς λέγει, «Μαζί με τον Ονήσιμο, τον πιστό και αγαπητό αδελφό», αποκαλώντας αυτόν πιστό και αγαπητό αδελφό. Γι’ αυτό και με θάρρος λέγει σ’ αυτήν την επιστολή˙ «Από την ελπίδα του Ευαγγελίου, το οποίο ηκούσατε και το οποίο έχει κηρυχθή σε όλη την οικουμένη που είναι κάτω από τον ουρανό». Το κήρυγμα λοιπόν είχε κάποιο χρόνο. Νομίζω λοιπόν ότι η προς Τιμόθεον επιστολή εγράφηκε μετά από αυτήν, και κατά συνέπεια εγγύς του τέλους του, γιατί εκεί λέγει,…
Η/Υ επιμέλεια: Ελένης Χρήστου, Σοφίας Μερκούρη.
