Η Αγία Θεοδώρα γεννήθηκε στο χωριό Βανατόρι της Ρουμανίας, τον 17ο αιώνα. Σε μικρή ηλικία παντρεύθηκε, αλλά επειδή δεν έκαναν παιδιά, συμφώνησαν με τον σύζυγό της να αποτραβηχθούν σε κάποιο Μοναστήρι.
Όταν οι Τούρκοι κατέλαβαν την περιοχή, όπου βρισκόταν το Μοναστήρι, η Αγία Θεοδώρα, με την καθοδήγησι του πνευματικού της Πατέρα, κατέφυγε στο βουνό και έζησε σε μια σπηλιά επί τριάντα ολόκληρα χρόνια. Δεν είχε καμμία επαφή με άνθρωπο, παρά μόνο με τον Γέροντά της, που κατά διαστήματα της έφερνε τα Τίμια Δώρα για να κοινωνήση.
Στα γεράματά της αφέθηκε ολοκληρωτικά στα χέρια του Θεού. έζησε σαν επίγειος άγγελος, χωρίς να νοιώθη πλέον το κρύο και την ζέστη. Όσο για την τροφή της, τα πετεινά του ουρανού της πήγαιναν κάθε ημέρα ψωμί, το οποίο έπαιρναν από την τράπεζα της Σκήτης Σιχάστρια.
Οι αδελφοί από την Σκήτη, παρακινούμενοι από το περίεργο αυτό γεγονός, αποφάσισαν μια ημέρα ν’ ακολουθήσουν τα πουλιά, για να δουν, που πηγαίνουν το ψωμί που έπαιρναν από το τραπέζι τους. Τους πρόλαβε όμως η νύχτα επάνω στο βουνό και έχασαν τον δρόμο τους. Γονάτισαν λοιπόν και άρχισαν να προσεύχωνται, να τους δείξη ο Θεός τον δρόμο. Ξαφνικά, είδαν ένα φως να ανεβαίνη προς τον ουρανό. Πήγαν προς τα εκεί και αντίκρυσαν μια γυναίκα να λάμπη και να αιωρήται στον αέρα.
-Μη φοβάστε αδελφοί, είπε στους μοναχούς η Αγία, όταν είδε να την κοιτάζουν με απορία. Είμαι μια ταπεινή δούλη του Χριστού. Αλλά πρώτα ρίξε μου κάτι να φορέσω, γιατί είμαι γυμνή.
Ύστερα τους μίλησε για την σκληρή ζωή της, για τους μεγάλους αγώνες της, για τα πουλάκια που της προμήθευαν την καθημερινή τροφή της και για το τέλος της, που ερχόταν, και τους παρακάλεσε να φωνάξουν έναν ιερέα να την κοινωνήση.
Πράγματι, την επόμενη έφθασε ο ιερεύς και η Αγία, αφού εξομολογήθηκε και εκοινώνησε, εκοιμήθη. Το σκήνωμά της εμυρόβλυσε αμέσως και ετάφη στην σπηλιά της. Εκατό χρόνια αργότερα μεταφέρθηκε στις Λαύρες του Κιέβου όπου παραμένει μέχρι σήμερα, με το όνομα Αγία Θεοδώρα των Καρπαθίων.
ΖΩΑ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
«Πώς να σου διηγηθώ με ακρίβειαν όλας τας συνηθείας του βίου των πτηνών; Πώς μεν οι γέρανοι αναλαμβάνουν εκ περιτροπής τας εν καιρώ νυκτός προφυλακάς˙ και άλλοι μεν κοιμώνται, άλλοι δε περιφερόμενοι γύρω παρέχουν εις τους κοιμωμένους πάσαν ασφάλειαν κατά τον ύπνον. Έπειτα, όταν συμπληρωθή το ωρισμένον διάστημα της φρουράς, εκείνος μεν, αφού φωνάξη, πηγαίνει να κοιμηθή, ο άλλος δε που θα τον διαδεχθή ανταποδίδει αμοιβαίως την ασφάλειαν που έλαβε. Την αυτήν ευταξίαν θα ίδης και όταν πετούν. Διότι άλλοτε άλλος αναλαμβάνει την οδηγίαν, και αφού επί ωρισμένον τινά χρόνον προηγηθή της πτήσεως, πηγαίνει εις το τέλος και παραδίδει την αρχηγίαν της πτήσεως εις τον ερχόμενον όπισθέν του.»
ΕΞΑΗΜΕΡΟΣ ΤΟΥ Μ. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ
Από το βιβλίο: Η Ζωοφιλία των Αγίων και η Αγιοφιλία των ζώων.
Επιμέλεια, Σίμωνος μοναχού.
Εκδόσεις «Ο Αγιος Στέφανος»
ΑΘΗΝΑΙ 2006
Τη Σεπτή ευλογία του Παναγιωτάτου Οικουμενικού Πατριάρχου
κ. κ. Βαρθολομαίου
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
Παράβαλε και:
07 Αυγούστου, Μνήμη της Οσίας Θεοδώρας της Σύχλας (17ος-18ος αιών): Βίος.
