Σε κάποιο χωριό της Κύπρου, το 1940, ο γάμος είχε τελειώσει στην εκκλησία και η γαμήλια πομπή, μ’επικεφαλής τους νεονύμφους και τους «κουμπάρους» περνούσε τους δρόμους του χωριού, κατευθυνόμενη στο σπίτι του γαμπρού.
Σε κάποιο δρόμο, η πομπή συναντήθηκε με τρεις άγνωστους κυρίους, που, όπως φαίνονταν από το ντύσιμό τους, είχαν έρθει από την πόλη. Ένας χωρικός αποσπάσθηκε από την πομπή και με την προθυμία της παντοτινής Ελληνικής φιλοξενίας, ρώτησε τους τρείς πολίτες τι ήθελαν!
Σε λίγο, από στόμα σε στόμα, ενώ η πομπή εξακολουθούσε να προχωρεί, μαθεύτηκε ο λόγος της επίσκεψής τους, που έφτασε στο τέλος και στ’ αυτιά της νύφης. Αμέσως εκείνη σταμάτησε και μαζί της σταμάτησαν κι όλοι οι άλλοι.
– Τι ζητούν; είπε η νύφη. Έρανους για τον πόλεμο;
Και μεμιάς σηκώνει το λευκό της πέπλο, βγάζει τα σκουλαρίκια από τ’ αυτιά της και καλώντας κοντά της τους τρεις κυρίους, τους τα δίνει.
– Δεν έχω λεφτά, είπε.
Τότε μεμιάς, χωρίς καμιά συνεννόηση, εντελώς αυθόρμητα, αδίσταχτα και πρόθυμα, άρχισαν όλοι, άντρες και γυναίκες να προσφέρουν, εκεί καταμεσής του δρόμου, ό,τι μπορούσαν. Οι τρεις απεσταλμένοι από την πόλη έκλαιγαν. Όλων τα μάτια είχαν βουρκώσει…!
Από τον καιρό του Τρωικού πολέμου η Κύπρος, πάντα βαθύτατα Ελληνική στην ψυχή και στο φρόνημα, έλαβε μέρος σ’ όλους τους αγώνες του Έθνους. Μόλις εκδηλώθηκε η άνανδρη επιβουλή των Ιταλών, ο Κυπριακός Λαός εξεγέρθηκε και αυτός μαζί με όλο τον Ελληνισμό και εκδήλωσε με τρόπο αληθινά μεγαλειώδη την αλληλεγγύη του στη Μητέρα Πατρίδα.
Σε πολλές χιλιάδες ανέρχονται οι εθελοντές που έτρεξαν αμέσως να γραφτούν για να ‘ρθουν εδώ και να πολεμήσουν εναντίον του εχθρού. Οι εθνικοί έρανοι, που άρχισαν από τις πρώτες μέρες του πολέμου, με αφάνταστο ενθουσιασμό, σ’ όλες τις πόλεις και τα χωριά της Μεγαλονήσου, έχουν ήδη φτάσει στις πενήντα χιλιάδες λίρες (τριάντα περίπου εκατομμύρια δραχμές) και συνεχίζονται παντού με την ίδια προθυμία. Εξάλλου οι γυναίκες της Κύπρου πλέκουν διαρκώς κι αυτές, όπως όλες οι Ελληνίδες, μάλλινα είδη για τους στρατιώτες μας, υπήρξαν δε τόσο, πρόθυμες και σημαντικές οι ιδιαίτερες προσφορές των Κυπρίων στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό, ώστε να δημοσιεύσει ιδιαίτερη ευχαριστήρια ανακοίνωση στον Τύπο, για να τονίσει το γεγονός και να το προβάλει σαν παράδειγμα για μίμηση.
Όλα αυτά σημειώνονται εδώ όχι για να εξάρουν τον Κυπριακό πατριωτισμό, που είναι γνωστότατος και εκδηλώθηκε πάντοτε, σε κάθε εθνική περιπέτεια, με το θερμότερο και εντονότερο τρόπο. Οι γραμμές αυτές γράφονται, για να δώσουν μια ακόμη εικόνα της βαθύτατης εθνικής αλληλεγγύης και της αδιάρρηκτης εθνικής ενότητας που συνδέουν όλα τα τμήματα του Ελληνισμού. Αυτή είναι η αληθινή εθνική ψυχή της Ελληνικής Φυλής.
Μελής Νικολαίδης: (Γραμμένο στη διάρκεια του πολέμου του 40). Παιδική Χαρά
