ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΑ’
Αν ελευθερωθής από την περιέργεια για τη ζωή των άλλων και στρέψεις όλη σου την προσοχή στην νέκρωσι των παθών, η ψυχή σου θα γεμίση ειρήνη.
ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ πολλή ειρήνη αν δεν απασχολούμεθα συνεχώς με τα λόγια και τις πράξεις των άλλων που δεν πρέπει να μας ενδιαφέρουν.
Είναι αδύνατον να ζη ειρηνικά εκείνος που προσέχει τα ζητήματα των άλλων, τα ελαττώματά τους και δεν συγκεντρώνεται στον εαυτό του.
Πώς κατώρθωσαν πολλοί άγιοι ν’ ανεβούν σε τέτοιο ύψος αρετής; Προσπαθούσαν να νεκρώσουν τις επιθυμίες τους και έτσι τους ήταν δυνατόν ν’ αφιερώνωνται μ’ όλη την καρδιά τους στον Θεό και εύρισκαν καιρό ν’ ασχοληθούν και με τον εαυτό τους.
Αντίθετα εμείς έχουμε παραδοθή στα πάθη και ανησυχούμε όχι για τα αιώνια, αλλά για τα εφήμερα.
Και ένα έστω ελάττωμα σπάνια το νικούμε. Μας λείπει ο ζήλος της καθημερινής βελτιώσεως και γινώμεθα έτσι ψυχροί ή το χειρότερο, χλιαροί.
Αν μπορούσαμε να νεκρώσουμε τα πάθη μας και να μη μας απασχολούν τα πράγματα του κόσμου, τότε θα νιώθαμε τη γεύσι της θείας ουσίας και θα γινώμεθα πράγματι πολίτες του ουρανού.
Αυτή η σκλαβιά των παθών, είναι το κυριότερο, το μοναδικό εμπόδιο στο δρόμο προς την τελειότητα.
Γι’ αυτό στην παραμικρή δυσκολία χάνουμε το θάρρος μας και καταφεύγουμε στη βοήθεια των ανθρώπων.
Η φλογερή αγάπη και ο αμείωτος ζήλος για το καλό,
θα μας χαρίσουν μεγάλες πνευματικές νίκες.
Η αγάπη χρειάζεται ανδρεία. Όταν έχουμε τον ανδρισμό της αγάπης, ο Κύριος μας βοηθεί πλουσίως. Ο Κύριος βοηθεί όλους εκείνους που επιζητούν τη χάρι Του. Μέσα στη χάρι του Θεού κι ο αγώνας κατά του πειρασμού, είναι ευκαιρία.
Θα έχωμε μικράς διαρκείας πνευματική ζωή, αν περιοριζόμεθα στην τήρησι τύπων μόνο.
Για να απολαύσουμε πνευματική ειρήνη, πρέπει να θέσουμε την αξίνη, στη ρίζα των παθών.
Και ένα ελάττωμα το χρόνο αν ξερριζώνουμε σημαντική είναι η πρόοδος.
Συνήθως όμως συμβαίνει το αντίθετο. Όταν αρχίζουμε την χριστιανική ζωή μας είμεθα πιο ζηλωταί. Σήμερα είναι αμφίβολο αν έχουμε μέρος έστω του πρώτου εκείνου ζήλου.
Δύσκολη είναι βέβαια, η απάρνησις των συνηθειών. Δυσκολώτερη κι η πορεία αντίθετα στη θέλησί μας.
Πώς θα κερδίσης όμως μεγάλες πνευματικές νίκες, αν δεν μάθης να επιβάλεσαι;
Αμέσως ν’ αντιστέκεσαι στις κακές κλίσεις. Άμεσος ας είναι η διάρρηξις των δεσμών με τις κακές συνήθειες ώστε να μην υπάρχη κίνδυνος μεγαλυτέρας δεσμεύσεως.
Ώ, αν σου ήτο δυνατόν να καταλάβης ποια ειρήνη σου επιφυλάσσεται και τι χαρά θα δώσης στους άλλους με την ενάρετη ζωή σου, ασφαλώς θα είχες μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την πνευματική σου ανάπτυξι και πρόοδο.
Από το βιβλίο: Η Μίμησις του Χριστού, του Κεμπησίου Θωμά. Νεοελληνική απόδοσις της εκδοθείσης το 1902 μεταφράσεως του Αβερκίου Λαμπίρη υπό την έγκρισιν και ευλογίαν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Εκδόσεις ΦΩΣ
η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
