το πρωί της Πέμπτης, της 27ης του Νοεμβρίου 2008, έφυγε από τον μάταιο τούτο κόσμο μας ο μουσικός και νομικός, Ιωάννης Αλεξάνδρου. ήταν μία από τις πιο ώριμες και παραγωγικές μουσικές προσωπικότητες του χώρου των τυφλών.
ο Ιωάννης Αλεξάνδρου γεννήθηκε στην ρόδο το 1942. στα παιδικά του χρόνια ήταν μαθητής στη σχολή τυφλών, ο Ήλιος, στη Θεσσαλονίκη, ενώ στα μέσα της δεκαετίας του 50 έρχεται στην Αθήνα για να φοιτήσει στο γυμνάσιο. έχει εντοπιστεί όμως από πριν από τους δασκάλους του στη Θεσσαλονίκη, το σπουδαίο ταλέντο που είχε στη μουσική. Αρχίζει μαθήματα σολφέζ, θεωρητικών και βυζαντινής μουσικής, τα οποία συνεχίζει και στην Αθήνα. αργότερα διορίζεται στην Δ.Ε.Ι. ως τηλεφωνητής, ενώ παράλληλα τελειώνει τις μουσικές του σπουδές, και γράφεται στη νομική σχολή του πανεπιστημίου Αθηνών.
στη δεκαετία του 80 θα αναλάβει την διεύθυνση της χορωδίας βυζαντινής μουσικής του πανελληνίου συνδέσμου τυφλών, με την οποία θα πραγματοποιήσει πολλές συναυλίες σε όλη την Ελλάδα. το 1999 γίνεται η επανασύσταση της χορωδίας Βυζαντινής μουσικής και δημοτικού τραγουδιού του Φάρου τυφλών της Ελλάδος, την ευθύνη της οποίας ευχαρίστως αναδέχεται, παρά τα πρωτοεμφανιζόμενα σοβαρά προβλήματα της υγείας του. η χορωδία πραγματοποιεί αρκετές εμφανίσεις, και την παραγωγή ενός διπλού cd με παραδοσιακά τραγούδια, και ενός άλλου με ύμνους της Κυριακής του τυφλού. στον πρώτο διπλό δίσκο ακτίνος, αυτόν των δημοτικών τραγουδιών, συμμετείχε μάλιστα και ο γνωστός και μοναδικός Χρόνης Αηδονίδης, πράγμα που καταδεικνύει το σεβασμό και την αναγνώριση του ελληνικού μουσικού στερεώματος προς το πρόσωπο του εκλιπόντος, όπως χαρακτηριστικά αναφαίρει ο μαθητής του Κωνσταντίνος Τσιμπίδας.
όσον αφορά στην ιεροψαλτική του πορεία, υπήρξε ομολογουμένως, υπεύθυνος διδάσκαλος, μεγάλος – βαθύς γνώστης της ψαλτικής τέχνης, καθώς τόνισε αρκετούς εκκλησιαστικούς ύμνους, αφήνοντας το δικό του – προσωπικό στίγμα. Διετέλεσε πρωτοψάλτης σε μεγάλους ιερούς ναούς των Αθηνών, με τελευταίο αυτόν των τριών ιεραρχών Πετραλώνων, του οποίου το αναλόγιο εγκατέλειψε λόγω των προβλημάτων της υγείας του.
Ο αείμνηστος Ιωάννης Αλεξάνδρου αγωνιούσε και για την αντιμετώπιση των πολλών ελλείψεων γραπτών μουσικών κειμένων Βυζαντινής εκκλησιαστικής μουσικής στην γραφή Braille – γραφή των τυφλών. Γι’ αυτό μετέγραψε αρκετά μαθήματα πολλών μουσικοδιδασκάλων σ’ αυτή τη γραφή, καλύπτοντας σημαντικότατα κενά της Braille μουσικής γραμματείας του εσπερινού, του όρθρου, της Θείας Λειτουργίας, ως και της θεωρίας της Βυζαντινής – εκκλησιαστικής μα και της δυτικής – Ευρωπαϊκής μουσικής κ.τ.λ.π.
πρέπει να σημειώσουμε επίσης, ότι επανειλημμένως διετέλεσε και μέλος του διοικητικού συμβουλίου του πανελληνίου συνδέσμου τυφλών της Ελλάδος. ήταν νυμφευμένος με την φιλόλογο Τσαμπήκα Κωνσταντελλάκη, με την οποίαν απέκτησαν μία κόρη.
Ανοιχτόκαρδος, αυθόρμητος, απλός και προσηνής σε όλους, συχνά υπηρετούσε με »πάθος» και αυταπάρνηση τις απόψεις του, υπομένοντας πάντως αγόγκιστα τις δυσκολίες της ζωής, είτε αυτές οφιλόταν σε προβλήματα υγείας, είτε σε προβλήματα προερχόμενα από την τυφλότητά του. Θα τολμούσαμε μάλιστα να πούμε, πως αυτήν ακριβώς την τυφλότητά, πέτυχε να την μετατρέψει από μειωνέκτιμα, σε επαινετό «πλεονέκτημα»!
Είθε ο Κύριος μας να τον κατατάξει και αυτόν στους ουράνιους Αγγελικούς χορούς, για να Τον υμνεί «ες αεί» με όλα τα μέλλει της «εν ουρανοίς» θριαμβευούσης Εκκλησίας Του.
ΑΙΩΝΙΑ ΤΟΥ Η ΜΝΗΜΗ
Ιωάννης Παπαχρήστος.
