Ύμνος ι’.
Εις την απειρολεχή νύμφην, ήχος Α’.
1
Ιλιγγιώσι Σε υμνείν τα των αγγέλων τάγματα, και μεγαλύνειν εν ωδαίς των ουρανών στρατεύματα.
2
Ουδείς γαρ αν ισχύσειεν αινέσαι τα θαυμάσια, και επαξίως άσαι Σου τα άπειρα εξαίσια.
3
Εγώ δε όλως γήϊνος ψάλλω τα μεγαλεία Σου, θαρρών τη αγαθότητι και τη επιεικεία Σου.
4
Χαίρε παγκόσμιος χαρά, χαίρ’ Άδου η καθαίρεσις, Συ μυστηρίου του φρικτού υπάρχεις η φανέρωσις.
5
Χαίρε του Παραδείσου Συ θυρών το ανοικτήριον, χαίρε η δεξαμένη Συ το χαίρε το σωτήριον.
6
Χαίρε Σοι ψάλλομεν πιστοί οι χάριν απολαύοντες, χαίρε βοώμέν Σοι θερμώς Θεώ οι προσπελάσαντες.
7
Χαίρε Παρθένε πάνσεμνε, ύδωρ ζωής η βλύσασα, χαίρε τον λόγον Πάναγνε αφράστως η κυήσασα.
8
Χαίρε η του αλάστορος το κράτος καταλύσασα, χαίρε η την ισχύν αυτού τελείως καταργήσασα.
9
Χαίρε θυμίαμα δεκτόν του κόσμου ιλαστήριον, χαίρε πρεσβεία προσδεκτή αμαρτιών λυτήριον.
10
Χαίρε Αδάμα ανάκλησις, χαίρε της Εύας λύτρωσις, χαίρε πιστών ανάστασις, χαίρε εχθρού κατάπτωσις.
11
Χαίρε η μήτηρ της ζωής η τον τροφέα τέξασα, χαίρε θυγάτηρ του Δαυΐδ η τον Θεόν κυήσασα.
12
Χαίρε τον λόγον ως υιόν η γαλακτοτροφήσασα, χαίρε ωλέναις του Θεού τον λόγον η βαστάσασα.
13
Χαίρε χρυσή περιστερά, Σκηνή του λόγου έμψυχε, χαίρε νεφέλη φωτεινή, Παρθένε πόκε ένδροσε.
14
Χαίρε χαράς ανέγερσις, χαίρε ψυχών παράκλησις, χαίρε του Άδου νέκρωσις πικρίας η καθαίρεσις.
15
Χαίρε ο θείος γλυκασμός του Παραδείσου της τρυφής, χαίρε πιστών ο χορτασμός του θείου μάννα της τρυφής.
16
Χαίρε η μήτηρ της χαράς, χαίρε πηγή της χάριτος, χαίρε η λύσις της αράς, χαίρ’ ευφροσύνης άρρητος.
17
Χαίρε το όρος του Θεού το θείον και κατάσκιον, Χαίρε, το αλατόμητον όρος το Θεοβάδιστον.
18
Χαίρε κραταίωμα στερρόν, χαίρε τείχος απόρθητον, χαίρε προπύργιον πιστών, οχείρωμ’ αδιάσειστον.
19
Χαίρε Οσίων καύχημα, παρθένων αγαλλίαμα. Χαίρε μαρτύρων έρεισμα, μητέρων το ωράϊσμα.
20
Χαίρε νεφέλη φωτεινή, λαόν Θεόν η σκέπουσα, χαίρε η κλίμαξ Ιακώβ, πόλον και γην συνδέουσα.
21
Χαίρε αγία κιβωτός, εν ή Χριστός εσκήνωσεν, χαίρε η Μήτηρ του Θεού ήν η Τριάς ηυλόγησεν.
22
Χαίρε η ράβδος Ααρών άνθος Χριστόν βλαστήσασα, χαίρε η στάμνος τον Χριστόν το μάννα η χωρήσασα.
23
Χαίρε διώκτην Φαραώ θάλασσα η ποντίσασα, χαίρε λαβίς η μυστική η τον Χριστόν βαστάσασα.
24
Χαίρε σεμνή απείρανδρε, χαίρε Παρθένε άμεμπτε, χαίρε αγνή πανθαύμαστε, χαίρε νύμφη ανύμφευτε.
Ύμνος ια’.
Εις την απειρόγαμον Κόρην, ήχος Γ’.
Άχραντε Θεοτόκε, πανύμνητε Παρθένε την δέησίν μου δέξαι, ναέ ηγιασμένε.
Χαράς μου την καρδίαν συ πλήρωσον Παρθένε όπως υμνολογώ Σε, θρόνε ευλογημένε.
Συ δίδαξόν με άδειν την θείαν υμνωδίαν συ τείχισον τας φρένας, φρούρει μου την καρδίαν.
Συ λύτρωσαί με κόρη παντοίων εκ κινδύνων συ ρύσαί με Παρθένε δεινών εχθρού παγίδων.
Κατεύνασον Παρθένε τον σάλον των παθών μου κατάβαλε το θράσος των πονηρών εχθρών μου.
Παρθένε μη μ’ εάσης τον τάλαν’ απολέσθαι εχθρού δε του Βελίαρ επίχαρμα γενέσθαι.
Θεία Σου σάμπαθεία φώτισον την ψυχήν μου καταύγασον τας φρένας, άγνισον την ζωήν μου.
Ίνα υμνώ απαύστως Παρθένε τουνομά Σου και μεγαλύνω ψάλλων το θείον δώρημά Σου.
Σε δυσωπώ Παρθένε γενού μοι σωτηρία ιλέωσαι τον κτίστην κόσμον παντός Κυρία.
Ύμνος ιβ’.
Εις της αρετής το Εφέστιον, ήχος Γ’.
Χαίρε πρωτοπλάστων κλέος, σέμνωμα και ευκληρία, χαίρε προπατόρων πόθος και χαρά η αιωνία.
Χαίρε Αβραάμ, η δόξα η Θεού επαγγελία, χαίρε των εθνών απάντων θεία, κόρη, ευλογία.
Χαίρε Ιακώβ η κλίμαξ και σκηνή ηγλαϊσμένη, χαίρε Ααρών η ράβδος χαίρε πύλη κεκλεισμένη.
Χαίρε στάμνος η του μάννα, κόρη κεχαριτωμένη, χαίρε θρόνε του Κυρίου, άσπιλε ηγιασμένη.
Χαίρε άχραντε Παρθένε τω Θεώ συντηρουμένη, χαίρε φέγγος του αδύτου, Μήτηρ η δεδοξασμένη.
Χαίρε όρος, χαίρε βάτος, χαίρε τράπεζα αγία, χαίρε κεχαριτωμένη Δέσποινά μου Παναγία.
Β’
Χαίρε μοναζόντων κλέος και οσίων η λαμπρότης χαίρε τείχος των Παρθένων έρεισμα και ωραιότης,
Χαίρε των ποντοπορούντων ασφαλής καθοδηγία, χαίρε των πολεμουμένων η ειρήνη, Παναγία.
Χαίρε των πενθούντων μόνη ισχυρά παραμυθία, χαίρε των κλονιζομένων έρεισμα και σωτηρία.
Χαίρε μόνη των εστώτων ασφαλής ορθοστασία, χαίρε των οδοιπορούντων η οδός εν ασφαλεία.
Χαίρε των χειμαζομένων, Θεοτόκε, η γηλήνη, χαίρε κόρη τεθλιμμένων η χαρά και ευφροσύνη.
Γ’
Δια Σου ημών το γένος της κατάρας ελυτρώθη, δια Σου του Παραδείσου της τρυφής κατηξιώθη.
Δια Σου ανακαινίσθη πάσα των ανθρώπων φύσις, δια Σου εκαινουργήθη η φθαρείσα πάλαι κτίσις.
Δια Σου εμεγαλύνθη το Αδαμιαίον γένος, δια Σου κατηξιώθη λαβείν χάριν, δόξαν, σθένος.
Δια Σου, Θεοκυήτορ, προς το θείον κατηλλάγη, δια Σου Παρθενομήτορ, τυραννίδος απηλλάγη.
Δια Σου της ευλογίας του Θεού κατηξιώθη, δια Σου το μέγα τραύμα το ανίατον ιάθη.
Δια Σου υιοθεσίας έτυχε και σωτηρίας, δια Σου της ουρανίας έτυχε κληρονομίας.
Δια τούτό Σοι, Παρθένε, πεποιθώς νυν καταφεύγω, και την Σην φιλευσπλαγχνίαν εκ ψυχής καθικετεύω.
Δ’
Πρόσχες τοίνυν, Δέσποινά μου, επί την ταπείνωσίν μου, πέμψον την βοήθειάν Σου, σπεύσον προς ενίσχυσίν μου.
Παραμύθησόν με, κόρη, Δέσποινά μου Παναγία, η των τεθλημμένων μόνη έτοιμος παραμυθία.
Η γλυκεία ευφροσύνη, η χαρά κα θυμηδία, η των επικαλουμένων έτοιμος παρηγορία.
Η ελπίς απηλπισμένων, η παράκλησις πασχόντων, η ετοίμη προστασία των εις Σε καταφευγόντων.
Συ προστάτις ει, Παρθένε, των δεινώς χειμαζομένων των υπό του αλλοτρίου, Δέσποινα, πολεμουμένων.
Συ την λύπην της ψυχής μου και την άκαρπον πικρίαν, άρον απ’ αυτής, Παρθένε, και παράσχου ιατρείαν.
Ε’
Ίδε των κακών το πλήθος, άκουσον του στεναγμού μου, ίδε την κατήφειάν μου, έπιδε τον οδυρμόν μου.
Ίδε την ταπείνωσίν μου, ίδε μου την αθυμίαν, ίδε την αιχμαλωσίαν, ίδε μου την ατονίαν.
Πρόφθασον βοήθησόν μοι προ του με απολεσθήναι, προ του με υπό της λύπης της πικράς καταβρωθήναι.
Ου γαρ έχω ο παντλήμων πλην Σου άλλην προστασίαν, Ουδέ και καταφυγήν μου, ουδέ και παραμυθίαν.
ς’
Συ μου σκέπη ει και ρύστις, Συ μου ει παραμυθία, Συ αντίληψίς μου πέλεις, Συ ελπίς και προστασία.
Συ με φρούρησον, Παρθένε, φύλαξον, οχύρωσόν με, Συ, Παρθένε Θεοτόκε, πρόφθασον, διάσωσόν με.
Συ ενίσχυσόν με, Κόρη, εν τη πάλη, εν σταδίω, Συ, Παρθενομήτορ πέλεις καύχημά μου εν τω βίω.
Συ βοήθει μοι, Παρθένε, εν τω κράτει του αγώνος, Όν κατά του πολεμίου διεξάγω του αιώνος.
Στήναι προς τας μεθοδίας του αλάστορος εκείνου, του εχθίστου αντιπάλου, του δεινού κακομηχάνου.
Συ με δείξον νικηφόρον, Συ με δείξον στεφανίτην, Συ με του Χριστού γενναίον και στερρόν δείξον οπλίτην.
Από το βιβλίον:
ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ
Υπό
ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
Διευθυντού της Εκκλησιαστικής Ριζαρείου Σχολής
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ
ΉΤΟΙ
ΩΔΑΙ ΚΑΙ ΥΜΝΟΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ
ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΝ ΜΑΡΙΑΝ
Η/Υ επιμέλεια, Σοφίας Μερκούρη.
Παράβαλε και:
09 Νοεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών νεκταρίου επισκ. Πενταπόλεως: ο Αγ. Νεκτάριος ως δάσκαλος των νέων, Υμνολογική εκλογή.
09 Νοεμβρίου, μνήμη του Οσίου Πατρός ημών νεκταρίου επισκ. Πενταπόλεως: διδαχές, Παρακλητικός Κανών.
