Του Οσίου πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου – λόγος Η’ εις την προς Φιλιππησίους Επιστολήν, Κεφ. Β, 5 – 11 «Τούτο φρονείσθω εν υμίν…».

«Τούτο γαρ φρονείσθω εν υμίν, ο και εν Χριστώ Ιησού˙ ος εν μορφή Θεού υπάρχων, ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το είναι ίσα Θεώ, άλλ’ εαυτόν εκένωσε, μορφήν δούλου λαβών, εν ομοιώματι ανθρώπων γενόμενος˙ και σχήματι ευρεθείς, ως άνθρωπος, εταπείνωσεν εαυτόν, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού. Διο και ο Θεός αυτόν υπερύψωσε, και εχαρίσατο αυτώ όνομα το υπέρ παν όνομα, ίνα εν τω ονόματι Ιησού παν γόνυ κάμψη επουρανίων και επιγείων και καταχθονίων, και πάσα γλώσσα εξομολογήσηται, ότι Κύριος Ιησούς Χριστός εις δόξαν Θεού Πατρός».

Είρηται ημίν τα παρά των αιρετικών: εύκαιρον δη λοιπόν και τα ημέτερα ειπείν. Εκείνοι λέγουσιν, ότι ουχ αρπαγμόν ηγήσατο το αρπάσαι˙ εδείξαμεν, ότι πάντη έωλον και άτοπον τούτο˙ ότι ούτε εις ταπεινοφροσύνην τις εντεύθεν παρακαλεί, ούτε τον Θεόν ούτω θαυμάζει, άλλ’ ουδέ άνθρωπον. Τι ουν εστίν, αγαπητοί; Προσέχετε τοις λεγομένοις νυν…

«Ας υπάρχη λοιπόν μέσα σας αυτό το φρόνημα, που υπήρχε και εις τον Ιησούν Χριστόν, ο οποίος αν και υπήρχεν εν μορφή Θεού, δεν εθεώρησεν ότι είχεν εξ αρπαγής την ισότητά του προς τον Θεόν˙ άλλ’ εκένωσε τον εαυτόν του και έλαβε μορφήν δούλου, γενόμενος όμοιος προς τους ανθρώπους. Και κατά το εξωτερικόν σχήμα ευρέθη ως άνθρωπος, εταπείνωσε τον εαυτόν του, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, και μάλιστα θανάτου σταυρικού. Δια τούτο και ο Θεός υπερύψωσεν αυτόν, και εχάρισεν εις αυτόν όνομα, που είναι υπεράνω από κάθε άλλο όνομα, ώστε εις το όνομα του Ιησού να καμφθή ταπεινώς κάθε γόνατον και των εις ουρανούς ευρισκομένων αγγέλων και των επί γης ανθρώπων και των εις τα καταχθόνια όντων, και κάθε γλώσσα να ομολογήση, ότι ο Ιησούς Χριστός είναι Κύριος, δια την δόξαν του Θεού και Πατρός».

Έχω ειπεί τα περί των αιρετικών: είναι πλέον η κατάλληλος ευκαιρία να ειπώ και τα ιδικά μας. Εκείνοι λέγουν ότι το «δεν εθεώρησεν ότι είχεν εξ αρπαγής», σημαίνει το «να αρπάξη». Απεδείξαμεν ότι τούτο είναι εντελώς ευάλωτον και ανόητον, διότι ούτε εις ταπεινοφροσύνην κανείς προτρέπει εκ τούτου, ούτε τον Θεόν θαυμάζει κατ’ αυτόν τον τρόπον, άλλ’ ούτε τον άνθρωπον. Τι λοιπόν συμβαίνει, αγαπητοί; Προσέχετε εις τα λεγόμενα τώρα…

Του Οσίου πατρός ημών Ιωάννου του Χρυσοστόμου – λόγος Η’ εις την προς Φιλιππησίους Επιστολήν, Κεφ. Β, 5 – 11 «Τούτο φρονείσθω εν υμίν…».rar

Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.

Σημείωσις του orp.gr:

Η Αποστολική αυτή περικοπή χρησημοποιείται ως Αποστολικόν Ανάγνωσμα κατά την Θεία Λειτουργία πολών Θεομητορικών εορτών,΄΄οπως στις εορτές των γεννεθλίων και της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, κ.τ.λ.π.

Κατηγορίες: Αγιολογικά - Πατερικά, Ιστορικά, Λειτουργικά, εορτολογικά, Νεοελληνική απόδοση Ύμνων, Συναξάρια, Λογοτεχνικά. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.