…»Ταύτην την παροιμίαν είπεν αυτοίς ο Ιησούς˙ εκείνοι δε ουκ έγνωσαν τίνα ην, α ελάλει αυτοίς». Και τίνος ένεκεν ασαφώς είπεν αυτοίς; Προσεκτικωτέρους αυτούς ποιήσαι βουλόμενος. Επεί ουν τούτο κατεσκεύασε, λύει λοιπόν την ασάφειαν, ούτω λέγων˙ «Εγώ ειμί η θύρα˙ δι’ εμού εάν τις εισέλθη, σωθήσεται, και εισελεύσεται και ειξελεύσεται και νομήν ευρήσει»˙ οίον εν ασφαλεία έσται και αδεία (νομήν δε την τροφήν ενταύθα λέγει και βοσκήν των προβάτων, και εξουσίαν και κυριότητα), τουτέστιν ένδον μενεί, και ουδείς αυτόν εξωθήσεται˙ όπερ ουν επί των αποστόλων γέγονεν, οι μετά αδείας εσήεσαν και εξήεσαν, ως πάσης κύριοι γεγενημένοι της οικουμένης, και ουδείς αυτούς εκβαλείν ίσχυσε. «Πάντες, όσοι προ εμού ήλθον, κλέπται εισί και λησταί˙ άλλ’ ουκ ήκουσαν αυτών τα πρόβατα». Ου περί των προφητών φησίν ενταύθα, καθώς οι αιρετικοί φασίν (εκείνων γαρ ήκουσαν, και δι’ εκείνων επίστευσαν, όσοι και ειπίστευσαν τω Χριστώ, αλλά περί Θευδά και Ιούδα λέγει και των άλλων στασιαστών….
«Αυτήν την παραβολήν τους είπεν ο Ιησούς, εκείνοι όμως δεν αντιλήφθησαν τι εσήμαιναν αυτά που τους έλεγεν». Και διατί τους ωμίλησε με ασάφειαν; Επειδή ήθελε να τους κάμη προσεκτικωτέρους. Όταν λοιπόν το επέτυχεν αυτό, τότε πλέον διαλύει την ασάφειαν, λέγων τα εξής˙ «Εγώ είμαι η θύρα˙ εάν κάποιος εισέλθη δι’ εμού, θα σωθή˙ και θα εισέλθη και θα εξέλθη και νομήν θα εύρη»˙ δηλαδή θα ζη με ασφάλειαν και χωρίς φόβον (νομήν δε εδώ λέγέι την τροφήν και την βοσκήν των προβάτων και την εξουσίαν και κυριότητα), δηλαδή, θα μείνη μέσα και κανείς δεν θα τον εκδιώξη˙ πράγμα λοιπόν που συνέβη με τους Αποστόλους, οι οποίοι εισήρχοντο και εξήρχοντο άφοβα, ώστε να γίνουν κύριοι όλης της οικουμένης και κανείς δεν ημπόρεσε να τους εκδιώξη. «Όλοι, όσοι ήλθον πριν από εμένα, είναι κλέπται και λησταί˙ αλλά δεν τους ήκουσαν τα πρόβατα». Δεν εννοεί εδώ τους προφήτας, όπως λέγουν οι αιρετικοί (διότι τους ήκουσαν εκείνους και δι’ εκείνων επίστευσαν όσοι επίστευσαν και εις τον Χριστόν), αλλά τα λέγει δια τον Θευδάν και τον Ιούδαν και δια τους άλλους στασιαστάς….
