Τα πέντε παιδιά συχνά εμαλώνανε,
του κάκου μέρα νύχτα τα ορμήνευε,
τέλος τους λέει: «Παιδιά μου, τρέξτε γρήγορα,
ραβδιά σφικτοδεμένα να μου φέρετε
και κάτι θα δήτε, που δεν ξέρετε…».
Σαν τάφεραν, του λέει του μεγαλύτερου:
«Προσπάθα, έτσι δεμένα, εσύ ο μεγαλύτερος
να τα τσακίσης». Μήτε καν τα λύγισε.
Κι ο δεύτερος, κι ο τρίτος, κι ο μικρότερος,
κι όλοι μαζί, ως το βράδυ επολεμήσανε˙
του κάκου˙ τα λυγούν, μα δεν τα σπάζουνε…
«Παιδιά μου, έτσι και σεις να ζήτε σύμφωνοι
και μονιασμένοι πάντα˙ να σας βλάψουνε
δε θα μπορέσουν μήτε οι δυνατώτεροι,
κι ακόμη μήτε οι εχθροί σας οι χειρότεροι!».
(Κατά τον Αίσωπο) Γιάννης Περγιαλίτης.
Από το βιβλίο: Αναγνωστικόν της πέμπτης τάξεως του δημοτικού σχολείου. Ν. Κοντοπούλου – Δ. Κοντογιάννη, Γ. Καλαματιανού Θ. Γιαννοπούλου. Αθήναι 1952
Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
