Είναι πάντα πικρό το ξύπνημα του νέου, όταν μέσα απ’ τον κόσμο των ονείρων του, βρίσκεται ξαφνικά αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα. Και είτε πρόκειται για ένα παιδί, που έχει ονειρευτή την περιπέτεια και τον κίνδυνο μιας δροσερής και χαρούμενης στρατιωτικής ζωής κι’ ύστερα εξακοντίζεται μέσα στα σκοτεινά γεγονότα ενός σύγχρονου πολέμου, είτε ακόμη πρόκειται για έναν ιερέα, που με τη δύναμι του λόγου θέλει να ξυπνήση τη συνείδησι του πνευματικόυ τού παιδιού, να ωθήση την καρδιά του στο Θεό, και συναντά μονάχα μια μεγάλη αδιαφορία παντού και πάντοτε, είναι η αντίθεσις ανάμεσα στο όνειρο και την πραγματικότητα ένα οδυνηρό γεγονός. Το ίδιο ισχύει και για το νεαρό γιατρό. Για μένα το τραγικό αυτό γεγονός έλαβε χώρα μέσα σε μια και μόνη νύχτα. Χρειάστηκε να περάση πολύς καιρός για να υπερνικήσω τον κλονισμό που μου έδωσαν εκείνες οι μαύρες ώρες.
Εργαζόμουν στην κλινική κάποιας πόλεως κοντά στο Ρήνο. Το δωμάτιο που έπρεπε να περάσω εκείνη τη νύχτα, ονομαζόταν «θάλαμος των εμβολών». Ήταν το δωμάτιο όπου έφερναν τους ετοιμοθάνατους, για να μπορούν να είναι μόνοι τις τελευταίες ώρες της ζωής τους.
Πατήστε εδώ για να «κατεβάσετε» το ενδιαφέρον αυτό αφίγημα, σε rar μορφή.
