Θεομητορική Ευαγγελική Περικοπή.
Κατά Λουκάν Ευαγγέλιον: Ι. 38 – 42, & ΙΑ. 27 – 28.
Τω καιρώ εκείνω, εισήλθεν ο Ιησούς εις κώμην τινά. Γυνή δέ τις, ονόματι Μάρθα, υπεδέξατο Αυτόν εις τον οίκον αυτής. Και τήδε ήν αδελφή καλουμένη Μαρία, η και παρακαθίσασα παρά τους πόδας του Ιησού ήκουε τον λόγον Αυτού. Η δέ Μάρθα περιεσπάτο περι πολλήν διακονίαν, επιστάσα δέ είπε: Κύριε, ου μέλει Σοι ότι η αδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονείν; Ειπέ ούν αυτή ίνα μοι συναντιλάβηται. Αποκριθείς δέ είπεν αυτή ο Ιησούς: Μάρθα, Μάρθα, μεριμνάς και τυρβάζη περι πολλά, ενός δέ εστί χρεία’ Μαρία δέ την αγαθήν μερίδα εξελέξατο, ήτις ουκ αφαιρεθήσεται απ’ αυτής.
Εγένετο δέ εν τω λέγειν Αυτόν ταύτα, επάρασά τις γυνή φωνήν εκ του όχλου, είπεν Αυτώ: μακαρία η κοιλία η βαστάσασά Σε και μαστοί ούς εθήλασας. Αυτός δέ είπε: μενούνγε, μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν.
Απόδοση.
Εκείνη την εποχή, Ο Ιησούς μπήκε σε κά¬ποιο χωριό, και τον υποδέχτηκε σπίτι της κάποια γυναίκα που την έλε¬γαν Μάρθα. Αυτή είχε μια αδελφή με το όνομα Μαρία, που κάθισε στα πόδια του Ιησού κι άκουγε τη διδασκαλία του. Αντίθετα, η Μάρ¬θα δούλευε ασταμάτητα, για να τους περιποιηθεί. Πήγε λοιπόν στον Ιησού και είπε: «Κύριε, δε νοιάζεσαι που η αδελφή μου με άφησε μό¬νη και σε περιποιούμαι; Πες της λοιπόν να με βοηθήσει». Κι ο Ιη¬σούς της αποκρίθηκε: «Μάρθα, Μάρθα, ασχολείσαι κι αγωνιάς για τόσα πολλά πράγματα, ενώ ένα μόνο χρειάζεται. Αυτό διάλεξε κι η Μαρία, και κανείς δεν πρόκειται να της το αφαιρέσει».
Ενώ έλεγε αυτά ο Ιησούς, κάποια γυναίκα από το πλήθος έβγαλε δυνατή φωνή και του είπε: «Χαρά στη μάνα που σε γέννησε και σε θήλασε!» Κι εκείνος είπε: «Πιο πολύ, χαρά σ’ εκείνους που ακούν το λόγο του Θεού και τον εφαρμόζουν!»
Επιμέλεια κειμένων, Ιωάννης Τρίτος.
«Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν» – Αρχιμ. ΜελετίΟυ ΑΠ. Βαδραχάνη
Ο ευαγγελιστής Λουκάς (11,27-28), μας διηγείται το εξής γεγονός· Ενώ μιλούσε, ενώ κήρυττε ο Χριστός, πετάχθηκε μια γυναίκα μέσα από το πλήθος, και ενθουσιασμένη, συνεπαρμένη από την ομιλία, από τα θαύματα, από την όλη προσωπικότητα του Χριστού, φώναξε γεμάτη θαυμασμό και κατάπληξη· «Μακαρία η κοιλία η βαστάσασά σε και μαστοί ους εθήλασας». Μ’ άλλα λόγια· «Καλότυχη και ευτυχισμένη η μάνα που σε έκανε και που αξιώθηκε να σε θηλάσει». Και ο Χριστός ακούγοντας την, απάντησε· «Μενούνγε μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν». Δηλαδή· «Μάλιστα, βεβαίως· έτσι είναι όπως το λες. Μακάριοι όμως και όσοι ακούνε τον λόγο του Θεού και τον τηρούν». Είναι σαν να έλεγε·
-Καλοτυχίζεις την μητέρα μου, την Παναγία, διότι αξιώθηκε τέτοιας τιμής; Διότι αξιώθηκε να γίνει μητέρα όχι απλώς ενός προφήτου, όχι απλώς ενός αγίου, όχι απλώς ενός δικαίου, αλλά μητέρα του Θεού; Πράγματι ζαλίζεσαι όταν το σκεφθείς, λιποθυμάς, μένεις ενεός μπροστά στο φαινόμενο αυτό. Μητέρα του Θεού! Ούτε σε όνειρο δεν συμβαίνει αυτό. Κι όμως κυρία μου, εσύ που καλοτυχίζεις την μητέρα μου, μπορείς να γίνεις μακαρία και τρισευτυχισμένη σαν κι αυτήν.
-Μα πως είναι δυνατόν; Είναι δυνατόν να γεννήσω κι εγώ τον Θεό, να του δώσω την σάρκα και το αίμα μου; Είναι δυνατόν να γίνω κι εγώ Θεοτόκος;
-Όχι δεν είναι δυνατόν· γιατί δεν χρειάζεται πλέον. Εγώ ενανθρώπησα, το σχέδιο μου επετεύχθη· δεν χρειάζεται να επαναληφθεί η γέννηση μου. Υπάρχει όμως ένας άλλος τρόπος, μια άλλη μέθοδος, που χωρίς να υποβληθείς στους κόπους να γεννήσεις τον Θεό, μπορείς να πάρεις την δόξα και την τιμή που πήρε η μητέρα μου που με γέννησε.
-Και ποιος είναι αυτός ο τρόπος;
-Ν’ ακούς και να φυλάσσεις τον λόγο του Θεού.
* * *
Απίστευτο, απαράδεκτο θα πείτε. Κι όμως η αγία Γραφή τονίζει σε πολλά σημεία, ότι η ακρόαση και η εφαρμογή του λόγου του Θεού μας κάνει ευτυχισμένους, ενδόξους, αγίους. Μας κάνει συγγενείς με τον Θεό. Κι ότι αυτό που έκανε πραγματικά την παρθένο Μαρία αγία και παναγία, δεν είναι το ότι κυοφόρησε τον Χριστό, ούτε το ότι θαυμαστώς τον γέννησε, αλλά το ότι άκουσε τον λόγο του Θεού δια του στόματος του αγγέλου Γαβριήλ και με υπακοή, πίστη, υπομονή, ταπείνωση, τον εφάρμοσε. Κι όπως λέγει ο ιερός Χρυσόστομος, καμμία ωφέλεια δεν θα είχε η Παναγία μας από την γέννηση, τον θηλασμό και το μεγάλωμα του Χριστού, αν δεν είχε αρετή η ίδια.
Και που φαίνεται η αρετή της;
Στο ότι·
α΄. Κινδύνευσε να διαλυθεί ο αρραβώνας της με τον Ιωσήφ, ο οποίος ταράχθηκε με την εγκυμοσύνη της και σκέφθηκε να την διώξει, πράγμα που θα το έκανε, εάν δεν έβλεπε άγγελο στον ύπνο του, ο οποίος και του φανέρωσε την αλήθεια.
β΄. Υπήρχε κίνδυνος να λιθοβοληθεί, εάν την κατάγγειλε ο Ιωσήφ στους Εβραίους, διότι έτσι τιμωρούσαν όσες γυναίκες σπίλωναν την τιμή τους τότε.
γ΄. Κινδύνευε να χάσει το πολυτιμότερο πράγμα που έχει ο άνθρωπος, την τιμή της, και μάλιστα αδίκως. Ενώ ήταν αθώα, να κατηγορηθεί ως ανήθικη.
δ΄. Κατανόησε ότι, από δω και πέρα, η ζωή της θα είναι μια συνεχής και επώδυνη περιπέτεια. Ας θυμηθούμε την σφαγή των νηπίων υπό του Ηρώδου, την φυγή στην Αίγυπτο, τον συνεχή κατατρεγμό των Ιουδαίων, και τέλος την σταύρωση για να αντιληφθούμε τι βασανισμένη ζωή έζησε η Παναγία μας. Της στοίχισε λοιπόν που υπάκουσε στον λόγο του Θεού και δέχθηκε να γεννήσει τον Χριστό και γι’ αυτό έγινε αγία και μακαρία.
* * *
Η αξία του λόγου του Θεού, φαίνεται και σ’ ένα άλλο επεισόδιο που μας παρουσιάζει το ευαγγέλιο. Στον ευαγγελιστή Λουκά (8,19-21), ενώ ο Χριστός κήρυττε, παρουσιάσθηκε η μητέρα του και οι αδελφοί του και ζήτησαν να διακόψει την ομιλία του και να εξέλθει να τους συναντήσει. Ο Χριστός μόλις έμαθε το γεγονός από τους ακροατές του, όχι μόνο δεν σταμάτησε την ομιλία του, όχι μόνο δεν ενδιαφέρθηκε να τους ικανοποιήσει την επιθυμία τους, αλλά είπε εκείνο το περίφημο· «Μήτηρ μου και αδελφοί μου ούτοι εισίν οι τον λόγον του Θεού ακούοντες και ποιούντες αυτόν». Και ερμηνεύει ο ι. Χρυσόστομος· «Επειδή η Παναγία πήγε με την αθώα υπερηφάνεια μιας μάνας να καμαρώσει δίπλα στον υιό της, το ίδιο και οι αδελφοί του, και βεβαίως είχαν και την δικαιολογία ότι δεν μπορούσαν να τον συναντήσουν λόγω του πολύ κόσμου, παρ’ όλα αυτά, ο Χριστός, που ήθελε τέλειους τους δικούς του και συγχρόνως ήθελε να παρουσιάσει την φοβερή αξία του λόγου του Θεού, είπε· ‘μητέρα μου και αδελφοί μου είναι όσοι ακούν τον λόγον του Θεού και τον
εφαρμόζουν’. Συνεπώς εάν παραμελείς την αρετή, και στην φυσική συγγένεια δεν προσθέσεις και την πνευματική, τότε βρίσκεσαι σε κίνδυνο ακόμη και όταν είσαι συγγενής με τον Θεό».
Στον ουρανό, μέσα δεν υπάρχουν. Μόνο η αρετή και η μετάνοια μας σώζει. Είναι αυτό που θυμόσοφα ο λαός μας λέγει σε μια παροιμία του· «και τον Θεό μπάρμπα νάχεις δεν μπορείς να πετύχεις …». Εννοείται όταν αυτό δεν είναι σωστό.
* * *
Αυτή είναι η αξία του λόγου του Θεού. Αυτή η σημασία του. Αυτή η σπουδαιότητα του. Διότι ο λόγος του Θεού είναι όπως ο σπόρος, πού αν και μικρός κρύβει μέσα του ζωή και όπου αν πέσει ριζώνει, δίνει φυτά, άνθη, καρπούς.
Είναι το κλαδευτήρι που καθαρίζει τους καχεκτικούς χριστιανούς και τους δίνει ζωντάνια.
Είναι το άροτρο που οργώνει βαθειά τις ψυχές και τις καλλιεργεί πνευματικά.
Είναι το μαχαίρι που χειρουργεί τον εαυτό μας, κόβει αποστήματα, πετά τα σάπια μέρη και μας καθαρίζει.
Είναι φωτιά που καίει και λειώνει την σκουριά της αμαρτίας.
Είναι το πνευματικό ψωμί· στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο ο Χριστός λέγει ότι είναι «ο άρτος ο καταβάς εκ του ουρανού » (Ιω. 6,42). Αυτός ο άρτος παρέχεται σε δύο μορφές· την θεία Κοινωνία (πρβλ. Ιω. 6,51) και την θεία διδασκαλία (πρβλ. Ματθ. 4,4). Είναι το νερό που όποιος το πίνει, όχι μόνο δεν διψά, αλλά γίνεται μέσα του πηγή από την οποία αναβλύζει το νερό που χαρίζει αιώνια ζωή.
Συνεπώς, όντως «Μακάριοι οι ακούοντες τον λόγον του Θεού και φυλάσσοντες αυτόν».
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Ευγένιος Βούλγαρης.
Παράβαλε και:
Η Μαριάμ επισκέπτεται την Ελισάβετ και, ο ύμνος της Μαρίας – Ιερομ. Κοσμά του Δοχειαρίτου.
Ακολουθία του Μικρού Παρακλητικού Κανόνος στην Υπεραγία Θεοτόκο: το Λειτουργικό κείμενο με Νεοελληνική απόδοση
Ακολουθία του Μεγάλου Παρακλητικού Κανόνος στην Υπεραγία Θεοτόκο: το Λειτουργικό κείμενο με Νεοελληνική απόδοση.
Παρακλητικοί κανόνες “Μικρός και Μέγας” – αειμνήστου Ιωάννου Φουντούλη.
