ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΔ’
Όχι στους άλλους, αλλά τον εαυτό σου να κρίνης.
ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΗΣ ΣΥΝΕΧΩΣ τον εαυτό σου και ν’ αποφεύγης να κρίνης τους άλλους.
Αυτός που κρίνει τους άλλους, κάνει κόπο άσκοπο˙ τις περισσότερες φορές γελιέται, και πολύ εύκολα αμαρτάνει.
Αυτός όμως που κρίνει και προσέχει τον εαυτό του κάνει εργασία αποδοτική.
Η προς τον εαυτόν μας αγάπη, καταστρέφει την ειλικρίνεια της κρίσεώς μας και μας κάνει να κρίνωμε σύμφωνα με τις προτιμήσεις μας.
Δεν θα ταρασσόμεθα ποτέ, αν θέταμε πάντοτε ως βάσιν των ενεργειών μας τον Θεό, έστω κι αν βρίσκαμε αντίθεσι στα αισθήματά μας.
Κάτι γύρω μας ή μέσα μας υπάρχει, που μας παρασύρει.
Υπάρχουν πολλοί που ενώ με τις ενέργειές τους τίποτε άλλο δεν επιζητούν παρά το συμφέρον τους, εν τούτοις δεν το καταλαβαίνουν. Φαίνονται να ζουν ειρηνικά όσο τα πράγματα είναι σύμφωνα προς τις επιθυμίες τους, μόλις όμως παρουσιασθούν δυσκολίες και εμπόδια ταράσσονται και χάνουν την ψυχραιμία τους.
Μάθε να υποτάσσεσαι, ακολουθώντας το παράδειγμα του Χριστού.
Η διαφορά στις αντιλήψεις και στις προτιμήσεις, γίνεται συχνά αφορμή προστριβών ανάμεσα σε φίλους, συγχωριανούς, συνεργάτες, ακόμη και μεταξύ προσώπων αφωσιωμένων στον Θεό.
Είναι πολύ δύσκολο να παραιτηθή κανείς απ’ τις συνήθειές του και ν’ ακολουθήση τις γνώμες άλλων.
Πολύ λίγο θα νοιώσης την ουσία της πνευματικής ζωής, αν βασίζεσαι στη δύναμι του λογικού σου και στις άλλες σου ικανότητες και δεν καλλιεργής την υποταγή, αυτήν που ο Χριστός μας δίδαξε με το παράδειγμά Του. Ο Θεός ζητά την ολοκληρωτική υποταγή μας. Βασίλισσα της ψυχής μας, πάνω από κάθε τι άλλο, ας είναι η προς Αυτόν φλογερή μας αγάπη.
Από το βιβλίο: Η Μίμησις του Χριστού, του Κεμπησίου Θωμά. Νεοελληνική απόδοσις της εκδοθείσης το 1902 μεταφράσεως του Αβερκίου Λαμπίρη υπό την έγκρισιν και ευλογίαν της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Εκδόσεις ΦΩΣ
η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
