Από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα της εποχής μας είναι και τα σκουπίδια. Όσο περισσότερα σκουπίδια παράγει και πετάει ένα άτομο, μία πόλη, ένα κράτος, τόσο περισσότερο θεωρείται πως είναι ανεβασμένο το βιοτικό του επίπεδο, τόσο μεγαλύτερη είναι η ευημερία του. Δείγμα πολιτισμού και ευημερίας θεωρούνται τα σκουπίδια.
Παλαιότερα έφθανε ένα φαράσι για να μαζέψει τα λίγα σκουπίδια και να τα πετάξει στην κοπριά του σταύλου. Σιγά-σιγά το φαράσι δεν έφτανε και χρησιμοποιήθηκαν μικρές σακκούλες, κουβάδες, ειδικές πλαστικές σακκούλες. Σήμερα, χρειάζονται πλέον, ειδικά αυτοκίνητα για να συγκεντρώσουν τα σκουπίδια και να τα πετάξουν σε ειδικούς χώρους, στους σκουπιδότοπους η τις χωματερές.
Αν ήταν δυνατόν οι σακκούλες και τα αυτοκίνητα των σκουπιδιών να μαρτυρήσουν και να περιγράψουν τί περιέχουν, θα μας έπιανε φρίκη και τρόμος, ίσως! Από τα πιο άχρηστα και βρομερά πράγματα, μέχρι τα πιο πολύτιμα μπορεί να περιέχει μία σακκούλα σκουπιδιών. Τι χαρτιά, τι περιοδικά και εφημερίδες, τι κουτιά και αντικείμενα μιας χρήσεως, τι αποφάγια και ρούχα μιας χρήσεως μπορείς να βρεις σ’ ένα σύγχρονο σκουπιδοτενεκέ! Ο,τι δεν μας αρέσει, φαγητό η ρούχο, το πετάμε στα σκουπίδια. Κι ανάμεσα σ’ αυτά μπορεί να βρει κανείς ακόμη χειρότερα και φρικιαστικά! Μπορεί να βρει ανθρώπινες ζωές, πολτοποιημένα έμβρυα, όνειρα, ιδανικά, υψηλές ιδέες, εθνικά σύμβολα, άγιους θεσμούς, πρόσωπα ιερά.
Η σύγχρονη καταναλωτική κοινωνία όλα τα έβγαλε στο σφυρί, όλα τα πετάει στο σκουπιδόλακκό της. Και καμαρώνει γι’ αυτό, και αλαζονεύεται και καυχιέται ότι πέταξε σαν άχρηστα, στον κάλαθο των αχρήστων αυτά που είναι τα πολυτιμότερα και τα αναγκαιότερα στη ζωή μας. Αν μάθει κανείς να πετάει, έπειτα του γίνεται συνήθεια και του αρέσει να πετάει, χωρίς να εξετάζει τι ρίχνει στα σκουπίδια. Και το χειρότερο• κρατάει, σαν χρήσιμα και πολύτιμα, ένα σωρό σκουπίδια. Όλα αυτά που είναι κρεμασμένα στα περίπτερα, τα διαφημίζουν οι επιτήδειοι λαοπλάνοι, οι πολιτικοί ινστρούκτορες και τα προβάλλει η τηλεόραση, είναι για τους περισσοτέρους «πολύτιμα και αναγκαία», ενώ είναι σκουπίδια χειρίστου είδους• ο,τι πιο βρομερό, απαίσιο και επικίνδυνο.
Η εποχή μας μεταβάλλει σιγά-σιγά τη γη σε ένα τεράστιο σκουπιδότοπο. Σήμα της εποχής μας είναι πλέον τα σκουπίδια. Δέκα μέρες έκαναν απεργία οι εργαζόμενοι στην αποκομιδή των σκουπιδιών και οι πόλεις βρόμισαν προς μεγάλη χαρά των σκυλιών και των ποντικών…
Αυτά τα σκουπίδια μαζεύτηκαν και πετάχτηκαν. Τα άλλα «σκουπίδια», οι χαλασμένες ιδέες και η ηθική βρομιά και σαπίλα, πότε θα μαζευθούν για να ξεβρομίσει ο τόπος; Φαίνεται ότι οι εργαζόμενοι σ’ αυτήν την υπηρεσία, η λεγομένη «πνευματική ηγεσία», έχουν κηρύξει απεργία διαρκείας, προς μεγάλη χαρά «των σκυλιών και ποντικών του διαβόλου».
Προσοχή, φίλε αναγνώστη, στα σκουπίδια. Χρειάζεται σοφία, για να ξεχωρίσεις τι είναι πραγματικά για πέταμα και τι πρέπει να κρατήσεις. Αλλιώς, μπορεί να πετάξουμε και την ψυχή μας στα σκουπίδια!
† Βασίλειος Μανάδης
Φιλόλογος-Ιστορικός
(από το βιβλίο του «Πίστεψα και λάλησα», εκδ. Ο.Χ.Α «Απολύτρωσις»)
Η/Υ ΠΗΓΗ
Η άλλη όψις.
