(Λουκ. η’ 41-56)
Τω καιρώ εκείνω, άνθρωπός τις προσήλθε τω Ιησού, ω όνομα Ιάειρος, και αυτός άρχων της συναγωγής υπήρχε• και πεσών παρά τους πόδας του Ιησού παρεκάλει αυτόν εισελθείν εις τον οίκον αυτού, ότι θυγάτηρ μονογενής ην αυτώ ως ετών δώδεκα, και αύτη απέθνησκεν. Εν δε τω υπάγειν αυτόν οι όχλοι συνέπνιγον αυτόν. και γυνή ούσα εν ρύσει αίματος από ετών δώδεκα, ήτις ιατροίς προσαναλώσασα όλον τον βίον ουκ ίσχυσεν υπ ουδενός θεραπευθήναι, προσελθούσα όπισθεν ήψατο του κρασπέδου του ιματίου αυτού, και παραχρήμα έστη η ρύσις του αίματος αυτής. και είπεν ο Ιησούς• τις ο αψάμενός μου; αρνουμένων δε πάντων είπεν ο Πετρος και οι συν αυτώ• επιστάτα, οι όχλοι συνέχουσί σε και αποθλίβουσι, και λέγεις τις ο αψάμενός μου; ο δε Ιησούς είπεν• ήψατό μου τις• εγώ γαρ έγνων δύναμιν εξελθούσαν απ’ εμού. ιδούσα δε η γυνή ότι ουκ έλαθε, τρέμουσα ήλθε και προσπεσούσα αυτώ δι’ ην αιτίαν ήψατο αυτού απήγγειλεν αυτώ ενώπιον παντός του λαού, και ως ιάθη παραχρήμα. ο δε είπεν αυτή• θάρσει, θύγατερ, η πίστις σου σέσωκέ σε• πορεύου εις
ειρήνην.
Ετι αυτού λαλούντος έρχεταί τις παρά του αρχισυναγώγου λέγων αυτώ ότι τέθνηκεν η θυγάτηρ σου• μη σκύλλε τον διδάσκαλον. ο δε Ιησούς ακούσας απεκρίθη αυτώ λέγων• μη φοβού• μόνον πίστευε, και σωθήσεται. ελθών δε εις την οικίαν ουκ αφήκεν εισελθείν ουδένα, ει μη Πετρον και Ιωάννην και Ιάκωβον και τον πατέρα της παιδός και την μητέρα. έκλαιον δε πάντες και εκόπτοντο αυτήν. ο δε είπε• μη κλαίετε• ουκ απέθανεν, αλλά καθεύδει. και κατεγέλων αυτού, ειδότες ότι απέθανεν. αυτός δε εκβαλών έξω πάντας και κρατήσας της χειρός αυτής εφώνησε λέγων• η παις, εγείρου. και επέστρεψε το πνεύμα αυτής, και ανέστη παραχρήμα, και διέταξεν αυτή δοθήναι φαγείν. και εξέστησαν οι γονείς αυτής. ο δε παρήγγειλεν αυτοίς μηδενί ειπείν το γεγονός.
«Ήψατό μου τις»
Στην αρχή της σημερινής ευαγγελικής περικοπής παρακολουθήσαμε τη θεραπεία της αιμορροούσας γυναίκας. Η άρρωστη αυτή γυναίκα πίστεψε ότι και μόνον αν άγγιζε κρυφά τον Κύριο, θα γινόταν καλά. Πράγματι, άγγιξε την άκρη του ενδύματός Του και αμέσως θεραπεύθηκε. Ο Κύριος της χάρισε τη σωματική υγεία από την ανίατη ασθένειά της. Με αφορμή αυτό το θαύμα ας κάνουμε σήμερα μια προέκταση: να αναλογισθούμε πόσο αναγκαίο είναι για την ψυχή μας να αγγίζουμε τον Κύριο• πόσο αναγκαίο είναι να λαμβάνουμε τη θεία Χάρι• και κατόπιν να δούμε πως μπορούμε να την λαμβάνουμε.
1. Ζωή της ψυχής η κοινωνία του Αγίου Πνεύματος
Το σώμα μας, για να διατηρείται στη ζωή, έχει ανάγκη από οξυγόνο, νερό, τροφή, ύπνο… Η ψυχή μας, το κύριο συστατικό της υπάρξεώς μας, για να είναι ζωντανή, για να ζει ευτυχισμένη, έχει ανάγκη από τη συνεχή κοινωνία με τον Θεό, ο Οποίος είναι η Ζωή, έχει ανάγκη από τη θεία Χάρι. Η θεία Χάρις είναι η ενέργεια του Θεού επάνω μας, και ειδικότερα η αγιαστική ενέργεια του Αγίου Πνεύματος.
Γράφει ο όσιος Μάξιμος ο Ομολογητής πως ο,τι είναι η ψυχή για το σώμα, αυτό είναι το Άγιο Πνεύμα για την ψυχή1. Δηλαδή το Άγιο Πνεύμα δίνει ζωή στην ψυχή. Αν ο άνθρωπος ζει μακριά από τον Θεό, είναι ουσιαστικά νεκρός, έστω και αν ζει τη σωματική ζωή. Στην Παραβολή του Ασώτου Υιού ο Πατέρας λέει ότι αυτός ο γιος μου ήταν νεκρός (τον καιρό της ασωτείας του) και ανέζησε (με τη μετάνοια) (Λουκ. ιε´ [15] 24). Ομοίως διδάσκουν οι άγιοι Πατέρες ότι αυτός είναι ο κυρίως θάνατος, «το διαζευχθήναι την ψυχήν της θείας χάριτος και τη αμαρτία συζυγήναι», το να χωρισθεί η ψυχή από τη θεία Χάρι και να ενωθεί με την αμαρτία2• ενώ η ζωή της ψυχής είναι το να ζει ενωμένη με τον Θεό.
Έχουμε λοιπόν ανάγκη, κατά το παράδειγμα της αιμορροούσας, να προσβλέπουμε στον Κύριο ως την πηγή της αληθινής ζωής και να Τον «αγγίζουμε», ώστε να μας μεταδίδει ζωή και πνευματική υγεία.
2. Άγγιγμα με πίστη
Πως μπορούμε να λαμβάνουμε τη θεία Χάρι; Με το να βρισκόμαστε σε επικοινωνία με την πηγή της θείας Χάριτος, δηλαδή με τον Θεό. Και πως θα γίνει αυτό; Με το να μην αμαρτάνουμε. Όταν αμαρτάνουμε, απομακρυνόμαστε από τον Θεό, ενώ όταν μετανοούμε, επιστρέφουμε κοντά Του. Πλουτίζουμε σε θεία Χάρι με την προσευχή και τη νηστεία, την ελεημοσύνη, την ανεξικακία, γενικά με την τήρηση των εντολών και την άσκηση των αρετών• κατ ἐξοχὴν όμως, όταν συμμετέχουμε στα ιερά Μυστήρια, την ιερά Εξομολόγηση και τη θεία Κοινωνία.
Όμως δεν αρκεί μόνο η εξωτερική εφαρμογή των εντολών και η τυπική συμμετοχή στα Μυστήρια για την απόκτηση της θείας Χάριτος. Πολλοί άγγιζαν τον Κύριο σωματικά, αλλά μόνο η αιμορροούσα έλαβε Χάρι. Μόνο γι’ αυτήν είπε ο Κύριος: «Ήψατό μου τις». Με άγγιξε κάποιος. Μόνον ένας. Οι άλλοι όχι.
Επομένως για να λάβουμε τη Χάρι, απαιτείται πίστη, συμμετοχή του εσωτερικού μας κόσμου. Όταν π.χ. προσευχόμαστε, να μη λέμε μόνο λόγια με το στόμα μας, αλλά να υψώνουμε το νου μας στο Θεό. Παρομοίως στην ιερά Εξομολόγηση να ομολογούμε με πόνο και ειλικρίνεια τις αμαρτίες μας, αλλά και με πίστη ότι θα λάβουμε την άφεση χάρη στη θυσία του Εσταυρωμένου. Στη θεία Κοινωνία επίσης να προσερχόμαστε συγκεντρωμένοι, με πόθο ιερό και απόφαση καινούργιας ζωής… Γνωρίζουμε που θα βρούμε τον Κύριο για να Τον αγγίξουμε. Αυτό που μας λείπει είναι η εσωτερική διάθεση της αιμορροούσας, η ζωντανή πίστη της.
***
Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ με τον φωτισμό του Θεού μας έχει αποκαλύψει ότι σκοπός της πνευματικής ζωής είναι η απόκτηση του Αγίου Πνεύματος, δηλαδή της θείας Χάριτος. Όλοι οι πιστοί έχουμε κάποια εμπειρία της θείας Χάριτος. Το ζητούμενο όμως είναι να μη γευόμαστε απλώς στιγμές Χάριτος, αλλά να ζούμε τη ζωή της Χάριτος• δηλαδή να έλθει να κατοικήσει μέσα μας μόνιμα το Άγιο Πνεύμα. Τότε η ψυχή μας θα ειρηνεύσει τελείως και θα καρποφορεί ανεμπόδιστα τις αρετές. Θα ζει τη ζωή που της ταιριάζει. Θα ζει από τώρα στη Βασιλεία των Ουρανών. Με τις πρεσβείες όλων των Αγίων, των πνευματέμφορων ανθρώπων, μακάρι να μας αξιώσει ο Θεός να συνειδητοποιήσουμε τον σκοπό της πνευματικής ζωής και με όλες μας τις δυνάμεις να αγωνισθούμε για την κάθαρση της ψυχής μας από όλα τα πάθη, ώστε να γίνουμε κι εμείς δοχεία της Χάριτος, μυροδοχεία του Αγίου Πνεύματος.
1. Στο: Οσίου Νικοδήμου, Νέα Κλίμαξ, Ερμηνεία των Αναβαθμών του γ´ ήχου, «Την αιχμαλωσίαν Σιών», εκδ. Β. Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 1976, σελ. 114.
2. Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά, ΕΠΕ 8, 358.
Η/Υ ΠΗΓΗ:
Ο Σωτήρ
Παράβαλε και:
Κυριακή Ζ. Λουκά: Η Ευαγγελική Περικοπή της Θ. Λ., ομιλία του Αγ. Ι. Χρυσοστόμου, περί της αναστάσεως της θυγατρός του Ιαείρου και της θεραπείας της αιμορροούσης.
Κυριακή Ζ. Λουκά: Η ανάσταση της κόρης του Ιαείρου και η θεραπεία της γυναίκας με την αιμορραγία – Ιερομ. Κοσμά του Δοχειαρίτου.
Κυριακή Ζ’ Λουκά: Η σωτήρια επαφή – †Αρχ. Χριστοδούλου Φάσσου.
