Κεφάλαιον Ε .
Απεσταλμένοι του Λατινόφρονος βυζαντινού αυτοκράτορος Μιχαήλ του Παλαιολόγου και του τότε Πατριάρχου Ιωάννου του Βέκκου, ήλθον εις το Άγιον Όρος δια να επιβάλουν δια της βίας την ψευδένωσιν της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας με τον Πάπαν. Εις τας προσπαθείας ταύτας, τας οποίας διέκρινεν η αγριότης, η βία, η εγκληματικότης, στίγματα της ιστορίας του Παπισμού και των Λατινοφρόνων, αντέδρασαν οι Αγιορείται μοναχοί. Εις το Πρωτάτον, οι άνθρωποι του Λατινόφρονος Βέκκου, κρέμασαν τον Πρωτεπιστάτην της Ιεράς Κοινότητος, καρατομήσαντες πάνω εις διασωθέν μάρμαρον τους υπολοίπους Ομολογητάς και Νεομάρτυρας, 13 συνολικώς, τους κατοικούντας εις διάφορα Κελλία των Καρυών, επειδή ωμολόγησαν την αμετακίνητον πίστιν των εις την Παράδοσιν και την Ορθόδοξον Εκκλησίαν και δεν εδέχθησαν τον αμετανόητον Πάπαν.
***
Ισάριθμοι με τους 12 Αγίους Αποστόλους, οι Οσιομάρτυρες του Βατοπεδίου, μαζί με τον Οσιομάρτυρα Ηγούμενον Ευθύμιον, μαρτύρησαν περί της αγίας ημών πίστεως κατά την αγρίαν εισβολήν των Λατινοφρόνων. Οι 12 εκρεμάσθησαν εις το Φουρκοβούνιον και ο Ευθύμιος κατεποντίσθη με αλυσίδα εις την θάλασσαν του Καλαμιτζίου.
***
Πλησίον εις αυτούς, αξιομνημόνευτοι είναι και οι Ιβηρίται Οσιομάρτυρες, οι καταποντισθέντες εις την θάλασσαν.
***
Οι 26 Οσιομάρτυρες της Μονής Ζωγράφου, συμπληρώνουν τον αγιόλεκτον χορόν των Μαρτύρων της Ορθοδοξίας μας.
***
Ο Όσιος πατήρ ημών Νικηφόρος, παπικός πρώτον, ασπασάμενος το δόγμα της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας μας, ήλθεν και ησύχασεν εις την έρημον του Αγίου Όρους. Συνέγραψε δε την σοφήν μέθοδον περί της νοεράς προσευχής, συμπεριλαμβανομένην εις την Φιλοκαλίαν.
***
Ο υπέρμαχος των θεολόγων, Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, παρευρέθη εις τρεις μεγάλας Συνόδους, αγωνισθείς κατά των αιρετικών Λατινοφρόνων Βαρλαάμ, Ακινδύνου, Γρηγορίου, οι οποίοι ηρνούντο τας θείας και ακτίστους ενεργείας του Θεού.
***
Ο π. Β. επεσκέφθη ένα χωρίο δι’ υποθέσεις της Μονής του. Από την στιγμήν που έφθασε, εις το χωριό οι κάτοικοι τον πλησίασαν. Του εζήτουν επιμόνως να τους βοηθήσει και να υπερασπίσει την αλήθεια εμπρός εις έναν ευαγγελικόν ιεροκήρυκα, που τους ενοχλούσε πολύ προσβάλλων την πίστιν της Εκκλησίας μας, όσον αφορά την λατρείαν των Αγίων και της Μητέρας του Θεού, χρησιμοποιών πολλά χωρία της Βίβλου. Απλός και σχεδόν αγράμματος, ο πτωχός μοναχός ευρέθη εις αμηχανίαν. Εσκέφθη ολίγον. Μετά, αφού ενεθυμήθη αυτό που συχνά διάβαζε εις τους βίους των Αγίων, προκάλεσε εις διάλογον τον αντίπαλόν του:
-Ας ανάψουμε, λοιπόν, μίαν μεγάλην φωτιάν εις την πλατείαν του χωριού, και καθένας από μας ας περάσει από μέσα εις την φωτιάν. Ο Θεός ο ίδιος θα δείξει ποιός από μας τους δύο λέει την αλήθειαν.
Από πολύ νωρίς το πρωΐ, με ακόμη μεγαλύτερον θόρυβον ο λαός μάζεψε ξύλα και έκανεν ένα μεγάλον σωρόν εις την πλατείαν. Ο π. Β. ενεφανίσθη όχι όμως και ο προτεστάντης ιεροκήρυκας. Έφυγε με το πρώτον πλοίον. Όλο το χωριό χαιρετούσε με κραυγάς χαράς αυτήν την λαμπράν νίκην της πίστεως πάνω εις την απάτην των ανθρωπίνων διδασκαλιών. Όταν ο π. Β. εισήλθεν εις το Μοναστήρι, τον ηρώτησαν:
-Ήσουν λοιπόν έτοιμος να μπης εις την φωτιάν;
-Όσο για μένα δεν είχα αμφιβολία για την πίστη της Εκκλησίας και είπα• Αμαρτωλός και άχρηστος σ’ αυτή την γη με κάθε τρόπο, δεν είσαι άξιος παρά για την κόλαση. Ας καής εδώ κάτω παρά εις την αιωνιότητα. Ας μπούμε λοιπόν εις την φωτιά!
Έτσι, με την βαθείαν του ταπείνωσιν, αυτός ο απλούς μοναχός, υπερησπίσθη την πίστιν όπως οι πρώτοι Μάρτυρες και πνευματικοί πατέρες.
***
Λέγουν συχνά οι Αγιορείται Πατέρες:
-Αν σιωπήσωμεν δια την πίστιν, που κινδυνεύει με τόσες αιρέσεις, τότε διατί καθήμεθα τόσα χρόνια πάνω εις αυτά τα βράχια; Τα δόγματα δεν μπορούν να μπουν εις την Κοινήν Αγοράν, όπως όλα τα υλικά αγαθά.
***
Εις την ερώτησιν ότι και αι άλλαι θρησκείαι έχουν θαύματα, ένας Γέρων απήντησεν:
-Υπάρχει διαφορά. Και ο χότζας κάνει θαύματα με τις διάφορες μαγείες. Επιδιώκει να δη φως. Ενώ εμείς, όταν ο διάβολος μας δίνει φως, στέλνει λάμψεις, εμείς του γυρίζουμε την πλάτη. Οι άλλοι πάλι δένουν την μύτη, τεντώνουν τ’ αυτιά τους, τρίβουν τα μάτια τους και μετά έχουν παραισθήσεις. Εμείς ζητούμε από τον Θεό το θαύμα και δεν συνεργαζόμεθα με τον διάβολο, αλλά τον πολεμούμε ημέρα και νύχτα. Η Ορθόδοξος Εκκλησία ακολουθεί την ταπείνωσιν του Δεσπότου Χριστού. Πολλοί αιρετικοί, βλέποντες αυτήν την ακρίβειαν της πίστεώς μας, θαυμάζουν, αφήνουν την αίρεσίν των και γίνονται Ορθόδοξοι, έλεγεν ένας ενάρετος χαρισματούχος Αγιορείτης, που έζησεν πολλά έτη εις την Αμερικήν.
***
«Άφησαν το κεφάλι και λατρεύουν την σκουφιάν», έλεγεν ο σοφός νηπτικός Καλλίνικος ο Ησυχαστής, όταν εκλήθη να γνωμοδοτήσει δια την αίρεσιν των Ρώσων «ονοματολατρών».
***
Είπεν ένας γέρων μοναχός, δια την αγάπην της ανοθεύτου πίστεως:
-Ο θυμός χρειάζεται όταν πρόκειται να υπερασπισθούμε την πίστιν μας και όχι τον εαυτό μας. Πρέπει να θυμώνουμε, όταν βλέπουμε όταν πολεμείται η πίστη μας.
Αν κατηγορήσουν εμένα, έχω υποχρέωση να το δεχθώ. Αλλά για την Ορθοδοξία χρειάζεται θυμός.
***
Ποσάκις εξεδίψησεν η νεανική μας καρδία εις την κρυσταλλίνην βρύσην της διδαχής του πολυσεβάστου ιερομονάχου, σοφού Αθανασίου του Ιβηρίτου. Έλεγεν συχνά-πυκνά ο αείμνηστος:
-Ο προτεσταντικός Βορράς, μέσω των καθηγητών μας εις τα δύο Πανεπιστήμια, επάγωσεν και τον εκ θερμού κλίματός μας υιϊκόν συναισθηματισμόν προς την γλυκυτάτην Μητέρα μας Παναγία. Και ούτω την απεμάκρυνεν από τας προσευχάς μας ως άμεσον μεσίτριαν και συνήγορον ημών προς τον Υιόν Της. Ομιλούντες, και κληρικοί ακόμη περί προσευχής, αγνοούν την Θεοτόκον και κοπανούν ακαταπαύστως «ο πρώτος μετά τον ένα». Ενώ η υμνολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας είναι διηρθρωμένη με το χαροποιόν Όνομά Της. Φοβερόν να έχει διαποτισθή η Ελλαδική Εκκλησία με τόσον πνεύμα ορθολογικόν, Γερμανικόν, προτεσταντικόν.
-Με ερώτησαν ποίον το ορθόν; «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς» η «Υπεραγία Θεοτόκε πρέσβευε υπέρ ημών», ως λέγουσιν τινές νεωτερίζοντες προτεσταντόπληκτοι.
Τους απεκάλεσα τούτους ασεβεστάτους και εχθρούς της Παναγίας και τους είπον: Το καθιερωμένο ανέκαθεν είναι «σώσον». Ήλθεν ιερεύς Λουθηρανός από το Όσλο…
φίλος της Ορθοδοξίας και μελετητής αυτής. Είπομεν πολλά. Με ηρώτησεν περί της Θεοτόκου. Λατρευτικήν, τω είπον, προσκύνησιν απονέμομεν τω Θεώ, τιμητική πάσι τοις Αγίοις και δουλικήν μόνη και μόνη τη Μητρί του Θεού, με συναισθήματα ημών καθαρώς υιϊκά προς «γλυκυτάτην» και ημών Μητέρα κατά χάριν. Ω, τι ζημιώνεσθε, τω λέγω, σεις μη τιμώντες ούτω την μετά Θεόν, Θεόν, τα δευτερεία έχουσαν της Τριάδος και την Οικονόμον όλων των δωρεών του Θεού προς πάντα τα λογικά όντα.
«Τρία δεν ηδυνήθη να κάμει τελειότερα ο Θεός, παρά πάσαν την Παντοδυναμίαν Του. Την Σάρκωσιν, την Παρθένον και την μακαριότητα των δικαίων εν τη μελλούση
ζωή», κατ’ Αυγουστίνον.
***
Από το βιβλίο: Αθωνικόν Γεροντικόν, του Αρχιμανδρίτου Ιωαννικίου Κοτσώνη.
