Δύο χρόνια χωρίς τσιγάρο – Ολίβιας Γαβρίλη.

Δύο χρόνια χωρίς τσιγάρο! Δύο χρόνια ελεύθερη από τις αλυσίδες αυτής της βλαβερής, βρωμερής, ανούσιας συνήθειας. Ήταν, θυμάμαι, μεσημέρι όταν πριν δύο χρόνια ακριβώς αιφνιδίασα τον εαυτό μου που μόλις είχε αποτελειώσει ένα πακέτο τσιγάρα, απαγορεύοντας του να αγοράσει καινούργιο πακέτο.

Λίγες μέρες πριν είχε φύγει από τη ζωή ξαφνικά ο αγαπημένος μας φίλος Ηλίας. Πιστεύω πως αυτός ήταν ο βασικός λόγος που εκείνη τη μέρα πήρα αυτή την απόφαση. Και τότε μέσα στις επόμενες μέρες… ΞΥΠΝΗΣΑ! Είδα κυριολεκτικά τον εαυτό μου να ζωντανεύει, λες και έβγαινε σιγα σιγα από ένα λήθαργο πίσσας και νικοτίνης. Σημερα ως μη καπνίστρια είμαι εντελώς διαφορετικός άνθρωπος. Είδα γρήγορα το δέρμα μου να αλλάζει, την αναπνοή μου να βελτιώνεται, το σώμα μου να ξυπνά (τις πρώτες μέρες ένιωθα το αίμα να κυλά στις φλέβες μου!), τη διάθεσή μου για ζωή να αλλάζει. Σταμάτησα να αναβάλλω την επίλυση προβλημάτων για άλλη φορά, γιατί σταμάτησα να έχω μια πιπίλα παρηγοριάς στο στόμα μου όλη την ώρα. Γιατί αν το σκεφτείς τι είναι το τσιγάρο; Μια πιπίλα για μεγάλους. Να μπουκώνεσαι κάθε που αγχώνεσαι, προσβάλλεσαι, πονάς και να νιώθεις μια μικρή ανακούφιση. Όχι ευχαριστώ, δεν τη χρειάζομαι! Παίρνω την κατάσταση στα χέρια μου πια!

Δύο χρόνια καθαρή και αν εξαιρέσεις τις πρώτες 5-6 μέρες, ήταν τόσο εύκολο να κοπεί… ΚΑΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΤΕΙ! Δεν το έχω αναζητήσει παρά ελαχιστες φορές τα δυο αυτά χρόνια και αυτές όχι γιατί το λαχτάρησα, αλλά μόνο για 1-2 δεύτερα εντελώς μηχανικα σε άσχετες στιγμές. Καμιά φορά καπνιζω στο όνειρό μου και ξυπνάω τσατισμένη και αηδιασμένη, σχεδόν νιώθω ότι έχω την απαίσια γεύση στο στόμα μου.

Όχι, δεν θέλω να ξανακαπνίσω. Δεν βρίσκω κανένα λόγο να το κάνω, παρά μόνο εκατοντάδες να ΜΗΝ το ξανακάνω. Και πιστέψτε με, είχα δεκάδες ευκαιρίες μέσα στα δυο χρόνια… Διαζύγιο, νοσηλείες, θανάτους, αδικίες. Δεν σκέφτηκα στιγμή να ανάψω. Και αν για κατι χαίρομαι πολύ είναι που κανένα από τα δυο παιδιά μου δεν με θυμάται ως καπνίστρια… Η Αθηνά ήταν τότε σχεδόν 4 ετων και όμως δεν έχει την αναμνηση μιας μαμάς με τσιγάρο…

Κλείνω με αυτό που ειχα γράψει στον πρώτο μήνα διακοπής:

block quote
Γιατί το έκοψα; Γιατί δεν θέλω να πεθάνω υποφέροντας. Ούτε θέλω να πεθάνω νέα. Βασικά γιατί αρνούμαι να πεθάνω από κάτι τόσο ανούσιο όσο τελικά είναι το τσιγάρο
block quote end

Άρχισα να καπνίζω καλοκαίρι του 2001. Κάπνιζα κατα μεσο όρο 1 1/2 πακέτο την ημέρα…

Η/Υ ΠΗΓΗ:
Olivia Gavrili: 13 Φεβρουαρίου 2016

Κατηγορίες: Άρθρα, Υγεία – επιστήμη - περιβάλλον. Προσθήκη στους σελιδοδείκτες.