Όταν οι Έλληνες άρπαξαν τα όπλα και έκαμαν την Επανάσταση, έτυχε ο φοβερός Οδυσσέας, ο γιος του Ανδρούτσου, να πολιορκή την Ακρόπολη των Αθηνών, όπου ήταν κλεισμένοι οι Τούρκοι.
Ο πόλεμος στις πολιορκίες προχωρούσε αργά. Δεν ήταν τότε γνωστά τα σημερινά καταστρεπτικά μέσα. Και δεν ήταν σπάνιο κάπου να βλέπης τα εχθρικά χέρια σταυρωμένα και άνεργα, γιατί έλειπαν πολεμοφόδια. Κάτι παρόμοιο θα συνέβαινε βέβαια και τη μέρα, οπού έγινε το ακόλουθο επεισόδιο.
Ξύπνησαν τα παλληκάρια του Οδυσσέα πρωί – πρωί και ρίχνοντας τυχαία τα μάτια στην Ακρόπολη, ροδοκόκκινη από το πρώτο γλυκοχάραμα, είδαν κάτι παράξενο. Οι Τούρκοι, ανεβασμένοι απάνω στον Παρθενώνα, κατάστρεφαν τα ωραία εκείνα μνημεία. Τόσο παράξενη και ακατανόητη τους φάνηκε τέτοια ανώφελη βαρβαρότητα, ώστε έτρεξαν αμέσως και ειδοποίησαν τον Οδυσσέα. Ο στρατηγός, άμα βεβαιώθηκε και αυτός με τα μάτια του, έστειλε τρία τέσσερα από τα παλληκάρια του να πλησιάσουν στην Ακρόπολη και να ρωτήσουν τους Τούρκους γιατί έδειχναν τέτοια αγριότητα στα μάρμαρα.
Πέταξαν μεμιάς οι γενναίοι εκείνοι και ύστερα από λίγη ώρα έφεραν στο στρατηγό την απόκριση. Ότι οι Τούρκοι, μη έχοντας άλλο μολύβι να χύσουν βόλια, βρήκαν ότι μέσα στους μαρμάρινους στύλους του Παρθενώνα ήταν το μέταλλο αυτό. Το μολύβι τούτο χρησίμευε για να συνδέη στερεά τα κιονόκρανα. Σκέφτηκαν λοιπόν να αφαιρέσουν το μολύβι αυτό, καταστρέφοντας τα μάρμαρα.
Η απόκριση αυτή έφερε σε μεγάλη απελπισία τους Έλληνες. Και για να σώσουν από την καταστροφή τα μνημεία του μεγαλείου τους, όλοι με μια φωνή αποφάσισαν να ειδοποιήσουν τους Τούρκους, ότι ήταν έτοιμοι να τους προμηθεύσουν όσο μολύβι τους χρειαζόταν για την υπεράσπισή τους.
Έτσι και έγινε. Οι Έλληνες, δίνοντας στους εχθρούς βόλια για να τους σκοτώσουν, εξαγόρασαν με το αίμα τους τα πολύτιμα εκείνα μάρμαρα. Γιατί τα μάρμαρα αυτά ήταν προορισμένα να ζήσουν, για να δουν και πάλι αναστημένο γύρω τους το δουλωμένο Έθνος.
Από το Αναγνωστικό της ΣΤ’ τάξεως του Δημοτικού σχολείου.
Εν Αθήναις 1964
Οργανισμός Εκδόσεως Σχολικών Βιβλίων
Η/Υ επιμέλεια Σοφίας Μερκούρη.
