Στις 19 Ιουνίου 2011 έκλεισε τα μάτια της, αποχαιρέτησε το φτωχικό σπιτάκι της στα Μαράσια, στην άκρη της Ελλάδος, ψηλά στο λεγόμενο Τρίγωνο του Έβρου, και θρονιάστηκε στις καρδιές των Ελλήνων, αιώνια «Βασίλισσα» της ελληνικής αρετής, η «Κυρά των Μαρασίων» Βασιλική Λαµπίδου, ηλικίας 107 ετών!
Κηδεύθηκε στις 20 Ιουνίου με τιμές εν ενεργεία αξιωματικού, με την παρουσία του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού Κ. Φράγκου Φραγκούλη, του Περιφερειάρχη Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης κ. Άρη Γιαννακίδη, πολλών αξιωματικών, στρατιωτών και επισήμων, και βέβαια των κατοίκων του χωριού και της περιοχής.
Η κυρά-Βασιλική ήρθε προσφυγοπούλα από τον Εύξεινο Πόντο (Μαύρη Θάλασσα), από το Μεγάλο Ζαλούφι της Ανατολικής Θράκης (Ρωµυλίας). Με την ανταλλαγή των πληθυσμών, εγκαταστάθηκε προσωρινά στο Ελληνοχώρι Διδυμοτείχου, έπειτα στον Σάκκο Ορεστιάδος και το 1962 στα Μαράσια, σε ένα σπιτάκι σε απόσταση λίγων δεκάδων μέτρων από τα σύνορα με την Τουρκία.
Ο Θεός επέτρεψε να δοκιμασθεί πoλύ στην ζωή της. Μεγάλωσε ορφανή, γνώρισε διωγμούς, την προσφυγιά, την χηρεία και τον μεγάλο πόνο να θάψει σε νεανική ηλικία
και τα 4 παιδιά της. Δεν λύγισε όμως. Ο πόνος δεν την κατέβαλε. Άνοιξε την καρδιά της, και στην θέση των παιδιών της έβαλε μέσα της με απέραντη αγάπη τους στρατιώτες του κοντινού φυλακίου. Τους φρόντιζε με στοργή σαν μάνα, έπλενε τα ρούχα τους, τους μαγείρευε, τους στήριζε σε κάθε τους πρόβλημα και δυσκολία! Ο ίδιος ο Αρχηγός του Στρατού την είχε ζήσει σαν μητέρα από το 1977, που υπηρετούσε εκεί ως Ανθυπολοχαγός τότε.
Η μορφή της έγινε σύμβολο της ίδιας της Ελλάδος. Τα τελευταία χρόνια ήρθε η σειρά των στρατιωτών να την φροντίσουν. Της πήγαιναν φαγητό, ο γιατρός παρακολουθούσε την υγεία της, όλοι την περιέβαλαν με στοργή, σεβασμό και ευγνωμοσύνη. Τιμήθηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών, δέχθηκε διακρίσεις από τον Στρατό και την Κοινωνία. Εκείνη όμως έμενε πάντα απλή και άδολη!
Η μεγάλη της αγάπη ήταν η Ελληνική Σημαία, «το πάπλωμα της Ελλάδος», όπως την έλεγε. Την ύψωνε καθημερινά με συγκίνηση στην αυλή του σπιτιού της, τα τελευταία χρόνια με την βοήθεια κάποιου στρατιώτη. Υπήρξε μιά δεύτερη «Κυρά της Ρω» στην άλλη άκρη της Ελλάδος.
Την ώρα που η άφρων πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων οδηγεί την χώρα σε καταστροφή και αρχίζει να ξεπουλάει τον πλούτο και τις δημόσιες υπηρεσίες της στους αδηφάγους δανειστές της, η «Κυρά των Μαρασίων» φωνάζει με την ζωή της πως υπάρχει και η άλλη, η αληθινή, η Μεγάλη Ελλάδα!
Καλό ταξίδι, Βασίλισσα της καρδιάς μας!
ΠΗΓΗ: περιοδ. «Ο ΣΩΤΗΡ», αρ. τ. 2028, 01/15.08.2011
