Ο σαρκικός έρωτας μέσα στον γάμο βοηθάει στον πνευματικό. Είναι δύσκολο να σου το εξηγήσω. Αλλά μέσα στον γάμο ο σαρκικός έρωτας γίνεται πνευματικός, μεταβάλλεται. Δεν μπορώ να σου το διατυπώσω. Σιγά- σιγά το ζευγάρι ενώνεται πολύ και με τον σαρκικό έρωτα και με τον πνευματικό· προχωρεί προς τον πνευματικό και στο τέλος μένει αυτός, ο πνευματικός, και δεν έχει ανάγκη από τον σωματικό. Για να γίνει όμως αυτό, πρέπει να προχωρήσει πολύ στον πνευματικό. Ο σαρκικός έρωτας δεν είναι μόνο για την τεκνογονία. Βοηθάει στον πνευματικό έρωτα. Αλλά μέσα στον γάμο, με την ευλογία και την Χάρη του Θεού.
Η έξω από τον γάμο σχέση αλλάζει σε λίγο και γίνεται βάσανο. Μπερδεύει και βασανίζει τους ανθρώπους. «Καλύτερα να μη σ’ εγνώριζα», λένε συχνά. Με ζεμάτισες δηλαδή. Καθώς όμως (Μέσα στον γάμο) φτιάνουν ο καθένας την προσωπικότητά του, προχωρούν, εργάζονται, δημιουργούν και ενώνονται. Και τρελαίνεται ο ένας για τον άλλον χωρίς να μιλούν. Και χώρια ακόμη αν είναι.
Κάπως έτσι, ας πούμε, γίνεται και με τον Θεό. Αλλά πολύ λίγο μοιάζει. Η θεία αγάπη είναι κάτι άλλο. Όπως και τα ελληνικά. Φαίνεται σα να μοιάζουν. Λέμε καθ’ ύπαρ, κατ’ όναρ. Μοιάζουν με τα νεοελληνικά. Η ουσία όμως είναι πολύ διαφορετική, μόνο εξωτερικά μοιάζουν.
Από το βιβλίο: «Συνομιλώντας με τον Γέροντα Πορφύριο» Άννας Κωστάκου, εκδ. Η Μεταμόρφωσις τους Σωτήρος, Μήλεσι 2012 (Σελ.118-119)
