Ένα φίδι δάγκωσε μια μοναχή του Σαμτάβρο. Αμέσως έτρεξε στον π. Γαβριήλ, ο οποίος τότε ήταν σοβαρά άρρωστος . Εκείνος τότε μισοσηκώθηκε από το κρεβάτι, σταύρωσε την πληγή, τη ράντισε με αγιασμό και την καθησύχασε:
-Μη φοβάσαι. Πήγαινε να σε δει κι ο γιατρός.
Η μοναχή ηρέμησε. Ο π. Γαβριήλ παρακάλεσε και τη μ. Παρασκευή να τη συνοδέψει στην κλινική. Οι γιατροί ανησύχησαν, γιατί δεν είχαν το αντίδοτο για το δηλητήριο και της είπαν να καθίσει για να δουν αν θα πρηστεί το πόδι. Περνούσε η ώρα και δεν διαπίστωναν καμιά αλλαγή. Ο π. Γαβριήλ γλίτωσε τη μοναχή από βέβαιο θάνατο. Μάλιστα όποτε κάποιος φοβόταν για κάτι, ο Γέροντας του έλεγε χαρακτηριστικά:
-Τότε γιατί έχεις τον π. Γαβριήλ;
Κάποιος λαϊκός θυμάται:
«Θα έκανα μια εγχείριση τέτοιας υψηλής δυσκολίας, ώστε ο γιατρός με έβαλε να υπογράψω ότι αναλαμβάνω εγώ την ευθύνη για την οποιαδήποτε ατυχή έκβασή της. Είχα υποβληθεί και σε χημειοθεραπεία. Ο τύπος του αίματός μου ήταν επίσης σπάνιος. Ο θάνατός μου ήταν, εν ολίγοις, βέβαιος. Εναπόθεσα τις ελπίδες μου στον Κύριο. Ο π. Γαβριήλ είχε πληροφορηθεί για την κατάσταση της υγείας μου και κάποια στιγμή έστειλε μια δόκιμη μοναχή, η οποία μου είπε:
-Κάνουμε για σένα στο μοναστήρι τριήμερη νηστεία και προσευχόμαστε όλη μέρα και όλη νύχτα.
Και πράγματι, το θαύμα έγινε! Οι γιατροί έμειναν κατάπληκτοι που έζησα. Μετά την εγχείρηση ο π. Γαβριήλ μου είπε:
-Ωραία! Τώρα αρχίζεις νέα ζωή!».
Με τις ευχές του αγίου Γέροντα, πολλοί που ήταν βαριά ασθενείς και καθηλωμένοι στο κρεβάτι, λαϊκοί και κληρικοί, ανάρρωσαν γρήγορα. Ο μητροπολίτης Θαδδαίος Ιοραμασβίλι θυμάται:
«Ήρθε και με κοινώνησε πριν από μια εγχείρηση. Με τις προσευχές του ήμουν αισιόδοξος και όπως ήμουν ξαπλωμένος έβλεπα χρωματιστά σύννεφα πάνω στον ουρανό. Δεν φοβόμουν τίποτα! Είχε τέτοια δύναμη η ευλογία του».
Όταν κάλεσαν τον π. Γαβριήλ από το νοσοκομείο για ψυχιατρικές εξετάσεις, ο γιατρός τον ρώτησε:
-Πάλι βλέπεις τον Χριστό;
-Σε 45 ανθρώπους διάβασα ευχές και γιατρεύτηκαν. Εγώ είμαι ο τρελός; Τους απάντησε ο π. Γαβριήλ.
Κι ο γιατρός τελικά έγραψε στο πόρισμά του ότι είναι τρελός, με την αιτιολογία ότι ο ασθενής θεράπευε ανθρώπους με την επίκληση του ονόματος του Χριστού. Όταν ο π. Γαβριήλ τα διηγούνταν αυτά αργότερα, η μ. Παρασκευή τον ρώτησε αν αλήθεια θεράπευσε τόσους ανθρώπους. Κι ο Γέροντας της απάντησε:
-Όχι, τόσους μόνο είπα σ’ αυτούς. Ήταν πολύ περισσότεροι.
Ποιός ξέρει πόσους ανθρώπους βοήθησε ο Γέροντας και τους ελευθέρωσε από το Πνεύμα του Πονηρού.
Από το βιβλίο: «ΜΑΛΧΑΖΙ ΤΖΙΝΟΡΙΑ, «Ο Αγιος Γαβριήλ ο δια Χριστόν σαλός και ομολογητής (1929 – 1995).
Μετάφραση ΝΑΝΑ ΜΕΡΚΒΙΛΑΤΖΕ
Γλωσσική επιμέλεια ΦΑΝΗ ΡΟΠΟΚΗ
ΑΘΗΝΑ 2013.
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
