Ήταν το 1696, όταν ο νεαρός τότε Ηλίας Λυρώνης, κατά προτροπή και υπόδειξη του Αγίου Νικολάου, άφησε τη Σμύρνη που εργαζόταν και με τη βοήθεια των Καλτεζιωτών βρήκε τη θαυματουργή εικόνα του Αγίου, στα ερείπια παλιού μοναστηριού, καλυμμένου από δάσος. Η αγία εικόνα από τότε ονομάζεται «Εύρεση». Και ο Ηλίας γίνεται μοναχός και παίρνει το όνομα Ανανίας. Πόσες δυσκολίες δεν συνάντησε ο Ανανίας για να χτίσει το μοναστήρι! Οι Τούρκοι αγάδες είχαν κάνει τη ζωή του μαρτυρική με τις λεηλασίες τους. Οι Χριστιανοί τον βοηθούσαν από το υστέρημά τους, αλλά οι Τούρκοι σάρωναν.
Ένα βράδυ καθόταν ο Ανανίας σ’ ένα πεζούλι έξω από το κελάκι του, την ώρα που ο ήλιος έριχνε τις τελευταίες του αχτίνες στους τοίχους του, λες και ήθελε να το αποχαιρετήσει. Κοίταζε ψηλά τον ουρανό με την ψυχή ανάλαφρη και θαύμαζε την ομορφιά, όταν ξαφνικά τον διέκοψε ένας θόρυβος. Γύρισε να ιδεί. Πρόσεξε και είδε μακρυά, προς τον δρόμο των Καλτεζών, μια σκιά πάνω σ’ ένα άλογο που έμοιαζε σαν κατάμαυρο κοράκι, και πολλές άλλες σκιές να τη συνοδεύουν. Ποιός άραγε έρχεται τέτοια ώρα να αναταράξει τη σιωπή του αστεριού της μοναξιάς των Καλτεζών; Ο ερημίτης γέροντας ταράχθηκε πολύ, και αμέσως έριξε μια γρήγορη ματιά στην εικόνα του Αγίου που ήταν απέναντι του στην είσοδο της εκκλησίας.
Σε λίγο έφτασε εκεί ο Τούρκος αγάς με τη συνοδεία του. Είχαν περάσει κάμποσα φεγγάρια από τότε που είχε ξανάρθει και είχε λεηλατήσει το Μοναστήρι.
Απελπισμένος ο Ανανίας άκουσε τις απαιτήσεις του Τούρκου, έκανε το σταυρό του και είπε: «Άγιε μου, κάνε το θαύμα σου, δεν αντέχω άλλο». Τότε ξαφνικά ένας ορμητικός άνεμος σηκώθηκε και φλόγες ξεπετάχθηκαν μπροστά στον Αγά.
Η μορφή του Αγίου παρουσιάστηκε μέσα από τις φλόγες και διέταξε τον Αγά να εγκαταλείψει το Μοναστήρι. Ο Αγάς δοκίμασε να κινηθεί αλλά δεν μπόρεσε, σαν να ήτανε δεμένος με αλυσίδες. Το ίδιο και οι σύντροφοί του. Ο Άγιος επέβαλε μια φοβερή δοκιμασία. Ένοιωσαν ότι όλες τους οι δυνάμεις χάθηκαν ολοκληρωτικά. Έπεσαν κάτω παράλυτοι. Ο Αγάς σ’ αυτή τη στιγμή της μεγάλης αγωνίας και στην απελπισία του γύρισε στον Ανανία και του είπε: «Γέροντα Ανανία, συγχώρα μας για το κακό που ήρθαμε να κάνουμε στο Μοναστήρι και ελευθέρωσε μας από τα δεσμά που έχει δεθεί το σώμα μα και η ψυχή μας».
Ήτανε μια στιγμή που κανείς δεν την περίμενε. Αυτός ο θηριώδης Αγάς να ζητήσει συγγνώμη; Ο Άγιος είχε κάνει το θαύμα του. Ο Ανανίας μπροστά στον Αγά και στους συνοδούς του προσεύχεται και σε λίγο μια λάμψη συνεκλόνισε τους Τούρκους. Η προσευχή του Ανανία είχε εισακουστεί. Το θαύμα είχε γίνει. Ο Αγάς και οι σύντροφοί του, ελεύθεροι πλέον, έμεναν έκθαμβοι. Τρέχει ο Αγάς, γονατίζει μπροστά στην εικόνα του Αγίου Νικολάου και υπόσχεται ενίσχυση. Έκτοτε βοηθούσε με κάθε τρόπο, προσφέροντας, διάφορα δώρα και λάδι για το καντήλι του Αγίου και πάντα όταν τον ρωτούσαν, βεβαίωνε το θαύμα. Οι Τούρκοι πλέον απέφευγαν να πλησιάσουν αυτόν τον ιερό τόπο…
Παράβαλε και:
Ηχητικό απόσπασμα από την επίσκεψή μας στην Ι. Μ. Αγ. Νικολάου Καλτεζών.
Ιερά Μονή Αγίου Νικολάου Καλτεζών.
