Έλαβα την επιστολή σου. Με βεβαιώνεις ότι έβαλες αγγελίες στίς εφημερίδες, ότι δεν θα εορτάσεις τη Σλάβα σου, εξ αιτίας του πένθους στο σπίτι. Το πένθος σου από καρδιάς μοιράζομαι μαζί σου. Ξανά λέω: ο Θεός να ανα¬παύσει την ψυχή του έντιμου γιου σου. Παραμένεις σε αυτό το πένθος ακόμα, αλλά με ενημερώνεις και για δυο νέα: Πρώτο, ότι δεν εορτάζεις• δεύτερο το ότι το δημοσιοποιείς μέσω των εφημερίδων ότι δεν εορτάζεις.
Πενήντα χιλιάδες άνθρωποι θα το διαβάσουν, ότι ο καθηγητής τάδε δεν θα εορτάσει τη Σλάβα του. Δεν θα λειτουργήσει σε αρκετούς ως απρέπεια; Τουλάχιστον να το αποσιωπούσες. Ή τουλά¬χιστον να ενημέρωνες μόνο τους φίλους σου, οι οποίοι σε επισκέπτονται στη Σλάβα σου. Γιατί ολόκληρος ο ορθόδο¬ξος κόσμος να σκοντάφτει στην πέτρα της δικής σου αποχής από ένα θρησκευτικό ηθικό καθήκον;
Μα, μήπως δεν βλέπεις ότι ο Άγιος Γεώργιος σε τιμώρησε; Σέ παρακίνησε να δημοσιοποιήσεις σε όλο τον κόσμο την αμαρτία σου απένα¬ντι του. Γιατί κάθε αμαρτία θέλει να προβάλλεται.
Αλλά πρίν απ’ όλα,γιατί δεν εορτάζεις; Λόγω πένθους! Μήπως πρέπει να εορτάζουμε μόνο όταν είμαστε εύθυμοι και επιτυχημένοι; Οι προγενέστεροι μας δίνουν διαφορετικό παράδειγμα. Ο Τσάρος Λάζαρος γιόρτασε τον άγιο του μπροστά στην ήττα του Κοσσόβου. Ο οπλαρχηγός Θεόδω¬ρος, γιόρτασε τον άγιο Γεώργιο στο σκοτάδι, μέσα στη φυλακή . Η σύζυγος του βρισκόταν σε μεγάλη θλίψη και όμως γιόρτασε και δέχθηκε επισκέπτες.
Τέτοια παραδείγματα προτάσσει και σήμερα ο λαός μας. Κατά τη διάρκεια του παγκοσμίου πολέμου οι Σέρβοι εόρταζαν στα χαρακώματα πού ήταν γεμάτα αίματα και πτώματα. Αυτά πού σου αφηγούμαι, σου μοιάζουν με παραμύθι, αλλά είναι ακριβώς η αλήθεια!
Ανήμερα της Σλάβας του ένας στρατιώτης στα χαρακώ¬ματα άναψε ένα μικρό κεράκι και το έβαλε στο μέτωπο του συντρόφου του πού κείτονταν δίπλα του νεκρός. Στό στήθος του έβαλε το ψωμί και το κρασί. Ασκεπής συνέχισε να πυροβολεί, σύμφωνα με τις διαταγές. «Τί σημαίνουν αυτά; »Τόν ρωτά ο αξιωματικός. «Είναι η Σλάβα μου κύ¬ριε! έ… να είπα, ας κάνω μαζί και το μνημόσυνο του συ¬μπατριώτη μου και αυτός να μου χρησιμεύει και σαν τρα¬πέζι σε αυτόν τον βάλτο». Κερί, ψωμί, κρασί και ασκεπής! Μπορείς να το καταλά¬βεις αυτό;
Τέσσερα σύμβολα: το φως της πίστεως,ή εξάρτηση από τον Θεό,ή αγάπη του Θεού, και η προσευχή στον Θεό. και αυτό είναι όντως σημαντικό στην ορθόδοξη επέ¬τειο της βαπτίσεως των αγίων του Θεού. Άραγε δεν είσαι σε θέση να δείξεις αυτά τα τέσσερα την ημέρα της Σλάβας σου; Ή μήπως νομίζεις ότι το σπίτι σου, από το οποίο βγήκε πρίν από μερικές βδομάδες ένας νεκρός, είναι διαμονητήριο μεγαλύτερου πένθους από ότι το χαράκωμα το γεμάτο με πολλούς νεκρούς, με το αίμα νωπό επάνω τους;
Είναι εντελώς άτοπο να μην εορτάζεις επικαλούμενος το πένθος. Μα ακριβώς όταν πενθείς και πάσχεις,τότε πρέπει με μεγαλύτερη χαρά να εορτάζεις και να γονατίζεις μπρο¬στά στους αγίους του Θεού με προσευχή. Τότε και οι Άγιοι, δηλαδή ο Θεός μέσω των αγίων, περισσότερο και γρηγορό¬τερα ελεεί. Αλλά όταν όλα μας πάνε καλά, και σύμφωνα με τις επιθυμίες μας,τότε λιγότερο προσέχουμε τη βοήθεια από τη Σλάβα. Αφού ήδη έχουμε ό,τι επιθυμούμε.
Πιστεύω ακράδαντα, ότι ο άγιος Γεώργιος εμφανίσθηκε στον οπλαρχηγό Θεόδωρο, στη φυλακή, και τον έβγαλε από αυτήν. Υπάρχουν πολλά, πάρα πολλά παραδείγματα, που επιβεβαιώνουν ότι γρήγορα γλύτωσαν από τη δυστυχία, εκείνοι οι οποίοι δόξα¬ζαν τον Θεό και τους αγίους Του μέσα στην δυστυχία. και η Αγία Γραφή το επιβεβαιώνει. Διάβασε πώς οι Απόστολοι Παύλος και Σίλας στη φυλακή δεσμώτες δόξασαν τον Θεό, και πώς την ώρα εκείνη έγινε σεισμός, άνοιξε η φυλακή, και τα δεσμά λύθηκαν από τα πόδια τους. (Πράξ. 16,25).
Θεωρώ, ότι η αποχή από τη Σλάβα προέρχεται από συγ¬χυσμένες αντιλήψεις. Δεν εορτάζουν μόνον εκείνοι που τη Σλάβα τη βλέπουν σαν να ήταν γλέντι. Αλλά εσύ, ως μορφω¬μένος άνθρωπος, πρέπει να ξέρεις και να μαθαίνεις και τους άλλους: στο πένθος δεν γίνονται γλέντια•, η σλάβα όμως γιορτάζεται και στο πένθος – και ιδιαίτερα στο πένθος.
Ειρήνη και ευλογία Κυρίου
Από το βιβλίο: Δρόμος δίχως Θεό δεν αντέχεται… Εκδόσεις «Εν πλω», Αθήναι 2008.
Σλάβα είναι η χριστιανική γιορτή των Σερβικών οικογενειών, πού γιορτάζε¬ται κάθε χρόνο την ημέρα μνήμης του αγίου ο οποίος θεωρείται ως ιδιαίτερος προστάτης της οικογενείας, εξαιτίας του ότι την ήμερα της μνήμης του, θεωρείται πως η οικογένεια είχε βαπτιστεί.
